Morgunblaðið - 08.06.2006, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 2006 19
MINNSTAÐUR
ÞAÐ þykir alveg þokkalegt að hand-
boltamaður skori tvö mörk í leik.
Meira að segja landsliðsmaður. Ís-
land og Danmörk léku landsleik í
handbolta á Akureyri í fyrrakvöld og
Heiðmar Felixson, atvinnumaður hjá
Burgdorf í Þýskalandi sem á 55 hand-
boltalandsleiki að baki, skoraði tvö
mörk þetta kvöld – en það var að vísu
í knattspyrnuleik með Þór í næst-
efstu deild og tryggði hann félaginu
þar með fyrsta sigurinn á Íslands-
mótinu í sumar! Fjölhæfur piltur.
Heiðmar lék fyrstu landsleiki sína
gegn Sádi-Arabíu 1999 og skoraði alls
56 mörk með landsliðinu á árunum
1999 til 2004. Hann skoraði mest 10
mörk í landsleik; gegn Ástralíu á HM
í Portúgal 2003. Leikurinn fór fram í
Viseu og endaði 55:15.
Heiðmar er nú lögregluþjónn á
Dalvík eins og undanfarin sumur.
Hann er kvæntur Ásdísi Elvu Rögn-
valdsdóttur og á fjögur börn; Ívan
Geir, tvíburana Aron og Óðin og Ró-
bert, sem er yngstur.
Sextán ára í sviðsljósið
Akureyringurinn Heiðmar kom
fram á sjónarsviðið 16 ára að aldri,
þegar hann lék fyrst með meist-
araflokki Þórs í knattspyrnu gegn
KR í Frostaskjólinu í efstu deild. „Við
töpuðum að vísu 2:1 en það var
ógleymanleg stund,“ segir hann við
Morgunblaðið í gær, daginn eftir að
hann skoraði tvívegis fyrir Þór gegn
Þrótti á Akureyrarvelli.
Heiðmar sneri sér fljótlega að
handboltanum. Hann lék fyrst með
Þór, svo KA, þá Stjörnunni, tvö ár
með Wuppertal í Þýskalandi, KA aft-
ur í eitt ár, þá tvö ár með Bidasoa á
Spáni og hefur nú verið tvö ár hjá
Burgdorf í Þýskalandi. Þar líður hon-
um vel: „Bærinn er eins og Akureyri,
félagið eins og KA eða Þór, þar sem
allir þekkja alla. Allt mjög heim-
ilislegt og tveir síðustu vetur hafa
verið algjört ævintýri.“
Heiðmar lék síðast knattspyrnu
sumarið 2004, þá aðeins einn leik með
Reyni á Árskógsströnd. Hann skor-
aði reyndar þrjú mörk í leiknum, en
síðan eru liðin tvö ár. Þegar hann
kom í sumarfrí á dögunum ákvað að
hann ganga til liðs við gömlu félagana
í Þór, byrjaði á því að skora einu sinni
í bikarleik gegn Tindastóli og síðan
tvisvar í fyrradag.
Fyrra markið skoraði Heiðmar
með skalla eftir innkast og „það
seinna var mjög gott, þótt ég segi
sjálfur frá. Lárus Orri sendi upp í
hornið úr vörninni, ég komst einn í
gegn og setti boltann framhjá mark-
manninum! Það var Ronaldo-stíllinn
á því!“ segir hann og hlær. Þarna
tóku sig upp gamlir taktar sem Heið-
mar segist ekki hafa vitað af.
Ekkert mál
Sigurður Lárusson var þjálfari
Þórs þegar Heiðmar steig fyrstu
sporin í meistaraflokki í fótbolta og
Lárus Orri, sonur Sigurðar, þjálfar
liðið nú. „Þeir eru ekki ósvipaðir,
jafnákveðnir og æfingarnar erfiðar
hjá báðum. Orri er með frábærar æf-
ingar, en gerir eflaust út af við okkur
einhvern daginn, a.m.k. mig!“
En hvernig er það með atvinnu-
mann í handbolta; er ekkert mál að
snúa sér að knattspyrnunni aftur? Og
er þýska liðinu alveg sama?
„Mér finnst þetta ekkert mál. Fjöl-
skyldan situr því miður aðeins á hak-
anum, en ég hef bara ótrúlega gaman
af þessu og kem líklega aldrei til með
að hætta að spila fótbolta. Ég brosti
alla leið út á Dalvík eftir leikinn og er
enn brosandi,“ sagði hann um miðjan
dag í gær.
Þjálfari Heiðmars hjá Burgdorf er
Brasilíumaður, gamall landsliðs-
maður í handbolta og reyndar liðtæk-
ur fótboltamaður, að sögn Heiðmars,
léttleikinn er í fyrirrúmi hjá honum
og fótbolti mikið spilaður á æfingum.
