Morgunblaðið - 27.04.2005, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 27. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Auðunn Svein-
björnsson er allur.
Enn er þessi frétt
svo óraunveruleg, svo
óskiljanleg, svo ótímabær.
Það er erfitt að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að sjá hann aftur,
skemmta okkur saman og skiptast á
skoðunum við hann um allt milli him-
ins og jarðar.
Auðunn var vandvirkur fagmaður
fram í fingurgóma, litli kontórinn
hans heima á Hlein bar þess vitni að
hann fylgdist vel með því sem var að
gerast á sviði læknisfræðinnar og
einkum hvað varðaði hans sérgrein,
svæfingar. Sumir halda í einfeldni
sinni að starf svæfingarlæknis sé til-
tölulega einfalt, bara að sjá til að
sjúklingurinn sofi meðan á aðgerð
stendur og vakni síðan aftur. En það
er öðru nær, svæfing er flókið ferli
og þeir sem sinna slíku starfi eru oft
á tíðum undir miklu álagi. Það varð
m.a. til þess að Auðunn ákvað að láta
af störfum fyrir nokkrum árum.
En hann sat ekki auðum höndum,
hann varð að gera sér eitthvað til
dundurs. Hann tók sig til og lærði
spænsku. Fyrst tók hann alla áfanga
sem hægt var að taka við framhalds-
skóla og að eigin sögn fékk hann frá-
bærar einkunnir. Þá dreif hann sig í
málaskóla á Spáni og stuttu síðar var
hann orðinn vel talandi á spænsku.
Aldrei neitt hálfkák frekar en fyrri
daginn. Eftir að spænskunáminu
lauk má segja að nær allar leiðir hafi
legið til Spánar. Maður þarf að halda
spænskunni við sagði hann brosandi.
Hann var stoltur af þessu framtaki
sínu enda vita allir að það er töluvert
álag að setjast á skólabekk eftir ára-
tuga hlé, byrja að læra og tileinka
sér námstækni á nýjan leik.
Auðunn bar hag fjölskyldunnar
mjög fyrir brjósti, hann hvatti börn-
in til að mennta sig og studdi þau í
því sem þau vildu læra, það voru þau
sem voru að leggja grunninn að eigin
framtíð. Svo komu barnabörnin sem
gáfu honum svo mikla gleði og naut
hann þess að hafa þau meira og
minna í kringum sig á hverjum degi.
Engum duldist að Auðunn og
Ingibjörg voru mjög samrýnd í því
sem þau tóku sér fyrir hendur. Auð-
unn hafði gaman af að ferðast innan
lands sem utan, hitta fólk, sækja fólk
heim og bjóða vinum heim. Hann var
höfðingi heim að sækja, allt það
besta borið fram með ánægju. Hann
vissi að vinir voru mikilvægir í lífinu,
ómetanlegur fjársjóður og var því
duglegur við að rækta vinaböndin.
Það var alltaf gaman að koma að
Hlein og njóta samverustunda með
þeim hjónum, alltaf jafnnotalegt,
góð nærvera, einlægni og gleði. Nú
AUÐUNN KL.
SVEINBJÖRNSSON
✝ Auðunn Klem-enz Sveinbjörns-
son fæddist í
Reykjavík 12. apríl
1941. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu sunnu-
daginn 17. apríl síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Bessastaðakirkju 26.
apríl.
sjáum við á bak góðum
félaga og söknum þess
að samverustundirnar
með honum verða ekki
fleiri. En minningarnar
lifa og fyrir þær þökk-
um við. Megi góður
Guð styrkja alla þína
nánustu í þessum raun-
um.
Elsku Auðunn, okk-
ar var ánægjan að hafa
kynnst þér og við telj-
um okkur betri menn
fyrir að hafa átt þig að
vini.
Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Gísli og Inga.
Í dag kveðjum við góðan sam-
starfsfélaga, Auðun. Hann var yfir-
læknir svæfingadeildar St. Jósefs-
spítala í Hafnarfirði til margra ára.
Hann var farsæll í starfi, traustur og
hjálpsamur. Ávallt var gott að leita
til hans. Auðunn var félagslyndur og
tók virkan þátt í öllu félagslífi sem
tengdist vinnunni. Við starfsfélagar
Auðuns kveðjum góðan dreng með
söknuði. Sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Ingibjargar og barna
hans.
Blessuð sé minning hans.
Í moldinni geymast margra alda spor.
Hver minnist þeirra, sem tróðu
fjallastíginn
Ef greina má slóð, er gatan orðin vor,
en gömlu manna sól til viðar hnigin.
(Davíð Stef.)
