Réttur - 01.08.1953, Blaðsíða 54

190
RETT UR
af erlendum áhrifum, eða finnst þjóðernistilfinningu sinni mis-
boðið af þeim. í því bandalagi á verkalýðurinn að taka forystuna
og leiða baráttu þess.
Einokunarauðvaldið og ríkisstjórnir þess spyrna æ fastar gegn
hagsmunakröfum verkalýðsins. Þess vegna er það nauðsynlegt
að barátta verkalýðssamtakanna fyrir þeim verði um leið fjölda-
barátta í þeim skilningi að aðrir hlutar alþýðunnar skilji hana og
styðji. í Ítalíu eru allar dægurkröfur verkalýðsins tengdar hinni
framsæknu efnahagsstefnu CGIL, enda hefur það sýnt sig í fjölda
verkfalla og við töku margra verksmiðja í hendur verkfallsmanna,
að bændur, smákaupmenn, handiðnaðarmenn og aðrir hafa veitt
verkfallsmönnum virkan stuðning með matar- og fégjöfum. Slík
fjöldaþátttaka í baráttu verkalýðsins er ávalt vænleg til árangurs.
Frómar óskir einar saman nægja ekki til að gera baráttu verka-
lýðssamtakanna vinsæla í augum almennings. Til þess verður
verkalýðshreyfingin að láta sig skipta hagsmuni annarra stétta sem
verða fyrir barðinu á einokunarauðvaldinu. Við hlið þeirra verður
hún að berjast fyrir sameiginlegum hagsmunum. í sjálfstæðisbar-
áttunni verður hún að hafa forystuna og eins í baráttunni fyrir
viðreisn efnahagslífsins.
Hin alþjóðlega verkalýðshreyfing og þjóðir nýlendnanna skilja
æ betur að baráttan fyrir þjóðlegu sjálfstæði er ekki aðeins
hugtak, ekki eingöngu tilfinninga- og metnaðarmál, h'eldur grund-
vallarskilyrði sem er ákvarðandi um lífsbaráttu fólksins.
í nýlendunum og hálfnýlendunum sem ennþá búa við efna-
hagskerfi lénsskipulagsins er þjóðlegt sjálfstæði grundvallarskil-
yrði fyrir breytingu á því skipulagi og efnahagslegri endurreisn
þjóðfélagsins. Almennt talað, getur engin efnahags- né þjóðleg
endurreisn átt sér stað í nýlendum né hálfnýlendum, án ger-
breytingar á landbúnaðinum, afnáms allra fríðinda lénsvaldsins
og skiptingar landsins á milli bændanna. Aðeins slík breyting
getur opnað leiðina til framfara, í landbúnaði, iðnaði og verzlun,
í stuttu máli, til efnahags- og félagslegra framfara. En slík ger-
breyting getur ekki átt sér stað nema að fengnu þjóðlegu sjálfstæði.
Þarafleiðandi þýðir þjóðlegt sjálfstæði fyrir þessar þjóðir, brauð,
vinnu og mannsæmandi lif, og hlýtur því hagsmunabarátta ný-
lendnanna ávalt að verða samslungin sjálfstæðisbaráttu þeirra.
í hinum þróaðri auðvaldslöndum sem háð eru höfuðpaur
heimsvaldassinnanna birtist sjálfstæðisbaráttan í öðrum myndum,
þó henni að sumu svipi til nýlendnanna. í þessum auðvaldslöndum
sveigir yfirráðaþjóðin efnahagslífið í þá átt er henni hentar, eins