Morgunblaðið - 18.09.2005, Síða 50

50 SUNNUDAGUR 18. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Mig setti hljóðan
þegar ég frétti andlát
Geir Þorsteinssonar,
Geir sem ætlaði að
verða að minnsta kosti
100 ára eða svo sagði hann mér einu
sinni.
Leiðir okkar Geirs lágu saman um
sameiginlegt áhugamál okkar, hesta-
mennsku og hestaferðir.
Geir var um árabil gjaldkeri
Hestamannafélagsins Fáks, og þar
lágu leiðir okkar saman fyrst er ég
réðst til starfa þar og starfaði undir
handleiðslu Geirs í nokkur ár.
Geir var einn af þessum fágætu
mönnum sem gott var að vinna með
og gæddur þeim fágæta eiginleika að
það var ekki óþægilegt að vera hon-
um ósammála, hann hafði eitthvert
lag á að umbera það eða þá að sann-
færa mann um að hann hefði á réttu
að standa, enda hafði hann það oftast
í okkar samskiptum þó að ég sæi það
ekki alltaf fyrr en seinna.
Fyrir mér var hann einn af þessum
einstaklingum sem maður mætir á
lífsleiðinni og staldrar við. Hann var
mikill höfðingi og góður kennari sem
hver maður má kalla sig heppinn að
fá að verða samferða þó ekki sé nema
stuttan spöl, og fyrir það er ég þakk-
látur forsjóninni.
Hann sagði stundum, þegar við
vorum að basla við reksturinn á
hestamannafélaginu: „Jæja, Þorgeir,
í versta falli lendum við á ónefndum
stað fyrir austan fjall, en þá verður
þú að læra að spila bridge, strákur.“
Aldrei fór það svo að við lentum þar
og ég kann ekki enn að spila bridge.
Ég átti þess eitt sinn kost að fara í
langferð með þeim félögum Geir og
Óla Páls. Þetta var snemma vors og
skyldi haldið norður í land, Langadal
í Húnavatnssýslu nánar til tekið.
GEIR
ÞORSTEINSSON
✝ Geir Þorsteins-son fæddist í
Reykjavík 5. júlí
1916. Hann lést á
Landspítalanum 8.
september síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Lang-
holtskirkju 16. sept-
ember.
Geir hafði veg og
vanda af allri skipu-
lagningu, enda sagði
hann að það væri hálft
gamanið að undirbúa
ferðina. Geir tók að sér
að vera trúss í ferðinni
á gula Bensanum sem
hann kallaði hálf-
kassabílinn. Þegar ég
spurði af hverju hálf-
kassabíl hló hann og
sagði sposkur á svip:
„Af því að það kemst
hálfur kassi af víni í
hólfin undir framsæt-
unum, strákur.“
Og Geir var um leið sjálfskipaður
fararstjóri enda stjórnaði hann ferð-
inni af mikilli röggsemi. Ég furðaði
mig oft á úthaldi þeirra félaga og satt
að segja þótti mér stundum nóg um,
ég sem var miklu yngri maður átti
fullt í fangi með að fylgja þeim fé-
lögum.
Leiðir okkar skildu í Miðfirði þar
sem ég ætlaði að koma mínum klár-
um í heimahaga en þeir félagar héldu
för áfram í Langadalinn en var fast-
mælum bundið að hittast á Hvamms-
tanga tveimur dögum seinna. Þegar
ég svo kom á stefnumótsstað á til-
settum tíma bíður Geir þar heldur
óþolinmóður. Ástæðan, jú, hann hafið
frétt af Þjóðverja sem var á hring-
ferð um landið á hestvagni og iðaði í
skinninu að hitta hann sem svo varð
og hoppaði sá gamli upp í hestvagn-
inn og tók sér far með honum niður
allan Norðurárdalinn. Þá var mér öll-
um lokið, hafði haldið að nóg væri
komið af slarki.
