Morgunblaðið - 04.11.2006, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ásta JóhannaKristinsdóttir
fæddist að Eystri-
Löndum í Vest-
mannaeyjum 8.
ágúst 1916. Hún
andaðist á Heil-
brigðisstofnuninni í
Vestmannaeyjum
29. október síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Oktavía Þór-
unn Jóhannsdóttir á
Efri-Hömrum í Holt-
um, f. 1884, d. 1968,
og Kristinn Sigurðs-
son frá Eystri-Löndum í Vest-
mannaeyjum, f. 1890, d. 1966.
Systkini Ástu eru: Hálfbróðir
(sammæðra) Jóhann Kristinsson
(Ástgeirssonar), f. 1913, d. 1985,
kvæntur Sigríði Hildi Þórð-
ardóttur. Börn þeirra eru tvö. Al-
systkini: Lilja Kristinsdóttir, f.
1918, d. sama ár; Sigurður Yngvi
Kristinsson, f. 1919, d. 2003,
kvæntur Guðbjörgu Bergmunds-
dóttur, synir þeirra eru tveir; Sig-
rún Lilja Kristinsdóttir, f. 1921;
Júlía Rósa Kristinsdóttir, f. 1924,
d. 2001.
Ásta giftist 10. desember 1949
Garðari Sigurjónssyni frá Borg í
Vestmannaeyjum, f. 22. október
1918. Foreldrar hans voru Kristín
Þórðardóttir, f. í Teigssókn í
Rang. 1888, d. 1948, og Sigurjón
Högnason, f. í Stóradalssókn í
Rang. 1891, d. 1958.
Börn Ástu og Garð-
ars eru: 1) Þórir, f.
1950, kvæntur Þór-
unni Einarsdóttur
frá Þingeyri, f. 1941,
dætur þeirra eru: a)
Ásta, f. 197, gift Ósk-
ari Daða Pálm-
arssyni, f. 1975, barn
þeirra er Anton Wa-
agfjörð, f. 2001. b)
Rósa, f. 1978, í sam-
búð með Gary Dadd,
f. 1974, barn þeirra
Tómas Charlie, f.
2006. Börn Þórunnar frá fyrra
hjónabandi eru Guðbjörg, f. 1959,
Dagbjartur, f. 1960, og Að-
alheiður. f. 1964. 2) Kristín, f. 1953.
Ásta ólst upp í Vestmannaeyjum
og lauk þar gagnfræðaskólanámi.
Samhliða skólagöngu og að henni
lokinni vann hún við fiskvinnslu og
aðstoðaði við bústörf foreldra
sinna. Einnig var hún í vist í Vest-
mannaeyjum og Reykjavík og
kaupakona að Geldingaá í Leir-
ársveit og í Skarðshlíð undir Eyja-
fjöllum. Hóf störf sem talsímakona
hjá Landssíma Íslands í Vest-
mannaeyjum árið 1939 og vann
þar í tíu ár. Eftir það var hún hús-
móðir.
Útför Ástu Jóhönnu verður gerð
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku Ásta. Nú er komið að
kveðjustund og viljum við þakka fyr-
ir góðu stundirnar sem við áttum
með þér.
Við viljum kveðja þig með þessum
ljóðlínum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Við vottum Garðari, Þóri, Kristínu
og fjölskyldu okkar dýpstu samúð.
Kveðja.
Þórunn, Harpa, Dröfn og
Guðlaug.
Ásta Jóhanna
Kristinsdóttir
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Ástvinir þakka samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ANTONS KRISTINS JÓNSSONAR,
Mýrarvegi 111,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 23. október. Hjartans þakkir færum
við starfsfólkinu á dvalarheimilinu Hlíð og læknum og hjúkrunarfólki á
gjörgæsludeild Fjórðungssjúkrahúss Akureyrar. Guð blessi ykkur öll.

Ragnheiður A. Kristinsdóttir,
Reynir H. Antonsson,
Jóna Kr. Antonsdóttir, Þorsteinn Rútsson,
Ragnheiður Antonsdóttir, Eyþór Karlsson,
Arndís Antonsdóttir, Ólafur R. Hilmarsson,
Börkur Antonsson, Janne Antonsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Alhliða útfararþjónusta í 16 ár
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • utfarir@utfarir.is
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
✝ Jón GunnarJónsson fæddist
11. október 1923.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu að Skarði á
Skarðsströnd 26.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jón Rósmann
Jónsson, sjómaður
frá Þormóðsey, og
Magdalena Svan-
hvít Pálsdóttir, hús-
móðir frá Höskulds-
ey.
Hinn 1. janúar 1945 kvæntist
Jón Ingibjörgu Kristinsdóttur frá
Skarði á Skarðsströnd, f. 7. des-
ember 1924, d. 29. október 1994.
