Réttur


Réttur - 01.01.1957, Page 60

Réttur - 01.01.1957, Page 60
60 BÉTTVR 387) sem saminn er 1782, byrjar eins og fúga í ströngu formi og þróast upp í eitt hið flóknasta form þýzkrar tónlistar, „Doppel- fugu". Þegar þessu marki er náð, kemur þar labbandi einfalt stef, glaðlegt og brosandi, sem Mózart hefði getað heyrt skóla- dreng blístra á götum Vínar. Það er ekki hægt að lýsa því á einfaldari hátt, að hið alvarlega og hið glaðlega eigi saman, að þjóðin verði ekki aðskilin frá hinni stórbrotnu list. Sú lífsskoðun er vissulega í eðli sínu lýðræðisleg, sem birtist í þessari sam- bræðslu doppelfugu og götuvísu. Þessi vinnubrögð Mózarts að flytja mikilvæg hugðarefni á óbrotinn og táknrænan hátt verða þó hvergi ljósari en í „Töfra- flautu" hans. Hann hafði þegar skrifað 20 verk fyrir sviðið, þar á meðal ódauðleg listaverk eins og „Figaro" og „Don Giovanni", þegar vinur hans og skoðanabróðir stakk upp á því árið 1790, að þeir skyldu semja í félagi óperu fyrir leikhús Schikaneders, „Wiedner Theater". Það hafði alla ævi verið heitasta ósk Mózarts að semja óperu við þýzkan texta. Nú var þar að auki um að ræða óperu fyrir úthverfa leikhús, þar sem meginþorri áheyr- enda mundi verða án tónlistarþekkingar. Mózart leysti þennan vanda í Töfraflautunni með þeim hætti sem þá var alveg nýr í sögu óperunnar. Til þess að gera áheyr- endum sínum skiljanlegt hið mikilvæga efni verksins, og til þess að geta betur mótað hinar táknrænu persónur lagði hann ekki til grundvallar óperunni í heild neina af hinum venjulegu stíl- tegundum, heldur valdi hverri persónu og hverju atriði þann stíl, sem hverju sinni var í nánustu samræmi við efnið. Papageno og Papagena eru þær persónur sem standa næst áheyrendum Wiedn- erleikhússins. Það voru ósviknar persónur alþýðuleikhússins í Vín. Þannig óf Mózart „Töfraflautu" sína úr þeim þræði sem áheyrendum hans hlaut að vera hugþekkastur. Það er Ijóst, að Mózart fer aðeins að einu leyti fram úr samtíðarmönnum sínum, er hann semur söngva þessara persóna. Það er í meistaralegri byggingu þeirra. Hvað tónmálið áhrærir, var hægt að finna eitt- J
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168

x

Réttur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.