Fréttablaðið - 16.12.2006, Síða 26

Máni Svavarsson er maður vik-
unnar og tilefnið ærið. Bing bang,
lag eftir hann úr Latabæ, skaust
beint í fjórða sæti breska smáskíf-
ulistans á sinni fyrstu viku á lista.
Hefur engum íslenskum tónlistar-
manni tekist að koma hugarsmíð
sinni svona hátt í fyrstu vikunni.
Platan seldist í hundrað þúsund
eintökum á einni viku og er því
þegar komin í gullplötu en það er
leikkonan unga, Julianna Rose
Mauriello, sem syngur lagið.
Einn þeirra sem vel þekkja
Mána, og Fréttablaðið
leitaði til í þeim til-
gangi að varpa ljósi á
manninn, fullyrðir að
lagið eigi eftir að fara
á toppinn. Engum sem
þekkir Mána kemur
þessi velgengni á
óvart í sjálfu sér.
Nema kannski Mána
sjálfum. Máni er tón-
listarsnillingur. Hefur
þó aldrei lært á hljóð-
færi og les ekki nótur.
En hann þarf ekki
annað en heyra lag þá
getur hann spilað það.
Kornungur fékk hann
lítið hljómborð til að
leika sér með og átti
það hug hans allan.
Við fermingu fékk
hann að gjöf skemmt-
ara sem þótti þvílík
græja: Spilaði rokk og
sambatakt. Máni var
ekki lengi að ná tökum
á því verkfæri og leið-
in lá skýr fyrir. Fyrsta
hljómsveitin sem
Máni var í hét Dron
og vann sér það til
frægðar að sigra
fyrstu Músíktilraunir
sem haldnar voru í
Tónabæ. Síðan tóku
nýbylgju- og dægur-
lagasveitir á borð við
Cosa Nostra, Pís of
Keik og House Build-
ers.
Máni er fæddur
árið 1967, Reykvík-
ingur í húð og hár, er
mikill fjölskyldumað-
ur, kvæntur Þuríði
Jónsdóttur en þau
eiga saman þrjú börn.
Þuríður og Máni byrjuðu saman
strax í Verslunarskólanum og hafa
verið saman í rúm tuttugu ár. Máni
hóf nám í iðnrekstrarfræði á
markaðssviði en því námi á Máni
ólokið. Heimildarmenn Frétta-
blaðsins telja öflugt félagslíf í
Versló fremur hafa ráðið því að
þangað gekk hann til mennta
fremur en metnaður á viðskipta-
fræðisviði.
Tónlistarhæfileika á Máni ekki
langt að sækja. Foreldrar hans eru
tónlistar- og útvarpsmaðurinn
Svavar Gests og móðir Ellý Vil-
hjálms. Bæði eru þau horfin frá en
skráðu nafn sitt stórum stöfum í
hina íslensku tónlistarsögu.
Eitt er það sem einkennir Mána
öðru fremur en það er hlédrægni.
Máni hælist ekki af verkum sínum
nema síður sé og velgengni hans
kemur honum á óvart. Honum
þykir þetta ekki mikið mál. Eigin-
leiki sem Máni er sagður þiggja frá
móður sinni. En Ellý, sem var á
sínum tíma einhver skærasta dæg-
urlagasönkona landsins, þótti aldrei
mikið til eigin afreka koma.
Annað sem einkennir Mána,
nokkuð sem allir heimildarmenn
Fréttablaðsins nefna, er að hann
þykir frábær sögumaður. Þrátt
fyrir hlédrægni, jafnaðargeð og
rólegheit – Máni er jarðbundinn
öðru fremur – kveður ekki svo
rammt af því að hann sé feiminn.
Hann er hrókur alls fagnaðar í
góðra vina hópi. Og þetta segja
menn hann hafa frá föður sínum
sem var vinsælasti útvarpsmaður
Íslands á sinni tíð – Svavari
Gests.
„Þetta er bara með
skemmtilegri mönnum
sem maður þekkir,
annaðhvort lendir
Máni í öllu sem hægt
er að lenda í eða hann
er svakalega góður
lygari, góður sögumað-
ur, það verður allt að
ævintýrum hjá
honum.“
Áhugamál Mána
eru margvísleg en
hann hefur verið að
feta sig hina hálu braut
stangveiðanna undan-
farin ár. Þar er hann í
átta manna veiðifélagi
og þegar þar er slegið
saman í þorrablót skal
Máni alltaf koma með
fyndnustu sögurnar og
fer þá með limrur ef
verkast vill. „Gríðar-
lega fyndinn.“ Máni er
sagður undanfarin ár
hafa verið meira með
vegna félagsskaparins
en eftir að hafa sett í
sína fyrstu laxa síðast-
liðið sumar er hann
sagður forfallinn veiði-
maður.
Máni er lífsnautna-
maður og hefur gaman
af því að elda góðan
mat. Og finna til með
honum gott vín. Er
kokkurinn á sínu
heimili en þá ekki eins
öflugur í tiltektinni.
Þegar spurt er um
galla verður færra um
svör. Hann þykir
reykja of mikið, getur
verið gleyminn en
stærsti gallinn er eig-
inlega afkvæmi góðmennsku
hans. Máni á mjög erfitt með að
segja nei og tekur því oft á sig of
mörg verkefni. Sem leiða svo til
þess að hann hefur ekki eins mik-
inn tíma og æskilegt væri til að
sinna sínum nánustu.
Hlédrægi
sögumaðurinnTil dæmis kom sonur Svavars Guðnasonar til að vitna
um að verk eftir föður
hans væru fölsuð.