„Ég sagði þjálfaranum að ég
myndi spila fótbolta í sumar, þá
reiknaði ég reyndar með að ég myndi
æfa einu sinni í viku með Reyni en nú
er þetta orðið „alvöru“ – en hann
verður ánægður ef ég kem út í topp-
formi.“
Lið Burgdorf sigraði í 3. deild í
fyrra og varð svo í fjórða sæti í norð-
urhluta 2. deildar í vor. „Okkur gekk
framar vonum. Þýska 2. deildin er
mjög sterk og segja má að við höfum
nánast verið með nýtt lið í vetur. Í
byrjun tímabilsins var liðið stundum í
smá vandræðum á meðan leikmenn
voru að kynnast, en við náðum best-
um árangri allra eftir áramót og lék-
um þá gríðarlega vel.“
Heiðmar er einungis 29 ára en
mjög reyndur íþróttamaður. Hann
segir að nýliðinn vetur hafi verið hans
besti sem handboltamanns frá upp-
hafi. „Ég hef bætt mig mjög mikið
sem handboltamaður upp á síðkastið
og breyst mikið sem leikmaður. Áður
fór maður inn í einhverja skel þegar
illa gekk en sjálfstraustið hefur auk-
ist mikið og nú reyni ég að vera hæfi-
lega kærulaus.“ Hann vísar til Pat-
reks Jóhannessonar í þessu
sambandi; aldrei sjáist á Patta þó á
móti blási og Heiðmar segist raunar
hafa lært gífurlega mikið af honum
veturinn sem þeir léku saman með
Bidasoa á Spáni.
„Ég er líka í þannig hlutverki núna
að þjálfarinn hefur mikla trú á mér,
ég á að skjóta mikið og má gera mis-
tök.“
Þeir Robertas Pauzoulis, sem lék á
Íslandi um tíma, voru burðarásar í
liði Burgdorf, bæði í sókn og vörn, en
vegna þess að helsti styrktaraðili fé-
lagsins dró saman seglin og óljóst var
um framtíð liðsins um tíma er Pauzo-
ulis farinn til nágrannaliðsins Hildes-
heim.
Fyrir utan eiginkonu og börnin eru
hestar helsta áhugamál Heiðmars.
„Ég er með mikla hestabakteríu. Fór
fyrst á bak sem smástrákur og við í
fjölskyldunni eigum marga hesta,
bæði í Skagafirði og úti á Hauganesi.“
Sumir ekki ánægðir
Heiðmar segist nokkuð viss um að
hann hefði orðið enn betri í fótbolta
en handbolta, hefði hann einbeitt sér
að fyrrnefndu greininni.
Þegar hann er spurður að því hvers
vegna hann hafi tekið handboltann
fram yfir fótboltann á sínum tíma
verður Heiðmar hugsi. Segist stund-
um sjá eftir því að hafa lagt fótbolta-
skóna á hilluna, „en ég sé aldrei eftir
því að hafa verið í handbolta; ég hef
öðlast mikla reynslu, kynnst fjölda
fólks, spilað með landsliðinu, farið
tvisvar á heimsmeistaramót, búið er-
lendis og kann þýsku og spænsku.“
Svo kemur svarið við spurning-
unni: Alfreð Gíslason „ – sem var átr-
únargoð mitt eins og allra annarra –
sagði mér að ég ætti að hætta í fót-
bolta og ég gerði það bara! Ég veit
reyndar að margir knattspyrnuþjálf-
arar hér voru ekki alveg sáttir við
það, en ég tók þessa ákvörðun og sé
ekki eftir henni. En það hefði verið
gaman að komast að því hvað ef … –
ef ég hefði valið fótboltann.“
Heiðmar segir það hafa komið sér
á óvart hve andinn í leikmannahópn-
um hjá Þór sé góður þó ekki hafi
gengið eins vel í byrjun sumars og
búist var við. Hann þakkar sér ekki
að liðið sé farið að skora, „en ég hef
mikið sjálfstraust og hef kannski náð
að smita strákana. Þetta eru flinkir
strákar en óttalegar píslir; það vantar
kjöt á þá! Maður fer aldrei alla leið
bara á tækninni og þess vegna verða
menn að vera ákveðnir og með brjóst-
kassann út í loftið. Það þarf að hræða
andstæðinginn.“
Eitt ár er eftir af samningi Heið-
mars við Burgdorf. Eiginkonan og
börnin eru þegar flutt heim og hann
gerir ráð fyrir að koma eftir næsta
vetur. „Það er reyndar allt opið, ég
get verið lengur ef ég vil, en ég er far-
inn að sakna Íslands og vil vera hjá
fjölskyldunni.“
Hann segist stundum hafa rætt
það við eiginkonuna að söðla um þeg-
ar heim kemur, leggja hand-
boltaskóna á hilluna og taka knatt-
spyrnuna alvarlega. „Þetta hefur nú
aðallega verið sagt í gríni og ég hef
jafnvel nefnt að ég vilji fara út sem at-
vinnumaður í fótbolta næst!“
Handboltamaðurinn Heiðmar Felixson tók fram fótboltaskóna og skoraði tvisvar í leik með Þór
Hefði líklega getað orðið enn
betri í fótbolta en handbolta
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Fjölhæfur Heiðmar Felixson atvinnumaður í handbolta, knattspyrnumað-
ur og lögregluþjónn, bregður á leik á Þórsvellinum á Akureyri í gærdag.
Eftir Skapta Hallgrímsson
skapti@mbl.is
AKUREYRI