Samstarfsfólk á svæfinga- og
skurðdeild St. Jósefsspítala,
Hafnarfirði.
Á neðsta gangi nýju heimavistar-
innar í Menntaskólanum á Akureyri
voru haustið 1957 samankomnir
unglingar víðsvegar af landinu að
leggja upp í langa vegferð. Flestir
voru þeir að yfirgefa skjól heimilis-
ins í fyrsta sinn og voru nú staddir á
óþekktum stað innan um ókunnuga
bekkjarfélaga. Hvergi verða tengsl-
in sterkari en í heimavistarskóla,
einkum á aldrinum milli unglingsára
og tvítugs þegar þroskinn er hvað
örastur. Einn þeirra sem ég hitti
þarna í fyrsta sinn var Auðunn
Klemens Sveinbjörnsson. Við vorum
komnir hvor af sínu landshorninu.
Dálítið feimnir báðir tókum við tal
saman og komumst fljótlega að því
að við ættum sameiginlegt áhugamál
því okkur þótti gaman að tefla skák.
Raunar varð Auðunn skákmeistari
skólans þennan fyrsta vetur.
Við vissum ekki þá að leiðir okkar
myndu liggja saman eftir dvölina í
MA, fyrst í læknisfræði við Háskóla
Íslands og enn síðar í Svíþjóð þar
sem báðir stunduðu sérnám. Fyrstu
árin í háskóla var Auðunn tíður gest-
ur þar sem ég leigði herbergi í Odda-
götunni, steinsnar frá háskólanum
hjá Guðmundi Thoroddsen prófess-
or og konu hans Línu. Auðunn
kvæntist dóttur þeirra hjóna, Ástu
Björt Thoroddsen síðar tannlækni.
Þau hófu búskap á Sólbarði á Álfta-
nesi á neðri hæðinni hjá foreldrum
Auðuns, meðan þau voru enn í námi.
Á þessum árum var ég tíður gestur á
Sólbarði og kynntist foreldrum hans
og systkinum vel. Þau Auðunn og
Ásta Björt slitu samvistum skömmu
áður en Auðunn flutti til Svíþjóðar til
að leggja stund á svæfingalækning-
ar. Á meðan hann var í sérnáminu
kynntist hann seinni konu sinni Ingi-
björgu Óskarsdóttur frá Höfn í
Hornafirði. Eftir heimkomuna héld-
um við vináttu okkar áfram og hitt-
umst reglulega með góðum félögum
og tefldum skák. Oft nutum við hjón-
in myndarskapar og gestrisni Ingi-
bjargar og sama átti einnig við um
félaga Auðuns í skákklúbbnum.
Auðunn vann ábyrgðarmikið og
krefjandi starf. Fyrir nokkrum ár-
um tók að bera á vöðvasjúkdómi í
fótum, sem gerði honum erfitt um
gang. Um svipað leyti greindist hjá
honum hár blóðþrýstingur. Frekar
en að starfa af hálfum þrótti tók
hann þá ákvörðun að láta af störfum
sem sérfræðingur. Hann settist þó
ekki í helgan stein en hóf nám í
spænsku. Hann lét fötlun sína ekki
aftra sér og ferðaðist mikið, einkum
til Spánar.
Við sem áttum langa samleið með
Auðuni minnumst hans fyrir bjart-
sýni, glaðværð og drenglyndi. Gaml-
ir skólafélagar úr MA hafa það til
siðs að hittast tvisvar til þrisvar á
vetri og borða hádegisverð saman.
Þar mætti hann hress og glaður að
vanda nokkrum stundum fyrir dauða
sinn. Mér er sannast sagna orða vant
þegar ég kveð þennan góða vin og fé-
laga fyrir hönd félaganna í skák-
klúbbnum og samstúdentanna frá
MA 1961. Fyrir þeirra hönd sendi ég
Ingibjörgu og börnum hans innileg-
ar samúðarkveðjur.
Davíð Gíslason.
Elsku Auðunn, þá er komið að
kveðjustund.
Kveðjustund sem við svo gjarnan
hefðum viljað fresta en það er ekki
okkar að ákveða.
Þegar fregnin af andláti þínu
barst okkur var eins og heimurinn
stöðvaðist andartak og minningar
streymdu fram.
Minningar um þig, sem ert búinn
að vera hluti af okkar lífi svo lengi,
ein af kjölfestunum í tilveru okkar.
Margs er að minnast og þakka
fyrir á samleið okkar í gegnum lífið.
Þú varst á margan hátt sérstakur,
komst til dyranna eins og þú varst
klæddur, laus við allt glys og prjál,
maður sem tískusveiflur samtímans
bitu ekki á.
