Réttur - 01.01.1975, Qupperneq 16

vegna góðrar afkomu atvinnufyrirtækjanna,
sem nú eru í rústum eða standa stórskemmd.
Allt atvinnulíf og lífsafkoma bæjarbúa hefur
byggst á þeim.
Loðnuvertíðin er að hefjast, Nú getur Nes-
kaupstaður ekki tekið á móti neinum loðnu-
bátum. Norðfjörður verður ekki nefndur í
aflafréttum, loðnubátarnir og iðandi lífið við
höfnina, sem lífgað hefur skammdegisdagana
fyrri hluta árs, sést nú ekki. Menn ganga nú
ekki niður að höfn til þes að heilsa upp á
gamla vini og kunningja.
En kjarkur bæjarbúa hefur ekki bilað.
Menn hugsa um það eitt að hefja uppbygg-
ingarstarfið sem allra fyrst. Mönnum er ljóst,
að ella helst ekki byggð hér.
I blaðaviðtölum við menn á sjúkrahúsinu,
sem slösuðust í snjóflóðinu, kemur fyrst og
fremst fram, að hugur þeirra stefnir að því
einu, að fara að byggja upp.
Menn láta ekki svartsýni eða vonleysi ná
tökum á sér, heldur horfa með bjartsýni til
endurbyggingar þeirra fyrirtækja, sem eyði-
lögðust. Menn bera þá von í brjósti, að
bræðslan rísi í botni fjarðarins, svo Norð-
fjörður geti sem fyrst tekið aftur sinn veg-
lega sess í atvinnulífi þjóðarinnar.
Neskaupstaður hefur þörf fyrir allt það
vinnuafl, sem þar er. Þar verður ekki at-
vinnuleysi á næstunni, gagnstætt því sem
nú gerist á nálægum fjörðum.
Þrátt fyrir mikla aðstoð verður það fjár-
hagslega tjón, sem hér hefur orðið aldrei að
fullu bætt, frekar en raun varð á í Vest-
mannaeyjum, og ljóst er að bæjarsjóður mun
verða fyrir mikilli tekjurýrnun næsm ár. Því
mun fyrirhuguðum framkvæmdum í bænum
seinka, en þjónusta við bæjarbúa og sam-
neysla hefur verið meiri í Neskaupstað en
gerist í sambærilegum bæjum. Stærsm at-
vinnufyrirtæki sín hafa þeir reist með sameig-
inlegu átaki. Þau eru rekin af samtökum út-
gerðarmanna, sjómanna og annars vinnandi
fólks.
Bærinn hefur áður orðið fyrir miklum
skakkaföllum. Hann missti báða nýsköpun-
artogara sína með tveggja ára millibili 1955
—1957. Þá tókst á ótrúlega skömmum tíma
að koma atvinnulífinu í gang á ný, þótt á-
fallinu fylgdu að sjálfsögðu miklir skulda-
baggar.
Eftir snjóflóðin hafa Norðfirðingar orðið
að þola með eindæmum harða veðráttu og
margra vikna vatnsleysi í stómm hluta bæj-
arins. Hætt er við, að slíkir erfiðleikar ofan
á allt það sem á undan er gengið, dragi kjark-
inn úr einhverjum og þeir telji jafnvel suð-
vesturhornið einna byggilegastan hluta lands-
ins. En hvar stöndum við Islendingar, ef
byggð í nánd við bestu fiskimið landsins
tekur að dragast saman?
Til þess að hinar björtu vonir um upp-
byggingu og endurreisn blómlegs atvinnu-
lífs í Neskaupstað megi rætast, svo byggðin
haldist og sjómenn haldi áfram að sækja
þaðan á fengsæl mið, þarf samstilltan og
samábyrgan hóp. Hér er ekki um að ræða
hlutverk Norðfirðingá einna, heldur á hér
þjóðin öll hlut að máli. Það fjárhagslega
tjón, sem hér hefur orðið, nær til allra lands-
manna og því er þeirra allra að leggja eitt-
hvað af mörkum.
16