Morgunblaðið - 25.03.2006, Síða 46

46 LAUGARDAGUR 25. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erlendur Guð-laugsson fædd-
ist á Meiðastöðum í
Garði 21. apríl
1929. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 12.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðlaugur Ei-
ríksson, f. 6. sept.
1892 í Garðhúsum í
Garði, d. 30. okt.
1967, og Björg Er-
lendsdóttir, f. 21.
júlí 1892 á Ketil-
völlum í Laugardal, d. 8. mars
1986. Föðurbræður Erlends voru:
1) Sumarliði Eiríksson, f. 1887, d.
1970, kona hans var Tómasína
Oddsdóttir, f. 1896, d. 1989. 2)
Jón Guðlaugur Kristinn Eiríks-
son, f. 1902, d. 1983, kona hans
var Marta Jónsdóttir, f. 1902, d.
1948, og seinni kona hans var
Ingibjörg Ingólfsdóttir, f. 1912.
Móðurbræður Erlendar voru: 1)
Þorleifur Erlendsson, f. 1893, d.
1980. 2) Steinn Erlendsson, f.
1895, d. 1982, kona hans var Sig-
ríður Guðmundsdóttir, f. 1893, d.
1975. 3) Albert Erlendsson, f.
1896, d. 1979, kona hans var
María Ingibjörg Þórðardóttir, f.
1894, d. 1971. 4) Haraldur Óskar
Erlendsson, f. 1905, d. 1988, kona
hans var Anna Elísabet Elín-
mundadóttir, f. 1904, d. 1956. Er-
lendur eignaðist tvo bræður
Grétar Guðlaugsson sem lést í
barnæsku og Eirík Guðlaugsson,
f. 27. apríl 1926, d. 19. okt. 1978.
Kona Eiríks var Sólveig Guð-
syni, f. 1980) og Ágúst Páll Þor-
steinsson, f. 2004. d) Magnús
Freyr Ágústsson, f. 1983. Eiríkur
og Sólveig slitu samvistum.
Seinni kona Eiríks var Aðalheið-
ur Halldórsdóttir, f. 20. maí 1927.
Börn þeirra eru: 1) Hafdís Eiríks-
dóttir, f. 1952, d. 1953. 2) Guðrún
Hafdís Eiríksdóttir, f. 1957, maki
Gunnar Magnús Gunnarsson, f.
1956. Þeirra börn eru: a) Gunn-
hildur Sara, f. 1978, hennar dótt-
ir er Júlía Sara, f. 2004, og b)
Daði Gunnarsson, f. 1983. 2) Guð-
laugur Eiríksson, f. 1959, maki
Dagmar Sesselja Hallgrímsdóttir,
f. 1955. Þeirra börn eru: a) Ellen
Svava Guðlaugsdóttir, f. 1973
(fósturdóttir), b) Aðalheiður Ósk
Guðlaugsdóttir, f. 1986, og c) Ei-
ríkur Guðlaugsson, f. 1989. 3)
Ásta Ellen Eiríksdóttir, f. 1963,
maki Ólafur Einar Júlíusson, f.
1967. Börn þeirra eru: a) Heið-
mundur Einar Ólafsson, f. 1992,
b) Margrét Eydís Ólafsdóttir, f.
1995, c) Ragnar Eiríkur Ólafsson,
f. 1996, d) Charlotta Elín Ólafs-
dóttir, f. 2001.
Erlendur giftist 1959 Ástu Vil-
hjálmsdóttur, f. 1936. Þau slitu
samvistum. Erlendur vann við
fiskvinnslu- og landbúnaðarstörf
hjá foreldrum sínum á Meið-
astöðum uns hann ásamt bróður
sínum Eiríki stofnaði Hraðfrysti-
hús Meiðastaða. Þar ráku þeir
bræður fyrst síldarvinnslu og síð-
an hraðfrystihús, ásamt bátaút-
gerð. Þeir seldu síðan fyrirtækið
1972 og fór þá Erlendur að
starfa hjá fiskvinnslufyrirtæki í
Garðinum sem í dag nefnist Nes-
fiskur. Starfaði hann þar uns
hann lét af störfum 1999, þá sjö-
tugur.