Þau eignuðust tvö börn. Þau eru:
1) Kristinn B. J., lögreglumaður
og bifreiðastjóri, f. 28. nóvember
1944. Kona hans er Þórunn Hilm-
arsdóttir, iðnrekandi og hús-
móðir, f. 19. maí 1944. Börn
þeirra eru: a) Hilmar Jón, lög-
reglumaður og iðnrekandi, f. 12.
apríl 1965. Sambýliskona hans er
Marina Kruglikova, f. 1967. Hilm-
ar á sex dætur, þar
af eina með sam-
býliskonu sinni, og
einn stjúpson. b)
Bogi, byggingar- og
skipulagsfræð-
ingur, f. 8. ágúst
1970. Kona hans er
Harpa Helgadóttir,
lyfjatæknir, f. 17.
júní 1970, og eiga
þau tvö börn. c)
Ingibjörg Dögg,
tannsmíðanemi, f.
24. júlí 1981. 2)
Óskírð Jónsdóttir, f.
11. maí 1954 og dáin sama dag.
Jón vann hin ýmsu störf frá
unga aldri til sjós og lands. Var
m.a. í Bretavinnu í Hvalfirði og í
byggingarvinnu í Reykjavík. Jón
fluttist að Skarði á Skarðsströnd
1943 og vann við búskap ásamt
Kristni tengdaföður sínum. Jón
hætti búskap 1988 en bjó hjá syni
sínum og tengdadóttur á Skarði
til dauðadags.
Útför Jóns verður gerð frá
Skarðskirkju á Skarðsströnd í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi og tengdapabbi, þráð-
urinn er stuttur milli lífs og dauða. Þú
kvaddir okkur snögglega og komst
okkur að óvörum þar sem þú varst
búinn að vera óvenju hress undanfar-
ið. Varst að horfa út á Breiðafjörðinn
og spjalla um hlutina eins og þinn var
vani, brosandi með glettni í augum.
Við eigum öll ógleymanlegar
stundir saman, öll þrjú og fjölskyldan
öll. Hvort sem var á jólum eða ferða-
lögum erlendis og hér á landi. Við
höfum verið saman öllum stundum
síðan Inga þín dó, en þú saknaðir
hennar alltaf mikið.
Við þökkum þér allar samveru-
stundirnar, umhyggjuna fyrir okkur
og fjölskyldunni allri og öllu heima.
Barnabörnin þrjú og barnabarna-
börnin öll fengu líka sína athygli. Þú
varst þeim svo góður, varst líka búinn
að eignast langalangaafabarn sem er
alnafni þinn.
Kirkjan og kirkjugarðurinn á
Skarði voru þér kær og sinntir þú
garðinum með sóma. Slóst hann eftir
þörfum og síðast nú s.l. haust með að-
stoð barnabarnabarna. Hugsaðir um
leiðin þín með sóma.
Það verður tómlegt að koma aftur
heim að Skarði og þú ekki þar. Ekki
lengur hægt að kalla niður stigann:
„Nonni, matur!“ Þú fórst eins og þú
hefðir óskað sjálfur. Heima í stofu í
fangi sonarins og tengdadóttur og
gast verið heima til hinstu stundar.
Núna ertu kominn til Ingu þinnar og
annarra ættingja og biðjum við góðan
guð að gefa þér góða heimkomu og
vernd.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð geymi þig, elsku karlinn okk-
ar.
Kristinn og Þórunn
(Kiddi og Stella).
Eyjarnar bíða eftir bliknandi hausti,
báran á firðinum grætur í sandinn.
Engillinn flýgur yfir hjá nausti
uppi á skarðinu vökull er andinn.
(A. Fr. Kr.)
Hann barst ekki mikið á, hann Jón
á Skarði. En hann var þannig gerður
að hann vildi öllum vel og átti ekkert
slæmt til. Hann lagði ekki illt til
nokkurs manns. En þrátt fyrir hæg-
látlegt dagfar var hann sérkennilega
strákslegur. Stundum smástríðinn,
eins og undir skelinni leyndist æringi.
Þótt árin söfnuðu sér saman í langa
röð og mynduðu aldur hans, var hann
alltaf ungur. Hann elskaði fótbolta.
Lærði helling í ensku. Varð meiri
háttar aðdáandi enska fótboltans.
Hann Jón á Skarði var einstaklega
æðrulaus, hann tók öllu með jafnað-
argeði, góðum og slæmum fréttum.
Þótt þetta yfirvegaða fas hafi snúið
að heiminum var hann mikil tilfinn-
ingavera en það atriði var alltaf hans
einkamál.
Hér áður fyrr keyrði hann um
Skarðsströndina á alls konar bílum,
ef einhver þurfti til læknis suður í
Búðardal fékkst hann óðara til verks-
ins, skipti engu máli hvort bíllinn var
almennilega gangfær eða ekki. Hann
vildi svo vel og það var allt svo sjálf-
sagt, óþarfi að hafa um það einhver
orð.
