Fréttablaðið - 16.12.2006, Qupperneq 108

Það eru alltaf einhver ákveðin föt í eigu hvers og eins sem hafa
sérstakt tilfinningalegt gildi. Það eru fötin sem hafa sögu á bak
við sig og maður mun aldrei henda, sama hvað gerist. Oft fer
það eftir gefanda eða tímabili sem maður klæddist viðkomandi
flík og skiptir engu máli þótt hún komi aldrei aftur í tísku.
Ég á nokkrar svona flíkur inni í fataskáp og alltaf þegar ég
rek augun í þær þá fyllist ég nostalgíu og fæ bros á vör. Þetta er
eins og nokkurs konar dagbók fyrir mig til að minna mig á allt
sem ég hef gert í gegnum tíðina. Ég hef aldrei átt svona litla
læsta bók með atburðum líðandi stundar þannig að þetta er
besta leiðin fyrir mig til að muna öll litlu smáatriðin.
Árshátíðarkjólnum úr sundbolaefninu sem ég var í á minni
fyrstu árshátíð í gagnfræðiskóla dettur mér ekki í hug að henda,
ég man hvað mér fannst ég glimrandi fín í sundbolakjól og
buffaló skóm að dansa minn fyrsta vangadans á ævinni. Eða
lopapeysan sem mamma prjónaði á mig og ég fékk í jólagjöf við
dræmar undirtektir. Ermarnar aðeins of stuttar, hálsmálið
aðeins of þröngt og mig klæjar undan henni en samt mun ég
aldrei láta hana frá mér. Fermingarkjóllinn góði mun heldur
aldrei verða notaður á ný en hann mun aldrei fara í ruslið.
Vinur minn seildist meira að segja ofan í ruslatunnuna hjá
foreldrum sínum til að ná í forlátan klút sem átti sér mikilvæga
sögu, móðgaður yfir framferði foreldra sinna að ætla að henda
klútnum. Nú hangir klúturinn í hans fataskáp fyrir hann að rifja
upp gamla skemmtilega tíma.
Þetta er alveg eins og með ákveðna lykt og lög, minna mann á
gamla tíma. Það er nauðsynlegt í hraða nútímans að hafa
eitthvað til að fara með mann aftur um nokkur ár og oft bara til
að minna mann á hversu oft maður hefur verið gangandi tísku-
slys.
Að standast
tímans tönn
Veik fyrir Marc Jacobs, djúprauðum lit og skóm
Fyrir jólin er ekki bara nóg að
finna sér fallegan kjól heldur
skiptir einnig máli að klæðast
fínum undirfötum. Þótt enginn
sjái hvað er fyrir innan þá er mjög
þægilegt að vita af því sjálfur að
maður sé í svakalegum undirföt-
um.
Korselett eru að komast aftur í
tísku með upphafningu kvenleik-
ans. Oftar en ekki voru þau talin
klámfengin fyrr á tíðum og ekki
fyrir venjulega konu að klæðast.
Þau skutu fyrst upp kollinum á
þriðja áratugnum og voru ætluð
til að halda maganum inni og
mjókka mittið, sem sagt ýkja hinn
kvenlega vöxt til muna. Oft fylgja
sokkabönd með, sem ætluð eru til
að festa nælonsokka á. Það er um
að gera að gefa sokkabuxunum frí
og prófa eitthvað nýtt.
Nú eru korselettin til í öllum
undirfatabúðum sem og í nokkr-
um tískuvöruverslunum enda nýj-
asta tískubólan að klæðast gamal-
dags korseletti eða sokkaböndum
yfir gallabuxurnar og stutterma-
bolinn. Skemmtileg fjölbreytni og
eykur vissulega notagildið á þess-
ari kynþokkafullu og kvenlegu
flík.
Kvenlegt og kynþokkafullt