Fréttablaðið - 22.12.2004, Síða 40

F2 6 22. desember 2004 MIÐVIKUDAGUR
Óskajólagjafir strákanna
Allt frá koddum
til Playstation 2
Hrafnkell Pálmars-
son gítarleikari
Mér finnst miklu
skemmtilegra að gefa
en að fá gjafir. Það er
búið að vera svo mikið
að gera hjá mér núna að ég hef ekki
mátt vera að því að spá í hvað mig
langar í. Yfirleitt finnst mér þó
skemmtilegast að fá ein-
hverjar græjur sem tengjast
tónlistinni eða góðan geisla-
disk. Ætli mig
langi ekki mest
í Popp-
punktsspilið
þetta árið.
Jón Sæmundur
Auðarson lista-
maður
Mig langar mest í dún-
sæng og góðan kodda
þ v í
ég er með hvort
tveggja í láni núna.
Ívar Örn Sverris-
son leikari
Ég myndi sætta mig
við koss á kinnina í
jólagjöf ef fé væri af
skornum skammti. En
annars yrði ég mjög
ánægður með flot-
ta, vandaða skyrtu.
Ef jólagjöfin mætti
kosta mikla pen-
inga þá myndi ég ekki skila Play-
station 2-tölvu.
Andri Ottesen rekstrarhag-
fræðingur
Ég hef það fyrir reglu
að gefa jólagjafir sem
taka ekki mik-
ið pláss og
sem fólk
getur étið,
drukkið eða skemmt sér
við. Og svona gjafir vil ég
fá sjálfur. Mér finnst alltaf
gott að fá vín í jólagjöf og
myndi ekki slá hendinni á
móti góðu viskíi.
Fjölnir Bragason
tattúlistamaður
Mig dreymir um að
Íslendingar sér í lagi
opni augun fyrir jólun-
um og hvað þau eru
fyrir okkur og beri tilhlýðilega virð-
ingu fyrir forfeðrum sínum. Annars
langar mig í trílógíuna hans Tolkeins,
kvikmyndirnar þjár. Ég las bækurnar
þegar ég var fimmtán ára gamall og
fannst alveg frá-
bært hvað mynd-
irnar heppnuðust
vel .
Það er skrítið að fá þá tilfinningu að vera
komin inn í annað land, þrátt fyrir að
vera í eigin landi. Þá tilfinningu er hins
vegar hægt að fá í pólsku búð-
inni,Stokrotka, sem hefur verið starfrækt í
rúmt ár og er nafnið fengið frá pólsku
villiblómi sem er líkt hinni íslensku bald-
ursbrá. Á veggnum gegnt hurðinni blasa
við pólskar útgáfur af Playboy og
Newsweek, þarna tala viðskiptavinirnir
ekki íslensku sín á milli, heldur pólsku. Í
græjunum hljóma íslensk jólalög, sem
stingur óneitanlega í stúf við þá pólsku
menningu sem þarna er. Á Íslandi eru
Pólverjar einn stærsti innflytjendahópur-
inn en hér búa um tæp tvö þúsund Pól-
verjar og þar af búa sjö hundruð í Hafn-
arfirði.
María Valgeirson, eigandi búðarinn-
ar, hefur búið hér síðan 1989 og bjó með-
al annars í tíu ár á Fáskrúðsfirði. Hún býr
núna í Hafnarfirði og rekur sína verslun
á Hvaleyrarbrautinni, sem óneitanlega er
mjög sérstök staðsetning en María segir
ástæðuna vera mjög einfalda. „Ég þekki
þetta svæði mjög vel og svo finnst mér
Hafnarfjörður besti bærinn á landinu,“
segir hún á lýtalausri íslensku enda voru
ekki komnar verslanir eins og hún rekur
í dag, með pólskum blöðum, þegar hún
flutti til landsins. „Þegar ég kom hingað,
voru ekki nein blöð eða sjónvarpsstöðvar
svo að ég varð bara að læra íslensku.“
Í búðinni er hægt að fá hefðbundnar
pólskar matvörur, súrar gúrkur sem eru
mikið borðaðar með mat, niðursoðið
grænmeti án sykurs, sem er mjög vinsælt,
snakk með jarðarberjabragði og fleira
góðgæti.
„Annars bíða viðskiptavinir mínir
eftir pólsku pylsunum, sem eru mjög sér-
stakar. Þær eru gerðar með sérstakri
kryddblöndu og reyktar með sérstöku
grenitré. Það er Íslendingur sem er að
reyna að búa slíkar pylsur til, en þær
verða aldrei jafn góðar og pólsku pyls-
urnar,“ segir María.
Í Stokrotka er líka hægt að fá pólskt
hunangskex, sem er mjög vinsælt í Pól-
landi. María segir matarhefð Íslendinga
og Pólverja ekki vera mjög ólíka, en að
það sé þó einhver munur. „ Við borðum
til dæmis ekki lambakjöt eða hrossakjöt
heldur frekar nautakjöt, svínakjöt og
mikið af fuglakjöti. Þá nota Íslendingar
mikinn sykur en slíku erum við ekki
vön, þar sem í Póllandi er ekki mikið
notað af honum.“
Pólverjar eru kaþólskir og sam-
kvæmt kaþólskri hefð máttu þeir ekki
borða kjötvörur á aðfangadag. Þessu
hefur páfagarður nú aflétt, og segir
María marga vera ánægða með það.“
Það eru hins vegar margir sem ætla að
halda í hefðina og hafa fiskrétti og
grænmeti á aðfangadag.“
Pólverjinn á Holtinu
Snakk með jarðarberjabragði
Frá borginni minni
Kristján Andrésson hefur verið
búsettur í Eskilstuna í Svíþjóð nær
alla sína ævi, fyrir utan tvö ár sem
hann bjó í Hafnarfirðinum sem
barn. Hann unir hag sínum vel í Sví-
þjóð, starfar í banka og spilar hand-
bolta með Guif. Í sumar spilaði
hann einmitt með íslenska landslið-
inu í handbolta á ólympíuleikunum
sem haldnir voru í Aþenu. Uppá-
haldsveitingastaður Kristjáns er
spænski tapasstaðurinn Papas
Tapas.
