Morgunblaðið - 27.04.2005, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. APRÍL 2005 23
UMRÆÐAN
5
0
0
2
b eF/n aJ
re pap lla
W*
Wallpaper*
The Design Awards
D
U
X
70
07
: B
es
ta
R
úm
ið
*
E I N
S T
A K
T K
Y N
N I
N G
A R
T I L
B O
Ð
Þú
pan
tar
DUX
70
07
rúm
og
fæ
rð n
ýju
BM
70
07
luxu
s yf
irdý
nun
a m
eð
í ka
upb
æti

(ve
rðm
æti
15
3.3
00
í st
ærð
18
0x2
00c
m)
• G
ildi
r að
ein
s í
4 d
aga
: 27
/04
-30
/04
-05
Sér
fræ
ðin
gur
frá
DU
X í
Sví
þjó
ð ve
rðu
r í v
ers
lun
inn
i.
Ármúla 10 • 108 Reykjavík
Sími: 5689950
ÞEGAR Guð Biblíunnar kynnir
sjálfan sig til sögunnar og gefur
mönnunum boðorðin tíu, þá útskýrir
hann eðli sitt og erindi við menn og
segir: „Ég er Drottinn Guð þinn
sem leysti þig úr ánauð, þú skalt
ekki aðra Guði hafa.“ Því næst snýr
hann sér að slysavörnum og segir:
„Þú skalt ekki leggja nafn Drottins
Guðs þíns við hégóma.“
Guð Biblíunnar er Guð sem leysir
úr ánauð. Ekki Guð sem bindur fólk
og þvingar það, heldur Guð sem
leysir manneskjur svo þær „hafi líf í
fullri gnægð“. (Jóh.10.10.) Biblían
lýsir því að allur veruleikinn sé frá
þessum Guði runninn og grunneðli
allra hluta er því kærleikur.
Samt finnum við okkur ekkert
sérstaklega vel í veröldinni. Náttúr-
an ögrar okkur, náunginn er okkur
framandi og sjálf skiljum við ekki
okkar innri mann. Þennan fram-
andleika lífsins nefnir Biblían einu
nafni synd. En hvaðan syndin er
komin inn í veröld sem gerð er af
elskandi Guði er ekki útskýrt. Þess í
stað er sögð saga af höggormi sem
kemur skríðandi inn í tilveru hinna
fyrstu manna og fer að spjalla læ-
víslega og vekja tortryggni með
dylgjum. Þeirri sögu lýkur svo að
enginn treystir neinum, manneskj-
urnar fela sig hvor fyrir annarri,
fela sig fyrir Guði og ásaka hvor
aðra. Feluleikur og ásökun er þann-
ig hið stóra vandamál mannanna í
heiminum. Enginn skilur hvernig
þetta byrjaði, en allt fólk þjáist
vegna syndarinnar og upplifir sig
gjarnan vegalaust og framandi í
heiminum.
Biblían rekur síðan langa sögu
um allt það sem Guð hefur gert til
að leysa heiminn úr ánauð synd-
arinnar. Þar eru tveir megin kaflar.
Fyrst gaf Guð mönnum lögmál til
að fara eftir og gerði við þá gamla
sáttmálann, gamla testamentið. En
loks kom hinn nýji sáttmáli, nýja
testamentið, því sá gamli hrökk
ekki til. Reglur virðast ekki duga til
að útrýma sundrungu manns og
heims. Hið nýja svar Guðs við böli
veraldar er Jesús Kristur. Í Jesú
tók Guð sjálfur á sig syndina, felu-
leikinn og ásökunina, og sætti heim-
inn við sig. Í stað regluboða kom
traust. Í stað feluleikja kom sam-
þykki á fólki. Í stað ásökunar kom
auðmýkt í samskiptum. Verk Jesú
töluðu ekki síður, því hann mat alla
menn jafna, krafði engan um sið-
ferðisleg reikningsskil
en skapaði samfélag
vináttu með mönnum.
„Nýtt boðorð gef ég
yður,“ sagði hann „að
þér elskið hver annan.
Eins og ég hef elskað
yður skuluð þér einnig
elska hver annan. Á
því munu allir þekkja
að þér eruð mínir
lærisveinar, ef þér
berið elsku hver til
annars.“ (Jóh. 13.34–
35)
Einn hóp manna ávítaði Jesús að
vísu. Einn hóp. Það voru trúardón-
arnir, sem töldu sjálfa sig réttláta,
en fyrirlitu aðra og bjuggu til reglu-
verk úr kærleika Guðs. „Vei yður
fræðimenn og farísear, hræsnarar!
Þér gjaldið tíund af
myntu, anís og kúmeni,
en hirðið ekki um það,
sem mikilvægast er í
lögmálinu, réttlæti,
miskunn og trúfesti.
Þetta ber að gjöra og
hitt eigi ógjört láta.
Blindu leiðtogar, þér
síið mýfluguna, en
svelgið úlfaldann!“
(Matt.23. 23–24)
Kross Jesú varð loks
að tákni hins nýja sátt-
mála, tákni þess að
hver sem lítur til Jesú í
trúartrausti, á hlutdeild í ríki hans.
Feluskömmin og ásökunin öll er
borin upp á krossinn. Krossinn aug-
lýsir að það er í lagi að vera mann-
eskja. Hann er yfirlýsing þess að
allir menn eru jafnir, allir menn eru
syndugir og allir menn eiga aðgang
að Guði í trú á hinn krossfesta og
upprisna frelsara. Þannig er Kross
Jesú höfnun á þvingunarvaldinu en
sigurtákn kærleikans. Þess vegna
er kristin trú holl fyrir þjóðir og
sameinandi fyrir menn. Hún leyfir
engum að líta lengra eftir ranglæt-
inu en í eigin barm og býður okkur
að horfa með trúnaðartrausti í augu
náungans óháð kynhneigð, kyn-
þætti, stétt, heilsufari eða hverju
öðru sem við óttumst í fari hans.
Við ráðum hvort við trúum á Jesú
og þiggjum lausn hans, en kross
hans má enginn nota í hégóma sín-
um. Trúarhégómi varðar annað boð-
orðið, boðorðið sem Guð gaf okkur
áður en hann sagði okkur að deyða
ekki fólk, drýgja ekki hór, ljúga eða
stela. Það er dónatrú að nota Jesú
til að hefja sig yfir aðra og rukka
fólk um siðferði þess í hans nafni.
Hann mun rukka hvern og einn. Sá
dagur kemur. „En nú varir trú, von
og kærleikur, þetta þrennt, en
þeirra er kærleikurinn mestur.“ (1.
Kor. 13.13)
Dónatrú
Bjarni Karlsson fjallar
um trú og kærleikann
’Við ráðum hvort viðtrúum á Jesú og þiggj-
um lausn hans, en kross
hans má enginn nota í
hégóma sínum.‘
Bjarni Karlsson
Höfundur er sóknarprestur
Laugarneskirkju.
Rakarastofan
Klapparstíg
S: 551 3010