Réttur - 01.11.1965, Síða 53

RÉTTUR 261
hverju sinni, svo og að verulegar aukningar yrðu á greiðsluskyld-
um atvinnurekenda í veikinda- og slysatilfellum.
Þegar svo að því kom að hefja samningaviðræður fyrir alvöru,
kom i ljós, að menn voru ekki fullkomlega á eitt sáttir um, hversu
á málum skyldi haldið. Forsvarsmenn félaganna á Norðurlandi töldu
óhjákvæmilegt að ljúka samningum fyrir síldarvertíð.
Forsvarsmenn félaganna í Reykjavik og Hafnarfirði töldu aftur
á móti, að tíminn væri samningsaðstöðu verkalýðsfélaganna hag-
kvæmur, staða atvinnurekenda færi sízt batnandi þó að flýtt vær.i
sér hægt við alla samningsgerð. Þetta ólíka mat átti svo sinn rika
þátt í því, hve undirbúningi öllum var mislangt komið, þegar samn-
ingar hófust fyrir alvöru.
Hlutvork Vcrkamannasambandsins.
Það leikur ekki á tveim lungum, að félög þau, sem vorið 1964
gerðust stofnendur Verkamannasambands íslands, gerðu sér vel
llest allt aðrar hugmyndir um það, hvern.ig undirbúningur undir
samningagerð verkalýðsfélaganna færi fram að þessu sinni og
hvernig að samningunum sjálfum yrði staðið heldur en raun varð
á. Þau gerðu sem sé ráð fyrir því, að þar myndi sambandið liafa
forystu í fyrsta lagi um að móta kröfugerð félaganna og samræma
hana og í annan stað að koma fram sem samnefnari félaganna í
samningunum. Reyndin varð, svo sem kunnugt er, allt önnur, og
þegar það varð ljóst, að sambandið sem slíkt yrði ekki að.ili að
mótun samninganna en önnur sjónarmið myndu ráða ferðinni
heldur en samstaða verkamanna- og verkakvennafélaganna um land
allt, olli það sárum vonbrigðum og það fer vart hjá því, að fram-
kvæmdastjórn Verkamannasambandsins verði ásökuð fyrir það, að
hafa ekki haldið á þessum málum svo sem æskilegt hefði verið, en
í því sambandi má ekki gleymast, að félög.in sjálf hafa samnings-
réttinn, sjónarmið og aðstaða voru æði ólík í hinum ýmsu lands-
hlutum, en sambandið er og verður nákvæmlega það sem félögin
vilja að það verði.
Raunin varð svo sú, að leiðir skildu. Samninganefnd félaganna á
Norður- og Austurlandi vann að samningum af kappi undir forystu
sáttasemjara, en á meðan var sáralítið rætt við félögin í Reykjavík
og Hafnarfirði, enda einbeitti Vinnuveitendasambandið sér að samn-
ingum norðan- og austanfélaganna. 011 önnur félög á landinu biðu
með samninga sína eftir því sem gerðist í þessum samningum.