Fréttablaðið - 26.01.2007, Síða 58

14
Öll dreymir okkur um ævintýri og
áhættur á exótískum ströndum.
Sum okkar láta sér ekki nægja að
dreyma. Sigurður Baldursson er
einn þeirra en eftir að hafa alist upp
í snjónum á Akureyri flutti hann til
Flórída þar sem hann gerði áhuga-
mál sitt að atvinnu. Í fjölmörg ár
var hann atvinnustökkvari, kennari
og myndatökumaður háloftanna
yfir ýmsum ströndum.
SNJÓRINN FYRIR NORÐAN
Sigurður Baldursson er sonur Bald-
urs Sigurðssonar, eða snjókatta
Baldurs eins og hann er kallaður,
sem var mikill frumkvöðull á sviði
vetraríþrótta. Hann var einn af þeim
sem átti þátt í byggingu skíðalyftu
í Hlíðarfjalli árið 1962 og einn af
þeim fyrstu til að koma á fót reglu-
legum jöklaferðum fyrir ferðamenn.
Auk þess átti hann snjóbíla sem
notaðir voru til að ferja fólk og ná
í slasaða einstaklinga þegar aðrir
komust ekki leiðar sinnar vegna
ófærðar. Eplið fellur sjaldan langt
frá eikinni og Sigurður tók fljótt
ástfóstri við snjóinn. „Þegar ég er
14 ára byrja ég að keyra snjóbíl hjá
pabba. Ég fékk að troða þegar snjó-
troðararnir biluðu,“ segir Sigurður.
„Svo var maður auðvitað heilmikið
á skautum eins og flestir Akureyr-
ingar og það er eitthvað sem fylgdi
mér lengi.“
Skautaáhuginn skilaði Sigurði
nokkrum Íslandsmeistaratitlum og
bænum heilu skautasvelli, en Sig-
urður átti þátt í að leggja í fyrsta
vélfrysta skautasvellið á Íslandi.
„Þetta var búið að vera kosningamál
lengi bæði fyrir norðan og sunnan.
Við biðum og biðum og ekkert varð
úr þessu. Við fengum nóg af bið-
inni og gerðum þetta bara sjálfir,“
segir Sigurður sem ásamt félögum
sínum vann við byggingu skauta-
svellsins í sjálfboðavinnu.
Þegar svellið var vígt hafði það
miklar og jákvæðar breytingar í
för með sér fyrir skautaíþróttina.
„Aðal breytingin fyrir okkar var að
nú þurftum við ekki að moka snjó
af svellinu áður en við byrjuðum,“
segir Sigurður og hlær. „Það var
ákveðin eftirsjá í því vegna þess að
við hituðum aldrei upp á þessum
tíma eða teygðum. Við mokuðum
bara snjó og vorum þannig heitir
og í góðu formi áður en við fórum
út á svellið.“
FRÁ FLÓRÍDA NORÐUR AÐ HEIM-
SKAUTABAUG
Sumarið 1984 stökk Sigurður í
fyrsta sinn út úr flugvél. Hann vissi
afskaplega lítið um hvað málið
snérist og var í rauninni ekki kennt
neitt fyrir stökkið nema að toga í
spottann. „Stökkið greip mig svo-
lítið,“ segir Sigurður, en svolítið
getur varla talist rétta orðið því um
haustið var hann kominn til Flórída
til að stökkva meira. „Ég er lærður
pípulagningameistari og vann eitt-
hvað við það en mestur tíminn fór í
að stökkva og læra að kenna öðrum
að stökkva,“ segir Sigurður. „Eftir
þetta bjó ég á veturna úti á Flórída
þannig að fallhlífarstökk og sumar-
sól tók við af skautum og ís.“
Sigurði leið afar vel úti á Flór-
ída og þar gafst honum kostur á að
verða stöðugt færari í háloftalist
sinni. Hann var farinn að undir-
búa að flytja út alfarið þegar ung
kona breytti framtíðaráætlunum
hans svo um munaði. „Þær eiga
það til, konurnar, að beygja leið
manns. Ég hitti eina sænska sem ég
kenndi fallhlífarstökk og veturinn
eftir stóð ég úti á svölum rétt undir
heimskautsbaug í 30 stiga frosti í
norður Svíþjóð,“ segir Sigurður. „Ég
horfði út í vindinn og spurði sjálfan
mig: Hvað gerðist eiginlega? Hvar
er Flórída?“
Sigurður tók sér bólfestu á
Norðurlöndunum, giftist sænsku
stúlkunni og með henni rak hann
fallhlífaklúbb. Allar helga á sumr-
in unnu þau við að stökkva og í
leiðinni notaði Sigurður sérsmíð-
aðan hjálm sinn til að taka myndir
Stökk úr flug-
vél með blinda
konu í fanginu
Sigurður Baldursson var
einn af fáum atvinnufall-
hlífastökkvurum okkar
Íslendinga. Nú unir hann
sér best uppi í heiði á mót-
orhjóli eða vélsleða.
{ vetrarlíf }