Þú varst einn þeirra höfðingja
sem maður kynnist á lífsleiðinni sem
hægt var að ganga að vísum, orginal
karakter þar sem aukaatriðin viku
fyrir aðalatriðunum.
Einstæð samheldni hefur ein-
kennt fjölskyldur okkar og ófá eru
fjölskylduboðin sem við höfum setið
saman við veisluborð, spjallað og
haft gaman hvert af öðru.
Minningar um höfðingsskap og
gestrisni ykkar Ingibjargar verða
seint fullþakkaðar þegar ferða-
þreyttir Hornfirðingar náðu landi á
Hlein hér fyrr á árum þar sem biðu
okkar uppbúin rúm og dýrindis
veislur, ekki þótti þér verra að geta
kynt upp í grillinu og boðið upp á
steik af bestu sort og gott rauðvín
með, ekkert var nógu gott þegar
gesti bar að garði, þannig varst þú.
Seinna þegar við hugsuðum okkur
til hreyfings á höfuðborgarsvæðið
kom fátt annað til greina en að setj-
ast að á Álftanesinu því í okkar huga
var hvergi betra að búa eftir þær
trakteringar sem við höfðum fengið
hjá ykkur Ingibjörgu í gegnum árin.
Við höfum notið þess að vera í ná-
býli við ykkur og var alltaf jafnnota-
legt að fá ykkur í heimsókn í Norð-
urtúnið hvort sem um veislu var að
ræða eða innlit í tíu dropa.
Þessi minningarbrot ásamt þús-
undum annarra eru okkur sem eftir
sitjum ómetanleg og verða okkur til
huggunar og gleði þegar fram líða
stundir því minning þín mun lifa með
okkur um alla tíð.
Far í friði, kæri vinur, og hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Svala og Bjarni Sævar.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur og faðir,
HAUKUR ÓSKAR ÁRSÆLSSON,
Lækjasmára 6,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Digraneskrikju fimmtu-
daginn 28. apríl kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent
á deild A6 á Landspítala Fossvogi.
Fyrir hönd tengdabarna, barnabarna, barnabarnabarna og systkina hins lát-
na,
Unnur Jónsdóttir,
Klara Vemundsdóttir,
A. Halla Hauksdóttir,
Heiða Hauksdóttir,
G. Harpa Hauksdóttir,
Ragnar Hauksson,
Jónína Björnsdóttir,
Halldóra María Ríkarðsdóttir.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa, langafa og bróður,
DAVÍÐS JÓHANNESAR HELGASONAR,
Sólhlíð 19
í Vestmannaeyjum.
Brynja Sigurðardóttir,
Anna Davíðsdóttir, Friðgeir Þór Þorgeirsson,
Sigurður Davíðsson, Hjördís H. Friðjónsdóttir,
Helga Davíðsdóttir,
Hugrún Davíðsdóttir, Guðmundur K. Bergmann,
Jóhann Ingi Davíðsson, St. Heba Finnsdóttir,
Helga Hólm Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær fósturfaðir, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVAVAR GÍSLASON
vörubílstjóri frá Viðey,
Traðarlandi 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 25. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ellen Emilsdóttir,
Svava Svavarsdóttir,
Geir Svavarsson, Jóhanna Svavarsdóttir,
Jóhannes Svavarsson,
Esther Svavarsdóttir, Jóhannes Björnsson,
afa- og langafabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát systur minnar,
mágkonu og frænku,
AUÐAR S. WÖLSTAD
sjúkraþjálfara,
síðast til heimilis
á Hrafnistu, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 4B,
á Hrafnistu, Hafnarfirði.
Arnþóra Sigurðardóttir, Bjarni Bjarnason,
Kristrún Haraldsdóttir, Þorbjörn Rúnar Sigurðsson,
Auður Bjarnadóttir, Tryggvi Hafstein.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÖRUNDUR KRISTINSSON
skipstjóri,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi sunnudaginn
24. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Auður Waagfjörd Jónsdóttir,
Kristinn Jörundsson, Steinunn Helgadóttir,
Kristín Bára Jörundsdóttir, Eiríkur Mikkaelsson,
Jón Sævar Jörundsson, Rita Sigurgarðsdóttir,
Alda Guðrún Jörundsdóttir, Jóhann G. Hlöðversson,
Anna Sigríður Jörundsdóttir, Bjarni Kr. Jóhannsson,
Jörundur Jörundsson, Áslaug Hreiðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir sendi ég öllum þeim, sem
sýndu mér samúð og ómetanlegan stuðning
við fráfall og útför mannsins míns,
JÓHANNS FRIÐJÓNSSONAR
arkitekts.
Sigrún Þorleifsdóttir.