Réttur - 01.01.1980, Blaðsíða 37

BANDARIKIN
BAKDYRAMEGIN
Það vantar ekki glæsileikann, þegar venjulegur maður, — ekki frá „guðs eigin landi“
— kemur til Bandaríkjanna t.d. til New York. „Frelsisgyðjan“ með kyndilinn á lofti
býður hann velkominn — ef hann er ekki kommúnisti — og bak við gnæfa skýjakljúf-
ar mestu auðkýfinga og auðfélaga heims, teygja sig hátt til himins eins og kirkjurnar
við „Fimmtu-tröð“, sem hvítu auðmennirnir hafa látið byggja, undir niðri annað hvort
guði sínum, Mammon, til dýrðar eða til að gefa fyrir svartri sálu sinni. Þjóðin, sem
byggir þetta stóra land, er 5% jarðarbúa, en hún tekur til sín 27% af framleiðslu
heimsins — og henni er hræðilega misskipt innbyrðis. Milljónamæringarnir drottna
svo gersamlega í þessu landi sem kennir sig við lýðræði, að aðeins um helmingur
þeirra, er rétt hefðu til að kjósa, fer á kjörstað. Hinn helmingurinn situr heima. Hann
veit það þýðir ekkert að vera að kjósa: auðhringarnir ráða hvort sem er. — Það sést
máske best, þegar Carter nú bauð sig fram í nafni Krists, og lofaði útrýmingu atom-
vopna — og boðar nú gífurlega aukningu vopnaframleiðslunnar, andskotanum vafa-
laust til ánægju, ef hann væri til, — en að minnsta kosti „kaupmönnum dauðans",
vopnahringunum til óblandinnar gleði — og enginn þarf að efast um tilveru þeirra.
37