Erlendur verður jarðsunginn
frá Útskálakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
finna Stígsdóttir Sæ-
land, f. 26. ágúst
1928. Börn þeirra
eru: 1) Björg Gréta
Sæland Eiríksdóttir,
f. 2 des. 1947, maki
Hörður Guðmunds-
son, f. 1946. Börn
þeirra eru: a) Sigrún
Hrönn Harðardóttir,
f. 1966, maki Þór
Friðriksson, börn
þeirra eru Hrannar
Þór Þórsson og Rósa
Björg Þórsdóttir, og
b) Hildur Harðar-
dóttir, f. 1967, maki Ómar Þór
Ómarsson, börn þeirra eru Ingi
Þór Ómarsson. f. 1984, Kolbrún
Björg Ómarsdóttir, f. 1985,
Hrannar Már Ómarsson, f. 1990,
og Hörður Örn Ómarsson, f.
1992. Björg og Hörður slitu sam-
vistum. Seinni eiginmaður Bjarg-
ar er Eiríkur Guðmundsson, f.
1941. Dóttir þeirra er Margrét
Eiríksdóttir, f. 1977, maki Andr-
és Bertelsen, f. 1975, og dóttir
þeirra er Aríella Bertelsen, f.
2000. 2) Sigríður Margrét Sæ-
land Eiríksdóttir, f. 19 maí 1949,
maki Ágúst Magnússon, f. 1947.
Börn þeirra eru: a) Helga Hall-
dóra Magnúsdóttir, f. 1966, maki
Sigurður Hrafn Jökulsson, f.
1965, og dóttir þeirra er Sunna
Sól Sigurðardóttir, f. 1995, b)
Sólveig Guðfinna Ágústsdóttir, f.
1972, c) Lilja Björg Ágústsdóttir,
f. 1982, maki Þorsteinn Pálsson,
f. 1983, synir þeirra eru Benja-
mín Karl Styrmisson, f. 2001 (frá
fyrri sambúð með Styrmi Karls-
„Eitt sinn verða allir menn að
deyja,“ eins og segir í þeim fallega
texta.
En einhvern veginn áttuðum við
okkur ekki á því að Elli okkar færi
svona snögglega eins og raun bar
vitni. Við vorum þess viss að hann
ætti nokkur góð ár eftir. En svo
fór sem fór og við vorum svo lán-
söm að fá tækifæri til þess að vera
hjá honum og halda í hönd hans
þegar hann kvaddi sitt jarðneska
líf og fór til himna. Sú stund var
bæði sorgleg og erfið en á sama
tíma var hún okkur dýrmæt.
Minningarnar um Ella eru
margar enda var hann tíður gestur
á okkar heimili. Heimsóknirnar
urðu æ fleiri eftir að dóttir okkar
fæddist á 71 árs afmælisdaginn
hans árið 2000. Hún var svo sann-
arlega sólargeislinn í lífi hans og
gladdi hann alltaf jafnmikið með
söng, sögum og hlátri. Þau tvö
voru sérstakir vinir og nutu þess
að vera saman. Í fyrra þegar hún
fékk nýtt hjól þá sagði hún við
Ella: „Þegar þú eignast lítið barn,
Elli, þá mátt þú eiga litla hjólið
handa því.“
En núna þegar Elli er farinn frá
okkur myndast óneitanlega stórt
skarð í líf okkar fjölskyldunnar því
að hann varð á skömmum tíma
hluti af okkur og okkar lífi.