Hann fletti í gegnum
stafla „Svavars-verka“
og úrskurðaði þau eitt
af öðru fölsuð. En
sækjandi hafði ekki
gætt að sér því eitt
verk eftir Svavar óum-
deilanlega hafði óvart
slæðst með í bunkann.
Og var af syninum
umsvifalaust dæmt
falsað.“ (Úr grein Jakobs Bjarn-
ars Grétarssonar í Fréttablaðinu
27. október 2006)
Hjá rannsóknarlögreglu ríkisins
var ég spurður: „Telur þú þetta
verk vera föður þíns? Þú ert beð-
inn um að svara aðeins já eða nei.“
Það var gert um 56 sinnum, blá-
kalt fjárans nei. Það kom fyrir að
hik kom á mig og sagði ég þá eitt-
hvað eða reyndi að tjá mig til þess
að vinna tíma, því mér fannst ég
hafa séð þetta áður. Þetta var 3-4
sinnum.
Það kom í ljós síðar,
þegar ég rifjaði ýmis-
legt upp, að ég hafði
séð þetta áður. Ein
mynd sem var túss-
mynd, merkt DK15 að
mig minnir. Það er hin
„óumdeilanlega“
mynd eftir föður minn.
Var gerð af félögunum
í Cobra.
Hann var spurður
„hvers hann saknaði
mest frá Danmörku?“
Svarið kom strax:
„Grís með hausinn á
fatinu líka.“ Þá var ég og spurður
sömu spurninga í héraðsdómi og
gat svarað strax nei. Auk upplýs-
inga um vissa hluti sem snertu
eignarhluta minn, vottorð frá
Ragnari Hall með hverri mynd og
skráning mynda frá mér.
Eitt ber að hafa í huga, sérhver
mynd á sér höfund(a). Ég er ekki
refsiglaður og ræði ekki frekar en
áður um falsanir. Það eru ósann-
indi blaðamanns. Ég ber af mér
ósannindi. Ekki óska ég blaða-
manni sjö ára martraðar sem ég
lifði. Þann tíma tók þetta mál. Í
svona málum taka allir á sig. Raka-
laus ósannindi til frekari pyntinga
þoli ég ekki.
Höfundur er sonur Svavars
Guðnasonar málara.
Málverkamaraþon
Ég ber af mér ósannindi. Ekki
óska ég blaðamanni sjö ára
martraðar sem ég lifði. Þann
tíma tók þetta mál.
Þegar Vilhjálmur Þ. Vilhjálms-son, núverandi borgarstjóri í
Reykjavík, var í kosningabáttunni
lofaði hann því margoft að ef hann
kæmist að þá skyldu málefni eldri
borgara vera í algjörum forgangi.
Ég er eldri borgari og satt að segja
leist mér ekki á svona kosninga-
loforð úr þessari áttinni, enda
reyndist ótti minn réttur. Nú þegar
er búið að hækka dvalarkostnað
minn um 10.000 kr. og mig munar
um það.
Mér finnst einnig skatturinn
fara virkilega illa með okkur elli-
lífeyrisþega. Sem dæmi um mig
get ég nefnt þetta: Ég bjó í Sví-
þjóð í fjórtán ár. Fór út til Sví-
þjóðar árið 1979 eftir skilnað. Ég
er sjómaður og var á sænskum
skipum þennan tíma. Ég gifti mig
aftur og var alfarið búandi í Sví-
þjóð þennan tíma. Ég fékk ellilíf-
eyri frá Svíum fyrir þennan
tíma.
Þegar ég kem aftur til Íslands
(1994) og geri mína skattskýrslu
þá vill skatturinn alltaf skatt-
leggja lífeyris-
greiðslur frá
Svíþjóð með
hinum. Bókari,
sem gerði skatt-
skýrsluna fyrir
mig, fletti upp í
íslenskum
lögum og fann
þar grein sem
sagði að bannað
væri að tví-
skatta innan
Norðurlandanna. Við sendum
kæru til ríkisskattstjóra en svarið
var: Jú, það er rétt að það er bann-
að að tvískatta innan Norðurland-
anna. En það var allt í lagi að
leggja á (þá sænsku) ef það heitir
bara eitthvað annað en skattur, til
dæmis tekjutenging og svo fram-
vegis.
Síðan ég kom frá Svíþjóð hef ég
skipt þessum sænsku peningum
yfir í íslenska þannig að eitthvað
fær nú íslenska ríkið í sinn hlut af
þessum peningum frá Svíþjóð.
Samanlagt finnst mér þetta vera
ærinn skattur á ellilífeyrisþega.
Ég borga 36,72% skatt af tekjum
(ætti að vera 10% fyrir ellilífeyr-
isþega).
Nú er alltaf verið að bera sig
saman við Norðurlandaþjóðirnar.
Ég er hundrað prósent viss um að
Ísland slær hinum Norðurlanda-
þjóðunum rækilega við með fáum
háum sköttum á ellilífeyrisþega.
Þetta er tví- og þrísköttun. Í fyrsta
lagi skattleggja Svíar (hóflega þó),
síðan Íslendingar og síðan pening-
arnir frá Svíþjóð, sem fara út í
þjóðfélagið.
Höfundur er ellilífeyrisþegi á
Hrafnistu í Reykjavík.
Skattlagning ellilífeyris
2495-
GÓLFLAMPI
Litir: Gylltur og kopar
VIÐ FELLSMÚLA
GÓLFLAMPAR
3995-
GÓLFLAMPI, TVÖFALDUR
Litir: Kopar, gylltur og stál
550 5000
AUGLÝSINGASÍMI