„Það er rosalega góður matur á
þessum spænska stað sem er fersk-
leikinn uppmálaður. Þarna er hægt
að fá allt frá hráum fiski upp í steik-
ur. Þegar ég fer þangað fæ ég mér
oftast kjúkling með kartöflum ai-
oli,“ segir Kristján. Hans uppáhalds-
verslun er plötubúðin Rock Records
þar sem hann getur gleymt sér inn-
an um geisladiska og myndbönd.
Aðspurður hvað sé mest heillandi
við Eskiltuna segir hann að það sé
allt gott við borgina.
„Manni leiðist aldrei hérna og það
er nóg um að vera. Fullt af bíóhús-
um, leikhúsum, fínum veitingahús-
um og fleira.“ Hann segir þó að
mestallur hans frítími fari í hand-
boltann.
„Mér finnst langskemmtilegast að
spila í Sporthallen í Eskiltuna. Það
er tvímælalaust besta íþróttahöllin í
Svíþjóð.“ Þegar Kristján er beðinn
um að nefna uppáhaldsbarinn þá
kemur bara einn upp í hugann.
„Ég fer alltaf á Nybrún. Þetta er
mjög rólegur staður og gott að setj-
ast þar niður og spjalla.“
PapasTapas í Eskilstuna
Heiðar Aust-mann er íbeinni útsend-
ingu á hverjum degi á
Popptíví á milli klukk-
an sex og sjö og á FM
95,7 á milli klukkan
eitt og fimm. Það er því nóg að gera hjá
Heiðari en hann gaf sér tíma til þess að
velja sér þrjá ómissandi hluti.
Engillinn sem vinur minn heitinn,
Gunnar Viðar Árnason, gaf mér á afmæl-
inu mínu nokkrum mánuðum áður en
hann dó. Þessi vinur minn lést í
flugslysinu í Skerjafirði og
þessi engill er mér gífurlega
kær. Hann er uppi á skáp hjá
mér og er þannig staðsettur að ég
sé hann úr rúminu mínu. Hann
er því það fyrsta sem ég sé þegar
ég vakna og síðasta sem ég sé
á kvöldin.
Heimabíóið mitt er mér al-
gerlega ómissandi vegna
þess hversu gaman ég hef af
því að horfa á upptökur frá
tónleikum. Ég elska að horfa
á góða tónleika í góðum
græjum. Uppáhaldstónleikadiskarnir mínir
eru með upptökum frá tónleikum Eagles,
Elton John, Bee Gees og Deep Purple.
Ég verð svo að nefna símann minn
vegna vinnu minnar. Ég þarf alltaf
að vera til taks og þarf alltaf að
svara símtölum. Ég væri
reyndar alveg til í að eiga þann
möguleika á að vera laus við
símann en vinnan býður upp á
þetta. Síminn er nauðsyn.
Ragnhildur Steinunn Jóns-dóttir er einn þáttastjórnendaÓpsins sem er á dagskrá Ríkis-
sjónvarpsins á mið-
vikudögum. Síðasti
þátturinn fyrir jól er í
kvöld og því tekur
hún sér nú jólafrí frá
sjónvarpsönnum og
háskólanámi.
Reykskynjarinn er nauðsynlegur fyrir
mig því ég er afspyrnu léleg húsmóðir og
ennþá lélegri kokkur. Í hvert skipti
sem ég elda þá gleymi ég einhverju
inni í ofninum eða á eldavélinni
og reykskynjarinn hefur því kom-
ið í veg fyrir gríðarmörg stórslys.
Dagbókin mín bjargar mér
alveg. Þetta er ekki svona dag-
bók sem ég skrifa í hvað ég
gerði yfir daginn heldur svona
skipuleggjari. Ég á það til að
tvíbóka mig. Til dæmis gæti
ég lofað ömmu minni að mæta í mat en
gleymi því bara og þá verður amma
svekkt. Ef ég er ekki með dagbókina á
mér þá set ég „reminder“ í símann minn
sem minnir mig á að skrifa eitthvað í
hana.
Ferðageislaspilarinn
minn er lítill, gamall og
ljótur en ég nota hann
mjög mikið. Það skiptir mig máli að
geta hlustað á tónlist hvar sem er og
hvenær sem er og mjög þægilegt að hafa
hann með mér. Sérstaklega ef ég er að
ferðast einhvers staðar í lestum þá
gæti ég ekki hugsað mér að vera án
hans og nokkurra geisladiska.
Engill og reykskynjari
Sjónvarpsfólkið Heiðar Austmann og Ragnhildur Stein-
unn Jónsdóttir völdu þrjá ómissandi hluti.
María Valgeirson
„Pólsku pylsurnar eru vinsælastar.“