Réttur


Réttur - 01.06.1915, Side 13

Réttur - 01.06.1915, Side 13
- 19 - foringi og Krupp fallbyssusmiður líta alt öðrum augum á þetta mál, en umkomulausir ástvinir, sem með örvæntingu hugsa til feðra sinna, eiginmanna, bræðra og sona á víg- vellinum, sem keyrðir eru þar út í opinn dauðann til þess að drepa aðra menn, sem þeir eiga ekkert sökótt við og engin deili vita á. Og þannig hefir þetta ætíð verið. Machia- velli, Maltus og fl. komust að alt annari niðurstöðu'um or- sakirnar en þeir Rousseau, Tolstoj, Krapotkin, Morris og Henry George, og er auðsætt, að það er skilningur þessara manna á mannlífinu og lögmálum þess, sem skiiur þá. Og jafn augljóst er hitt, að það sem skilur úrlausnir stóreigna- mannanna frá úrlausnum réttindalausra og umkomulausra daglaunamanna, §r fyrst og fremst aðstaða þeirra í mann- félaginu. Einn skellir skuldinni á drottnendur þjóðanna, keis- ara, konunga og ráðaneyti þeirra, ofstopa þeirra, undirferli og kúgun. Aðrir skella skuldinni á stéttaskipunina, her- mannastéttina, aðalinn, stóriðnaðarkongana, millíónaspekú- lantana o. s. frv. Enn aðrir skella skuldinni á hinn vopn- aða frið, herbúnaðinn, ríkisskuldirnar. Margir þykjast finna fullgildar orsakir í náttúrlegum og ólíkum þjóðernum og kynkvíslum mannanna, sem hljóti að keppa hvert við ann- að, útrýma hvert öðru og gera stríðið þannig óumflýjanlegt og jafnvel rjettmætt. Og loks eru þeir, sem skella skuld- inni blátt áfram á guð og lögmál lífsins, segja að jarðlífið sé nú svona gert, náttúran framleiði hvervetna meira líf en lífsskilyrði, og stríðið og aðrar hörmungar mannlífsins sé meðöl náttúrunnar til þess að tempra ofvöxt lífsins. (Maltus prestur.) Síðasttalda úrlausnin er hin versta og fólslegasta, því hún er sama sem að neita allri framsókn og umbótum, en gera guð að illgjörnum og bruðlandi harðstjóra. í hinum úr- lausnunum öllum er einhver sannleiksneisti, en ekki held- ur meira. Orsakirnar liggja dýpra. Sé ofstopa drottnend- anna um að kenna, er það þá ekki vegna þess, að menn- irnir sjálfir hafa, með skipulagi, sem þeim er sjálfrátt, feng- ið þeim of mikið vald, nema svo sé, að vald þeirra sé 2*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106

x

Réttur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.