Réttur - 01.01.1980, Blaðsíða 29

(i!l) höfðu fengið menntun sína í Banda-
ríkjunum, allir ráðherrarnir gátu talað
ensku, aðeins fjórir rússnesku. Megnið af
jjeim voru menntamenn. Babrak, senr
var glæsilegur ræðumaður og hafði þann-
ig haft mikil áhrif á þinginu í Afghanist-
an, meðan það stóð, varð varaforsætisráð-
herra. Herforingjarnir, sem í stjórninni
voru, voru liins vegar með Amin, og í
júlí 1979 var Babrak og fleiri settir út úr
stjórninni og gerðir sendiherrar erlendis.
Amin hafði orðið forsætisráðherra 28.
mars 1979 og hrifsaði nú æ meiri völd til
sín. (Sumum myndi þykja það undarlegt,
að Amin, forsætisráðherra byltingar-
stjórnarinnar, hafði hlotið menntun sína
í Columbia-háskólanum í Bandarikjun-
um.)
Erfiðleikar byltingarstjórnarinnar við
að íramkvæma áform sín uxu. En þau
voru aðallega þessi: Afnema okrið, —■
tryggja konum jafnrétti, — banna gifting-
ar að konum nauðugum, — veita land-
lausum bændum jörð, þó mjög takmark-
að. Ýmislegt af J)essu mætti mótspyrnu:
Karlmenn uppaldir í miðaldahugsunar-
hætti, vildn fá að ráða giftingu dætra
sinna og gátu ekki hugsað sér konur sitja
á skólabekk með karlmönnum! En alvar-
legust varð mótspyrnan frá stórjarðeig-
endunum og svo ofstækisfullum Mú-
hameðstrúarmönnum. Og ættflokkadeil-
ur spruttu upp að nýju og Pakistan og
CIA kynntu auðvitað undir. Þannig
drápu t.d. uppreisnarmenn í Herat 50
sovéska tæknimenn, konur þeirra og
börn áður en stjórnarlið gat komið aftur
á reglu.
Þann 5. des. 1978 gerir ríkisstjórn Afg-
hanistans samning við Sovétríkin um
vináttu-, efnahags- og pólitískt samstarf
og, ef á þarf að halda, hernaðarlega að-
stoð.
Eftir að Amin varð áhrifamestur í rík-
isstjórninni virðist framkvæmd á póli-
tik ríkisstjórnarinnar einkennast af því
oflorsi og ofstæki,, sem oft helur orðið
til að granda lýðbyltingum. Það var ekki
aðeins að gengið væri fram með grimmd
gagnvart J)eim, sem urðu fyrir barðinu á
stefnunni, heldur voru og ofsóttir J)eir
llokksfélagar, sem voru á annarri skoðun
en Amin.
14. september 1979 tekst Amin að
drepa Taraki, sem verið hafði hinn við-
urkenndi leiðtogi flokksins, og hrifsa
til sín öl 1 völd. Um leið herða 'fjandmenn
apríl-byltingarinnar innanlands upp-
reisnarbaráttu sína og njóta í vaxandi
mæli stuðnings Pakistans, Bandaríkjanna,
olíuríkja Múhammeðstrúarmanna og
jafnvel Kína.
Tekur nú ringulreiðin og hættuástand-
ið í landinu að ná hámarki sínu og öllu
J)ví, sem ávannst með apríl-byltingunni
1978 er stefnt í voða.
„Neue Zuricher Zeitung“, hið viður-
kennda borgaralega blað í Sviss, segir svo
frá 15. janúar 1980, að „hin mikla áætl-
un (andstæðinga byltingarinnar: Innsk.
„Réttar) var að láta mikið af uppreisnar-
mönnum stökkva í fallhlífum niður yfir
Kabul og aðrar borgir í janúar eða febrú-
ar og binda endi á hina hötuðu komm-
únistastjórn.“
Greinilegt er því að með ógnarstjóm
Amins og vaxandi ringulreið í landinu
var ekki aðeins ávöxtum lýðbyltingarinn-
ar í apríl 1978 stofnað í hættu, heldur og
stór hætta á að hin innlendu uppreisnar-
öfl og erlendir erindrekar Pakistans,
Bandaríkjanna og annarra næðu Afg-
hanistan á sitt vald.
29