Réttur - 01.04.1987, Qupperneq 1

léttur
70. árgangur
1987 - 2. hefti
Manngildi íslendinga og sjálfstæö hugsun beiö sáran ósigur í nýafstöðnum
kosningum. í fyrsta skipti í sögu vorri haföi peningavaldið úrslitaáhrif á útkom-
una. Talið er aö stjórnarflokkarnir tveir hafi eytt yfir 15 milljónum króna í þess-
ar kosningar, mynda-auglýsingar í blöðum o.s.frv. Og svo hefur tekist að
minnka pólitískan þroska þjóðarinnar með 45 ára hersetu og látlausum áróðri
til eflingar þrælslundinni að slík varð útkoman hjá þeirri þjóð, sem í reisn sinni
neitaði bandaríska hervaldinu um 99 ára yfirdrottnun 1945.
Með þessar staðreyndir í huga þarf ekki að undra þótt Alþýðubandalagið
hafi borið skarðan hlut frá borði í viðureign við volduga fjölmiðla peninga-
valdsins, en skorti nú sjálft þann bitra brand, er Þjóðviljinn forðum var í frels-
isbaráttu alþýðustéttar og þjóðarheildar. — En gleymum því ei, að það er
aðeins orustan, sem hefur tapast við erfiðar kringumstæður, en stríðið
heldur áfram: frelsisstríð þeirrar íslensku alþýðu, sem verið er að reyna að
hneppa á ný í fjötra fátæktar og vinnuþrældóms og það af ríkustu yfirstétt,
sem á íslandi hefur drottnað og fær fyrst og fremst milljónatuga auð sinn frá
ofbeldis-auðvaldi því, sem hefur gert hvorttveggja í senn: lækkað laun hins
vinnandi fólks og hertekiö land vort með ofbeldi og svikum.
Hræsni stríðsgróðalýðs Bandaríkjanna sýndi sig sem oftar á Reykjavíkur-
fundinum 9. - 11. júní. „Fagurt skal mæla, en flátt hyggja", — má segja um
erindreka þeirra, er þóttust vilja samþykkja einhverja fækkun kjarnorkustöðva
á landi, en gróðalýður vopnaframleiðslunnar lýsti því um leið yfir að hann
myndi stórauka kjarnorku-kafbátaflota sinn, einkum á Norður Atlantshafi.
Þessir herrar eru farnir að óttast almenningsálitið eftir slys í kjarnorkustöðv-
unum á landi, en vilja nú margfalda hættuna jafnt í legi sem í lofti, því flug-
vélaflotann skulu þeir og fá að auka. M.ö.o.: Gróðinn af manndrápsvélum