Eintak - 01.12.1993, Blaðsíða 128

ennþá í gleraugnaafþurrkun tók ég
þátt í einhverjum frumstæðum ennis-
nuddunardansi sem kom ekki að sök
því ég gat haldið áfram að þurrka
gleraugun.
hitti magga d.j. sem
benti mér á æðislegt
breik í þessu
translagi.
var það ekki danni, réttilega
ánægður með hunang
- en engar myndir
inná cancun í von um chips og salsa
ekkert chips en ellen og þórður voru
þar og hennar snilldar combó.
martröð allra er torgið. í leit að aksjón
fann ég bara vertana frá rauða kross-
inum og nei það var rólegt og ég gat
fylgt mér sjálfum heim. jói var á bíl.
ég gekk niður, og um leið reyndi ég að
þurrka snjómugguna af gleraugunum.
við mér blasti ótrúleg tjáning
og hversvegna myndir, ég þvertek fyrir þær sjálfur öllum stundum en felum okkur á bamum danniboj
en Þú skrifar tékkann, danni minn.
þetta var langt og óskiljanlegt.
eina ráðið mitt var að segja að ég
heyrði ekkert í þessum hávaða,
alltof mörg ár í bransanum sérðu.
eina ráðið var að sleikja hana upp.
vertinn áréttar að ég þurfi ekki að öskra en
andrea greinilega ánægð að siggi vert hafi
skammað mig.
á leiðinni sá ég eitthvað á gólfinu
sem glitti á, sem þarfnaðist umsjár.
það var rétt því það var brotið glas.
og ég skar mig.
brynhildur þorgeirs og palli hjalta trúðu
því ekki að ég væri að setja mig á
kortið sem einhver allstaðar.
ég var að benda á þig kata mín
á cafe au lait hlúði ég að sárum mínum og fékk plástur. ég og jói drukkum espresso og töldum að nú væri nóg komið
enda klukkan næstum þrjú, og smá rölt í bílinn. þegar komið var í bílinn nenntum við ekki út á homið á laugavegi 22
og klapparstíg í leit að partí. enda er það bara fyrir þá sem halda að það gerist aldrei neitt í reykjavík.