Réttur - 01.11.1965, Qupperneq 2

210
RETTUR
— En braskararnir njóta „frelsis“ og forréttinda, mega
byggja að vild, enda bera braskhallirnar við Suðurlands-
braut í Reykjavík „frelsinu“ bezt vitni.
í þriðja lagi: forréttindi til lána. Frá vori 1960 til vorsins
1964 var útlánaaukning bankakerfisins til verzlunarinnar
um 588 milljónir króna, — eða meir en til iðnaðar og sjávar-
útvegs samanlagt (462 millj. kr.). Og sakir þess valds, sem
verzlunarauðvaldið hefur til að ráða því að verðbólgan haldi
áfram, þá minnka þessi lán í sífellu að raungildi, en verzl-
unarhallirnar og annað, sem fjárfest er í, hækkar að sama
skapi. Hve ör þessi eignabreyting verðbólgunnar, sem verzl-
unarauðvaldið veldur, er sést á eftirfarandi:
10.000 króna bankavaxtabréf með vísitölu öðlast eftir-
farandi uppbætur frá 1960:
1961: 1.965.00 kr.
1962: 3.353.00 —
1963: 4.566.50 —
1964: 6.878.60 —
1965: 9.132.50 —
1966: 10.693.60 —
Uppbætur eru miðaðar við vísitölu 1. okt. árið á undan, en
útdráttur er 1. marz ár hvert.
Þetta jafngildir oftast nær því að lán, sem tekið er 1960
hefur verið afskrifað að helmingi að raungildi 1966, — og
að fasteign, sem lánsfé hefur verið sett í 1960 og skynsam-
lega valin, hefur tvöfaldast að krónutölu 1966. Enda sýnir
fyrirætlun bílaumboðanna um 500 milljón króna fjárfest-
ingu í 16 húsum við Suðurlandsbraut, (200.000 rúmmetrar
á 2500 kr. rúmmetrinn) hve örugglega traust og gróða-
von þessara aðila er tengt verðbólgunni.
í fjórða lagi: frelsi af vísitölulánum. íbúðabyggjendur eru
nú í æ ríkara mæli bundnir vísitölu á lánum sínum. Útvegs-