Það má færa rök að því að engl-
arnir hafi glaðst þegar Jón kom í
þeirra lið en allra mest hefur hún
Inga hans þó glaðst. Það er öruggt að
hún hefur tekið upp harmonikuna og
spilað nokkra slagara honum til gleði.
Og stoltur mun hann horfa á Ingu
sína vinna að allri sinni listsköpun og
syngja svo undir tekur í þessum vídd-
um sem við hér á jörðinni eigum svo
takmarkaðan aðgang að. Megi ljósið
fylgja þeim í öllu sem þau taka sér
fyrir hendur þarna fyrir handan
mörkin.
Um leið og við sendum öllum að-
standendum Jóns innilegar samúðar-
kveðjur þökkum við honum sam-
fylgdina, velvild og vinskap. Í
minningunni mun Jón alltaf verða sá
sem við treystum og virtum.
Fjölskyldan frá Tindum.
Anna Fr. Kristjánsdóttir.
Með Jóni er horfinn síðasti ein-
staklingur þeirrar eldri kynslóðar
sem við kynntumst svo vel, fjölskyld-
an á Öldugötunni, afkomendur og
tengdafólk Kristjáns heitins Sveins-
sonar læknis og Maríu Þorleifsdóttur
konu hans. Nær árlega var ættar-
óðalið sótt heim og börnin send mörg
ár í sveit að Skarði. María dóttir okk-
ar var í sjö ár í sumarvinnu á Skarði
og minnist Jóns sem síns sérlega
góða vinar og félaga. Árlega var farið
í réttir og ófáar veiðiferðir farnar í
Krossá og Fagradalsá. Nú er löngu
tekin við ný dugleg kynslóð sem enn
nytjar landsins gæði þótt búskapar-
hættir hafi breyst og enn er það sama
ættin sem byggir Skarð allt frá land-
námi. Já, og ekki vantar í dag mót-
tökurnar þegar ekið er í garð á óðal-
inu. Þar er venjulega líflegt
fjölskyldulíf og mikið um heimsóknir
enda með ólíkindum hve Stella er
fljót að galdra fram kræsingarnar á
eldhúsborðið fyrir fjölmennan hóp
gesta.
Þó verður ekki komist hjá því þeg-
ar litið er yfir farinn veg að sakna
þeirra andlita sem tóku á móti okkur
hér áður fyrr. Sveitarhöfðingjarnir
Kristinn og Elínborg og dætur þeirra
Inga og Boga ásamt eiginmönnum
sínum Jóni og Eggerti heitnum. Oft
var glatt á hjalla þegar setið var við
eldhúsborðið í nærveru þessa góða og
skemmtilega fólks og ekki dró úr
gamninu þegar Jón naut sín á þess-
um stundum enda nikkan oft þanin
með fimum fingrum Ingu eiginkonu
hans. Þessi ættarstemning verður
varla endurtekin.
Við eigum öll eftir að sakna
öðlingsins Jóns með sitt góða skap og
kátínu. Alltaf var hann eitthvað að
sýsla þegar okkur bar að garði, lag-
færa vélakost, snúast í heyi og kring-
um skepnur eða slá kirkjugarðinn.
Ætíð var hann tilbúinn að slá á léttar
nótur. Það var ósjaldan að Jón í bæj-
arferð kom í heimsókn á vinnustað
okkar í Reykjavík. Var þá sest yfir
kaffibolla, mikið skrafað og hlegið
eftir skemmtilegar sögur af munni
Jóns eins og honum var einum lagið.
Eftir sáran konumissi og þegar kvill-
ar ellinnar voru orðnir fylgifiskar síð-
ustu árin var hann í góðum höndum
hjá Kristni syni sínum og Stellu
tengdadóttur sinni á Skarði og leið
þar vel. Í okkar augum verður Jón á
Skarði alltaf sami heiðursmaðurinn.
Hans mun verða sárt saknað.
Guðborg Kristjánsdóttir,
Bjarni Marteinsson,
María, Kristján, Kristín
og Þóra Björk.
Jón Gunnar Jónsson
Við systurnar þökk-
um þér fyrir samfylgdina, kæri bróð-
ir, og minnumst æsku okkar á Siglu-
firði. Það voru góð ár og þar áttir þú
marga vini. Við hittumst oft á liðnum
árum, annaðhvort hjá ykkur Mötthu
eða Esther. Þið Mattha voruð fag-
urkerar og heimilið lýsti snyrti-
mennsku og hlýleika. Nú þökkum við
allar samverustundirnar.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
Kristján Jóhannsson
✝ Kristján Jó-hannsson fædd-
ist í Reykjavík 25.
ágúst 1932. Hann
andaðist á blóð-
lækningadeild
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss við
Hringbraut 10.
september síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Ás-
kirkju 15. septem-
ber.
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis
njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur
hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum
mínum,
þú smyr höfuð mitt með
olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku Mattha mágkona, hugur
okkar er hjá ykkur Kristjáni. Við
hugsum til dætra ykkar og sendum
þeim samúðarkveðjur.
Esther og Ásta.