Hann dvaldi hjá okkur á hátíð-
arstundum eins jólum og páskum
og tók þátt í því sem við vorum að
gera í dagsdaglegu lífi. Hann var
alltaf svo þakklátur og þakkaði vel
fyrir sig eftir hverja máltíð og
hverja samverustund. Hann var
mikil tilfinningavera og sparaði
aldrei hrósið. Ef við fórum til út-
landa, þó ekki væri nema yfir
helgi, fagnaði hann alltaf jafnmikið
þegar við komum heim aftur og
sagði iðulega: „Mikið hef ég sakn-
að ykkar.“ Það voru hlý og falleg
orð.
Nú segjum við: „Mikið söknum
við þín, Elli.“
Nú biðjum við góðan guð að
taka vel á móti Ella og gefa honum
góðan útsýnisstað þar sem hann
getur horft niður til okkar, vernd-
að okkur og tekið áfram þátt í lífi
okkar.
Harmið mig ekki með tárum,
þótt ég sé látinn.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín
upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur
og ég tek þátt í gleði ykkar.
(Kahlil Gibran.)
Bergur Þór Eggertsson og
Þórhildur Eva Jónsdóttir.
Elsku Elli minn, þú varst alltaf
svo góður við mig. En nú ertu dá-
inn og við getum ekki lengur farið
í Bónus og keypt litlar bækur. Og
aldrei framar getum við farið ís-
rúnt öll saman, ég og þú og
mamma og pabbi. Mér finnst það
svo sorglegt af því að við eigum
sama afmælisdag.
Ég ætla alltaf að halda upp á af-
mælið þitt þótt þú sért dáinn, en
nú ertu hjá Guði á himnum og það
er allt í lagi af því að hann er svo
góður og þar eru líka foreldrar
þínir sem biðu þín.
Ég sakna þín svo mikið, en ég
veit að núna passar þú okkur fjöl-
skylduna og fylgist með okkur.
Þín
Berglín Sólbrá.
Hann Elli frændi minn er dáinn.
Þrátt fyrir að heilsu hans hefði
hrakað á síðustu mánuðum bar lát
hans nokkuð brátt að.
Elli fæddist á Meiðastöðum í
Garði 21. apríl 1929. Þar ólst hann
upp hjá foreldrum sínum, Guðlaugi
Eiríkssyni og Björgu Erlendsdótt-
ur, ásamt eldri bróður sínum, Ei-
ríki, föður mínum. Þegar afi Guð-
laugur sá fram á að fjölskyldan
væri að stækka, þar sem Elli hafði
kynnst tilvonandi konu sinni, Ástu
Vilhjálmsdóttur, og faðir minn
hafði kynnst móður minni, Aðal-
heiði Halldórsdóttur, ákvað hann
að fjölskyldan þyrfti nýtt hús. Þar
með var byggt stórt hús á þremur
hæðum á Meiðastöðum, þar sem
bræðurnir fengu efstu og neðstu
hæðina og afi bjó síðan á miðhæð-
inni. Var þetta gott dæmi um sam-
heldni stórfjölskyldunnar. Um það
leyti sem flutt var í nýja húsið
fæddist ég og hófust þar með
kynni mín og Ella.
Ég minnist Ella sem hljóðláts
manns sem alltaf var brosandi.
Hann var sérlega barngóður og
átti alltaf til falleg orð handa lítilli
frænku þegar hún kom í heimsókn
til hans og Ástu á neðstu hæðina.
„Litla dúkkan mín“ eða „þú ert nú
meiri skottan“ voru kveðjur sem
fylgdu mér á þessum uppvaxtarár-
um. Sem dæmi um barngæsku
hans var yngsta systir mín nefnd
Ásta Ellen í höfuðið á þeim hjón-
um, Ástu og Ella. Þótti honum af-
ar vænt um það.
Afi var með fiskverkun og amma
átti nokkrar kýr og vann Elli,
ásamt föður mínum, hjá foreldrum
sínum jöfnum höndum við að salta
fisk og breiða eða í heyskap.
Seinna ákváðu þeir bræður að
hefja rekstur á frystihúsi og var
það nefnt Hraðfrystihús Meið-
astaða. Fór Elli þá á vélstjóra-
námskeið og sá eftir það um véla-
kost fyrirtækisins.
