Réttur - 01.01.1980, Side 2

eira vopnahléi né biðstund, en þá reynir á hvort tekið er á móti offorsi
slíkra, sem flestir lifa á lánum og fyrirgreiðslu ríkisins, þannig að þeir fái að
finna til þess að þeir hafi skyldur við þjóðfélagið til að reka atvinnurekstur
sinn af viti, en ekki bara heimta allt af ríkinu.
Framsókn telur sig sterka eftir fagurmæli, er veittu kosningafylgi, — í
innstu klíku hennar liggur ofmetnaðurinn nærri: talað um „sterkustu Fram-
sóknarstjórn" og ítök í átta ráðherrum. Hættan er að baktjaldaklíkan,
Reykjavíkurvald gróðasýkinnar í Framsókn, eyðileggi að vanda, þá mögu-
leika, sem hugsjónamenn samvinnustefnunnar og sveitaalþýðan hefur fært
þeim flokki á gulldisk. Dýrkeypt reynsla sýnir alþýðu til sjávar og sveita, að
þetta Reykjavíkurvald er alltaf reiðubúið að sprengja hvaða vinstri stjórn
sem er og telur sig þá eiga víst samstarfið við heildsalavald íhaldsins.
Sú bogalist hefur brugðist — en lærir Framsókn nokkurn tíma?
Örlagaspurningin er: Megnar AlþýðubandalagiS að hagnýta þetta stund-
arhlé i stéttastríðinu til þess að verða hinn virki hugumstóri fjöldaflokkur
i landinu, er skapar alþýðu landsins í náinni samfylkingu við Alþýðusam-
band, B.S.R.B., F.F.S.I. og önnur samtök launafólks hið pólitiska forræði
á íslandi, er sanni svörtu peningavaldi Reykjavíkur, er ítök hefur í tveim
stærstu stjórnmálaflokkunum, að það er ekki hægt að stjórna isiandi gegn
alþýðunni.
Eigi einhver að fórna, þá er það skipulagsleysi og gróðabákn peninga-
valdsins í Reykjavík, sem verður að ,,fórna“. Það er nógu lengi búið að
svíkja og svindla.
Sjálfkrafa hreyfing er nú almennari og harðari meðal vinnandi stétta enn
verið hefur um langa hríð: Farandverkafólk, verkakonur á vinnustöðum,
rauðsokkur, sjómenn, verkamenn í öllum greinum sýna nú á sér snið
sterkari baráttuvilja en fyrr. Það veltu allt á að skipuleggja allt þetta fólk
í samhuga pólitíska fylkingu, sem veit að það á ,,leiftursókn“ fram til at-
vinnuleysins og örbirgðar yfir höfði sér, ef það ekki nær að beita þeim
pólitisku völdum, sem duga til að hnekkja tvihöfða peningavaldi Reykjavík-
ur svo gersamlega að það hyggi aldrei á ,,leiftursókn“ sína framar.
Slík sterk samfylking alþýðu myndi áreiðanlega laða til samstarfs við
sig öll heilþrigð öfl í íslenskum iðnaði og sjávarútvegi — svo sem áður
hefur gerst — og vera á verði gegn því braski, sem alltof lengi hefur tröll-
riðið íslensku atvinnulífi.
10. maí 1980 eru 40 ár síðan ísland var hernumið. Verður þess minnst
sérstaklega í þessu og næsta hefti Réttar.