Hvað um það, þessi ferð með þeim
félögum norður yfir heiðar árla sum-
ars, í erfiðu færi, er mér ógleymanleg
og verður örugglega í minningu
minni eftirminnilegasta hestaferð
sem ég hef farið.
Nú eru orðin þáttaskil og minn-
ingin ein er eftir, en það eru góðar
minningar sem gott er að ylja sér við
og hafðu þökk fyrir samfylgdina,
Geir Þorsteinsson.
Eftirlifandi eiginkonu Geirs, Inge
Jensdóttur Laursen, og öðrum ætt-
ingjum sendi ég samúðakveðjur.
Þorgeir Ingvason.
✝ Orri Gunnars-son fæddist í
Reykjavík 29. októ-
ber 1930. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 4.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Kristín
Björnsdóttir, f.
1901, d. 1981, og
Gunnar Halldórs-
son, f. 1894, d. 1962.
Orri var elstur
þriggja barna
þeirra hjóna, en
systur hans eru Gyða, f. 1931, og
Nana, f. 1933.
Orri kvæntist hinn 12. júlí 1952
Margréti Ólafsdóttur, f. 28. nóv-
ember 1930. Foreldrar hennar
voru hjónin Sigríður Símonar-
dóttir, f. 1908, d. 1992, og Ólafur
Friðriksson, f. 1905, d. 1983. Börn
Orra og Margrétar eru: 1) Ólafur,
f. 1950. 2) Kristín, f. 1953, maki
Jóel Kristinn Jóelsson, f. 1951.
Þeirra börn eru Margrét og Jóel
Kristinn, en fyrir átti Jóel dótt-
urina Lóu Björk. 3) Gunnar Frið-
rik, f. 1958, maki
Þóra Guðmunds-
dóttir, f. 1960,
þeirra sonur er
Orri, en fyrir átti
Þóra dæturnar
Birnu og Örnu
Björk. 4) Gylfi Þór,
f. 1959. Barna-
barnabörnin eru
fimm talsins.
Orri varð stúdent
frá Verslunarskóla
Íslands árið 1950.
Lengst af starfsævi
sinnar vann hann
sem innkaupastjóri hjá Hörpu hf.,
eða í um 35 ár. Síðustu starfsárin
vann hann hjá Sundlaugunum í
Laugardal. Á sínum yngri árum
lék hann handknattleik með Fram
og lék m.a. einn landsleik í þeirri
íþrótt fyrir Íslands hönd. Eftir að
hann hætti keppni vann hann öt-
ullega fyrir félagið um tíma og
var hann sæmdur gullmerki Fram
fyrir störf sín í þágu þess.
Útför Orra var gerð frá Foss-
vogskirkju 13. september, í kyrr-
þey að hans ósk.
Sumir ganga sólarmegin í lífinu frá
fæðingu til grafar. Aðrir mæta mis-
jöfnum raunum á lífsleiðinni, valda
sumu sjálfir en mæta einnig mótlæti
af annarra völdum auk þess að glíma
við slaka heilsu um langa hríð.
Orri bekkjarbróðir minn og sam-
stúdent er einn af þeim sem sólin
brosti ekki alltaf við. Hann var einn af
þeim glöðustu í stúdentaárganginum
sem brautskráðist frá gamla Verslun-
arskólanum við Grundarstíg 16. júní
1950. Þá brosti sólin við Orra eins og
okkur öllum nýstúdentunum 18 að
tölu. Hann var oft glaðastur í hópn-
um, örgeðja frá upphafi til æviloka, og
kunni vel að gantast og kætast og
skapa gleði. Og tilefnin voru mörg.
Þetta var bekkurinn sem varð
skólameistari í handknattleik strax í
2. bekk og hélt þeim titli í fimm ár.
Þar var Orri í hlutverki afreksmanns-
ins, en hann komst m.a. í landlið Ís-
lands í handknattleik.
