Réttur - 01.01.1980, Síða 54

Strax 2. janúar hélt Stúdentafélag Reykja-
víkur fund af þessu tilefni, þar sem sam-
þykkt var einróma tillaga flutt af Pálma
Hannessyni rektor, Gylfa Þ. Gíslasyni
prófessor og Kristjáni Eldjárn þjóðminja-
verði. Henni lýkur á þeim orðum, „að
ekki komi til mála að víkja frá þeirri
stefnu, sem mörkuð hefur verið af ís-
lenzkum stjórnvöldum og fylgt hefur ver-
ið til þessa, að ísland geti af augljósum
ástæðum aldrei orðið hernaðaraðili, og
þess vegna álítur fundurinn, að ísland
geti ekki á friðartímum tekið og eigi ekki
að taka þátt í neinu hernaðarsamstarfi,
þar sem það hefði í för með sér, að hér
yrðu erlendar lierstöðvar og erlendur
her.“20)
Nú fer Þjóðvarnarfélagið aftur á stúf-
ana og heldur fundi um málið í Reykja-
vík og víða í nágrenni. Þetta liafði m.a.
þær verkanir, að ýmis önnur félög og
samtök hófu að ræða málið, og í lok mars
höfðu um 70 slíkir aðilar samþykkt mót-
mæli gegn þátttöku í NATO.
24. mars héldu háskólastúdentar fjöl-
mennan fund, þar sem mjög hart var
barist og lengi þótti standa í járnum,
hvor lylkingin væri sterkari. Að lokum
var þó samþykkt ályktun, þar sem krafist
var þjóðaratkvæðis um málið. Það var
þá, sem einn forkólfur Heimdallar sagði,
að menn yrðu að hafa hemil á sannfær-
ingu sinni í jafnalvarlegu máli.
Þjóðvarnarfélagið og fulltrúaráð verka-
54