Réttur - 01.08.1953, Blaðsíða 48

184
RÉTTUR
en það er nauðsynlegt að undirstrika það rækilega að hin vaxandi
áhrif amerísku auðhringanna hafa í för með sér vaxandi mót-
setningar. Amerisku heimsvaldasinnarnir nota óspart áhrif auð-
hringanna á efnahagslíf annarra þjóða til að ná fastari tökum á
ríkisstjórnum þeirra.
Síðustu viðburðir í heimsmálunum sýna þetta ljóslega.
í þessu sambandi er rétt að taka það fram að ríkisvald borg-
aranna hefur ávalt verið tæki í höndum sterkustu auðstéttanna,
en um langan tíma hélt frjálslynd borgarastétt nokkru jafnvægi
milli hagsmuna launþeganna og auðstéttanna.
En þetta er að breytast. Fjármálavaldið, er stefnir að óskoruð-
um yfirráðum yfir efnahagslífinu, kastar nú fyrir borð öllum
erfðum hinnar frjálslyndu borgarastéttar og tekur ríkisvaldið
meir og meir í sínar hendur og beitir því sér til framdráttar.
Dæmum um þetta fjölgar ört hin síðari ár. í Bandaríkjunum
eru það fulltrúar stærstu auðhringanna er fara með völdin í
ríkisstjórn, her og flota. í mörgum löndum Vestur-Evrópu hafa
stórframleiðendurnir úrsiitaáhrif á gerðir ríkisstjórnanna og beita
^þeim opinberlega fyrir sig. Til að styrkja enn frekar áhrif sín og
afla hernaðar- og heimsyfirráðastefnu sinni liðsmanna hafa banda-
rísku heimsvaldasinnarnir fundið upp blekkinguna um „hjálp-
arstarfsemina.“
Utan yfir búning ræningjans hafa þeir reynt að klæðast kápu
,.velgerðarmannsins“ sem ekkert sparaði til að bæta hag fólksins.
Marshalláætlunin, Colombóáætlunin, 4. liður Trumankenningar-
innar og Schumanáætlunin ei’U settar fram í þessu skyni.
Félagi Saillant hefur þegar rætt um áhrif Marshallstefnunnar
á afkomu verkalýðsins í Evrópu, ég mun því frekar halda mér
að löndum sem skemmra eru á veg komin efnahagslega.
Við byrjum þá á Marshalláætluninni.
Hún hófst með því að fluttar voru til Evrópu ýmsar vörur með
niðursettu verði eða jafnvel gefins, að kallað var. Þetta átti að
sanna velvild og hjálpsemi þeirra. En þessi „hjálp“ varð til þess
að auka atvinnuleysið og rýra lífskjörin í þeim löndum, er þáðu
hana.
Innflutningur véla til Ítalíu varð t. d. 60% af framleiðslu landsins
á því sviði og orsakaði lokun fjölda verksmiðja með þeim afleið-
ingum að 40 þúsund verkamenn misstu atvinnuna. Slik hrörnun
í undirstöðuatvinnugreinum Marshalllandanna varð til þess að
sveigja efnahagskerfi þeirra meir og meir að þörfum amerísku
heimsvaldasinnanna.