Þetta var bekkurinn sem fór út-
skriftarárið 1948 fljúgandi til Ísa-
fjarðar með Catalina-flugvél Flug-
félagsins, sigldi síðan með Esjunni til
Akureyrar og kom akandi til Reykja-
víkur. Í förinni var háð keppni við úr-
valslið Ísafjarðar bæði í handknatt-
leik og sundi og vann bekkjarliðið
handknattleikinn með yfirburðum en
nauman sigur í sundinu. Þegar keppt
var við Akureyringa í handknattleik
kom í ljós að ekki var dæmt þar eftir
nýjum reglum sem samþykktar höfðu
verið og endaði leikurinn í hálfgerð-
um slagsmálum – og þar gaf Orri ekki
sinn hlut eftir frekar en annars stað-
ar.
Sá þriðjungur árgangsins sem hélt
áfram til stúdentsprófs í Verslunar-
skólanum hélt upp á námslok með því
að fara í fyrstu áætlunarferð Gullfoss
til Kaupmannahafnar og dveljast þar
milli ferða skipsins. Í þennan hóp féll
Orri Gunnarsson ætíð einkar vel.
Síðan dreifðist hópurinn og tók til
við lífskapphlaupið. Á því skeiði skipt-
ust á skin og skúrir hjá flestum. Allir
nutu góðra sigra í lífsbaráttunni og
stærsti fengur Orra var konuefnið,
Margrét Ólafsdóttir, en þau eignuð-
ust síðan þrjá syni og eina dóttur og
áttu miklu barnaláni að fagna. En
mótlæti og heilsubrestur setti einnig
svip sinn á lífshlaup Orra og hann
kvaddi þetta tilverustig saddur líf-
daga 4. september sl. tæpra 75 ára að
aldri.
Ég naut þess að komast aftur í
snertingu við minn góða bekkjarbróð-
ur við spilaborð á síðustu mánuðum
lífshlaups hans. Gaman var að kynn-
ast aftur þeim mikla keppnisanda
sem ávallt einkenndi Orra. Hann var
fljótur að brjóta það til mergjar sem
öðrum fannst firna flókið. Og við
spilaborð lærist flestum að taka það
súra með því sæta, að læra bæði að
sigra og bera lægri hlut eins og nauð-
synlegt er í lífsbaráttunni.
Margréti og börnum þeirra, og fjöl-
skyldum þeirra, votta ég dýpstu sam-
úð við þessi þáttaskil, en minningin
um góðan dreng verður þeim og öll-
um sem honum kynntust dýrmæt
eign.
Atli Steinarsson.
Félagi minn Orri Gunnarsson er
fallinn frá eftir erfið veikindi sem
hann tókst á við af mikilli hugprýði og
æðruleysi. Kynni okkar hófust á
fimmta áratugi liðinnar aldar er við
fórum að æfa handbolta á vegum
Knattspyrnufélagsins Fram. Þetta
var á bernskudögum handboltans í fé-
laginu og gekk á ýmsu í fyrstu. En ár-
ið 1950 var mikið sigurár handboltans
í Fram, karlaliðið varð Íslandsmeist-
ari bæði innanhúss og utan og
kvennaliðið einnig innanhúss. Í þessu
liði var Orri og var orðlagður fyrir
skothörku sína. Orri lék einnig með
landsliðinu í handbolta í fyrsta leik
þess hér heima gegn Finnum og skor-
aði mark, en leiknum lauk með jafn-
tefli 3:3.
Orri var alla tíð eldheitur Framari
enda faðir hans einn af stofnendum
félagsins. Þann áhuga hafa börn hans
einnig erft í ríkum mæli og hafa þau
öll starfað og keppt fyrir félagið alla
tíð. Systur Orra, Gyða og Nana, voru í
kvennaliðinu sem varð Íslandsmeist-
ari 1950.
