Réttur - 01.11.1965, Síða 5

TRYGGVI EMILSSON:
Handrit
Á auðninni hvitu var afdalabær
09 óður en dimmir af nótt
ég fann þar sem hærra ó fönninni bar
að fastkylja barst mér um gótt.
I skammdegis stórhrið þar stóð ég við dyr
þó stafnþilið bæri ekki hótt.
Á pallinum inni var hlýlegt og hreint
og heimaleg viðmót og svör,
um veðrið og heiðina og viðhorfin ræðst
og vitnað í fótækleg kjör.
Sjólf konan i önnum og krakkar i leik,
en köttur og rakki ó skör.
Það kot undir lóghciði kafið í gadd
og kreppt undir skammdegis byl,
með jökulvatns elginn að fótum sér fram,
í fjallinu lllagil,
var lausnarans afdrep er frost var og fönn,
hans friðland er slotaði til.
Þvi baðstofan lóga og byrgð undir fönn,
hún bauð slikan heimilis-yl,
að hvergi var gesti jafn kært eins og þar
að kunna ó tíðindum skil.
Og þar só ég fyrst bak við cldfjöll og is,
hvernig auður vors lands verður til.