Elli hafði gaman af að ferðast og
var honum það í blóð borið. Afi
Guðlaugur átti það til að ákveða
einn daginn að nú langaði hann í
ferðalag og þá var öllum smalað
saman í bíla og keyrt af stað.
Þetta þótti frekar óvenjulegt á
þessum árum þegar vinnan var
látin ganga fyrir slíkum óþarfa
sem ferðalögum. En bræðurnir ól-
ust upp við að ferðalög væru nauð-
syn fyrir sálina og áttu þeir eftir
að ferðast mikið saman um ævina.
Elli og Ásta skildu. Elli bjó
áfram einn á Meiðastöðum ásamt
móður sinni eftir að ég og fjöl-
skylda mín fluttum í Garðabæ
1972. Þá var frystihúsið selt og
Elli hóf störf hjá annarri fiskút-
gerð í Garðinum sem í dag nefnist
Nesfiskur. Vann hann þar við fisk-
verkun uns hann hætti störfum
sökum aldurs. Hann annaðist um
móður sína sem andaðist í hárri
elli.
Ég kveð hér góðan frænda. Ég
veit að það verður vel tekið á móti
Ella hinum megin. Þar verður ef-
laust ferðast áfram um ókannaðar
lendur og er afi minn án efa far-
arstjórinn. Far þú í friði, elskuleg-
ur frændi.
Guðrún Hafdís.
ERLENDUR
GUÐLAUGSSON
Afi minn, hann afi
Jói er dáinn. Þegar við
kvöddumst síðast þá
var annar bragur yfir kveðjunum en
áður, fannst eins og við værum að
kveðjast til lengri tíma en við höfðum
áður gert. Reyndist sú vera raunin,
nú ert þú farinn og sitjum við eftir
með minningar um einstakan mann.
Minningarnar eru margar sem koma
upp í hugann þegar ég hugsa til þín
afi. Tengjast þær oft á tíðum Flatey
og ferðum okkar þangað, þegar við
stigum inn í annan heim, okkar heim.
Spenningurinn að komast út í Flatey í
maílok til að tína kríuegg var okkur
strákunum oft óbærilegur á yngri ár-
um. Vildum við stundum fara að
skipuleggja næstu vorferð fljótlega
upp úr áramótum og máttum engan
tíma missa. Man ég hvað þér leið ætíð
vel úti í eyju og einstakt var að sjá
hvernig þú fékkst aukinn vind í seglin
í hvert skipti sem við fórum þangað.
Hvort það voru öll stropuðu eggin
sem við strákarnir létum ganga á
þinn disk þegar við þorðum ekki að
borða þau skal ég ekki segja til um.
Það er undarlegt að hugsa til þess
að ég geti ekki séð þig eða talað við
þig framar, svo margt sem mig langar
að segja þér frá og ræða við þig um.
Ég kom heim til Húsavíkur í kvöld og
fór til ömmu Stínu. Settist í stigann og
spjallaði við ömmu, Jakob, mömmu
og Gunna um þig og við rifjuðum upp
gamla tíma. Á leiðinni út leit ég ósjálf-
rátt inn í sjónvarpsherbergi og ætlaði
að kveðja þig en sá bara stólinn þinn,
tóman. Það mun víst greinilega taka
tíma að venjast tilhugsuninni um að
þú sért farinn frá okkur. En ég veit að
þú hefur það gott núna og þín hefur
beðið fjöldi fólks með opna arma og
boðið þig velkominn í nýjan heim.
Hafðu það gott afi minn, við sjáumst
síðar.
Þinn,
Ómar.
