Réttur


Réttur - 01.06.1915, Síða 78

Réttur - 01.06.1915, Síða 78
- 84 - — — Yfirleitt er nú loks orðið samkomuiag um það meðal Iækna og þjóðfélagsfræðinga, að móðurbrjóstið er eina eðlilega næringarlind ungbarnsins. Og máttarstólpar hvers þjóðfélags eru sterkbygðar og hraustar mæður, sem fá ráðrúm til þess að gegna móðurskyldunum. Meðan nokkurt heimili er til, þarf það á móður að halda. En komi þeir tímar, að heimilið þarfnist eigi móðurinnar, þá þarfnast hún heimilisins. Og ef gamalmennin eru svipt heimilinu, sem geymir alla ást þeirra og hugsanir í faðmi sínum, þá er alt farið; auðnin ein og sársaukinn eftir. Hið fegursta í menningu vorri er að heimilin reynist gamal- mennunum örugt hæli að loknu dagsverki. En nú er svo komið, að þau eiga mjög örðugt með að inna þessa skyldu við gatnla fólkið, svo það verður öðrum til byrði í þröng- um Og óvistlegum kytrum í bæjunum. Nýtízkuskipulagið hefir þannig búið afa og ömmu (að sínu leyti) samskonar hlutskifti og nngbörnum vorum með uppeldisstofnunum. — — Árið 1912 var eg á alþjóðafundi í Ziirich, er stofn- aður var til þess að ræða um verndun verkalýðsins. Pang- að komu menn úr öllum heimsálfum, með mjög mismun- andi skoðunum. En allir voru sammála um, að eymdin væri langmest þar sem konurnar gæti ekki annast börnin og heimilið, en yrðu að vinna allan daginn í verksmiðjum. Reglusamt heimili og jarðarhorn til starfrækslu eru bak- hjallur manngiidis, örygðar og ættjarðarástar. En heimilis- Iaus maður verður að lokum lítt nýtur borgari. Eg hygg þessvegna að það bezta, sem við getum gett fyrir vora landvarnarfjendur, sé að fá þeim jarðarhorn, þar sem þeir geta gróðursett nokkur tré og stofnað dálítil heim- ili. Pá mundu þeir eigi framar segja: »Lofum óvinunum að koma! Látum þá sópa greipum; öll veröldin er vort heimili.« Hið eina, sem ketnur manninum til að kreppa hnefann, er sú hugsun, ef nokkur skyldi dirfast að snerta stofuna lians og trén, sem hann gætir með ræktarsemi; því hver
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106

x

Réttur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.