Orri var alltaf mikill keppnismaður
í öllu því sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann var mikill áhugamaður um
bridge og tók á fyrri árum þátt í ýms-
um mótum í þeirri ágætu íþrótt. Ég
var svo lánsamur að eiga þess kost að
vera með honum í spilaklúbbi í mörg
undanfarin ár. Þar var Orri í essinu
sínu, spilamat hans frábært, sagn-
djarfur en þó raunhæfur. Yrðu makk-
er á einhver afdrifarík mistök gat
hann æst sig smástund en það var
bara í nösunum á honum. Hann var
góður félagi við spilaborðið sem og
annars staðar.
Við leiðarlok þakka ég og hinir
spilafélagarnir Orra fyrir samveruna.
Félagarnir í Fram þakka honum gott
starf og mikinn stuðning. Margréti og
börnum þeirra svo og öðrum ættingj-
um vottum við samúð okkar.
Kristján Oddsson.
Orri Gunnarsson, kær vinur okkar
og nágranni, er látinn.
Langri baráttu við illvígan sjúk-
dóm er lokið. Sláttumaðurinn slyngi
hafði sigur að lokum.
Það var á miðju sumri árið 2003 að
við hjónin fluttum í Þórðarsveig 1–5 í
Grafarholti. Þar hófust okkar kynni
er við Margrét kona hans unnum
saman í frístundaráði hússins sem
hann þrátt fyrir veikindi sín studdi af
miklum áhuga. Við Orri vorum búnir
að ákveða að fara í ferð saman í sum-
ar, en sú ferð var aldrei farin. En
hann er farinn í þá ferð sem við öll för-
um að lokum.
Við þökkum Orra góða viðkynn-
ingu og hlýhug og vottum Margréti
og ástvinum þeirra okkar dýpstu
samúð.
Veri hann að eilífu Guði falinn.
Aðalsteinn Dalmann Októsson
og Gyða Erlingsdóttir.
ORRI
GUNNARSSON
SÆMUNDUR JÓNSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 13. september.
Jarðarför fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
20. september kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hins látna, er bent á minningarkort Hrafn-
istu í Hafnarfirði.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Margrét Magnúsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Árni Geir Þórmarsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
áður Bogahlíð 10,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn
19. september kl. 13.00.
Þórunn Nanna Ragnarsdóttir, Jóhann Hólmgrímsson,
Ingunn Ragnarsdóttir, Már Óskar Óskarsson,
Gunnar Ragnarsson, Ásthildur Ágústsdóttir,
Heiðar Ragnarsson, Sigrún Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur sonur, bróðir og mágur,
STEINGRÍMUR KRISTJÓNSSON,
Laugavegi 143,
Reykjavík,
lést mánudaginn 12. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
20. september kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
Boðunarkirkjuna í Kópavogi.
Guðbjörg Jóhannsdóttir,
Guðrún Kristjónsdóttir, Gylfi Knudsen,
Laufey Kristjónsdóttir, Sverrir Þórólfsson,
Linda Rós Kristjónsdóttir, Sigurður Gunnarsson,
Jóhann Kristjónsson, Kristín Egilsdóttir,
Arnrún Kristinsdóttir, Einar Þorvarðarson,
Finnbogi E. Kristinsson, Sólveig Birgisdóttir,
Hjörtur Kristinsson, Dagný Emma Magnúsdóttir,
Anna Kristinsdóttir, Gunnar Örn Harðarson,
Árni Kristinsson, Ingibjörg Jónsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
BESSI BJARNASON
leikari,
Hlunnavogi 13,
Reykjavík,
sem andaðist á Landspítalanum mánudaginn
12. september, verður jarðsunginn frá Hallgríms-
kirkju þriðjudaginn 20. september kl. 15:00.
Margrét Guðmundsdóttir,
Kolbrún Bessadóttir, Pétur Jóhannesson,
Bjarni Bessason, Guðrún E. Baldvinsdóttir,
Ivon S. Cilia, Kristín B. Jóhannsdóttir,
Victor G. Cilia, Solveig Óladóttir,
María Dís Cilia,
barnabörn og barnabarnabörn.