Réttur - 01.08.1953, Page 33

RÉTTUR
169
En Kolbeinn festi og kleif upp þar.
En hvar var hinn til stefnunnar?
Hvar upplaukst honum auðnin blá
í eyðikletti, nótt og sjá?
En eins og leiftur ljósmynd grett
þá logaði upp úr hörðum klett.
Að eyra Kolbeins andlit skauzt,
sem ögraði svo með hæðnisraust.
KÖLSKI:
Ljóðahætti viljum vér
veikum mætti rýra.
KOLBEINN:
Góða vætti lagið lér.
Leikum þætti dýra!
KÖLSKI:
Sníkjum þjóðum fremri frá
frægum ræðusniðum.
KOLBEINN:
Ríkjum sóðum ofar á
okkar kvæða-siðum.
KÖLSKI:
Hvellum gómi yrkjum af
innantómum huga.
KOLBEINN:
Dáðin hljómi, stuðla staf
studd, sem rómar duga.
KÖLSKI:
Við skulum hnjóða úr múgnum móð
mærðarljóðum gildu.