Elsku Gassi. Nú hefur þú fengið
þann heiður að hvíla í friði uppi á
himnum hjá guði. Við höfum ekki átt
mikinn tíma saman. En tíminn skiptir
ekki máli, heldur eru það gæðin. Í
hvert skipti sem við komum til Húsa-
víkur hef ég haft það að góðum sið að
hlaupa niður Hjarðarhólinn og heim,
þangað sem þið Stína nafna mín
bjugguð saman. Ég kalla það heim því
mér finnst ekkert sjálfsagðara en að
banka létt og ganga í bæinn, opna
JÓHANN KRISTINN
GUNNARSSON
✝ Jóhann KristinnGunnarsson
fæddist í Garðshorni
í Flatey á Skjálfanda
28. apríl 1925. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Þingeyinga
á Húsavík 3. mars
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá
Húsavíkurkirkju 11.
mars.
millidyrnar og kalla:
Hæ. Fyrir mér er þetta
bara eins og að koma í
hvers manns afa og
ömmu húsið. Ég man
það alveg síðan ég var
lítil hvað það var gam-
an að koma í heimsókn
til ykkar. Stína alltaf að
taka til bakkelsi og ég
fyrir henni inni í eld-
húsi, mér fannst svo
gaman að sitja á
tröppustólnum ykkar.
Ekki klikkaði að þú,
Gassi, værir úti að slá
grasblettinn með sláttuvél sem knúin
var mannafli. Takk fyrir samveruna
sem við áttum í Hrísey. Dáist alveg að
þér, hversu öflugur þú varst. Fórst
með okkur í göngutúr hringinn í
kringum eyjuna. Lagðist með henni
Stínu þinni í orkulindina, labbaðir
með okkur í þúfum og grjóti. Mér
fannst það sjálfri erfitt, en þetta gast
þú alveg, þótt þú hafir dottið einu
sinni um þúfu og næstum horfið úr
augsýn. Þá stóðstu bara upp, með
smáhjálp frá mér, það var ekki annað
að sjá en þú værir öllu vanur.
Þú veist ekki hversu sárt það er að
hugsa til þess að keyra inn í Húsavík,
niður að bryggjunni eins og vaninn er.
Og sjá þig ekki, Gassi, labba meðfram
aðalgötunni með lítinn poka á bakinu
og derhúfu, á leiðinni í sund.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(Úr 23. Davíðssálmi.)
Elsku Stína mín og fjölskylda. Vildi
óska þess að ég gæti gert eitthvað
meira, en ég votta ykkur mína innstu
samúð. Guð blessi ykkur öll. Takk fyr-
ir allt. Kveðja,
Kristín Ómarsdóttir (Stína litla).
Elsku Jói, mér finnst svo erfitt að
trúa því að þú sért farinn. Á hverju ári
þegar ég kom til Húsavíkur með fjöl-
skyldunni var það fyrsta sem við
gerðum að taka rúnt um bæinn að
leita að þér á röltinu í sund eða í léttri
göngu og afa á bryggjunni. Við Stína
systir kepptumst alltaf um hvor væri
á undan að finna þig og aldrei brást
það að þú værir þarna á labbinu, bros-
andi þínu blíðasta og veifandi til okk-
ar. Það var alltaf svo gaman að koma í
heimsókn til ykkar Stínu frænku. Ég
á eftir að sakna þess svo að koma til
þín og að þú klappir mér á kollinn eins
og þú varst svo vanur að gera. Það var
svo yndislegt líka að koma í sveitasæl-
una í Flatey og hlaupa til ykkar í
Garðshorn. Þú gafst svo mikla hlýju
og hafðir alltaf eitthvað skemmtilegt
að segja. Síðast þegar ég sá þig varstu
svo glaður, ég hefði aldrei trúað því að
það hefði verið síðasta sinn sem ég
myndi sjá þig. Elsku Jói, ég á svo
margar minningar um þig sem ég
ætla að geyma í hjartanu. Ég veit að
þú ert á góðum stað núna og hefur
það gott.
Elsku Stína mín og fjölskylda ég
votta ykkur mína dýpstu samúð og
megi Guð styrkja ykkur á þessum erf-
iðu stundum.
Takk fyrir samveruna Jói minn.
Hrönn Ómarsdóttir.
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800