Morgunblaðið - 16.11.2006, Blaðsíða 42

✝ Stefán Hann-esson, fyrrver-
andi verkefnastjóri
hjá Reykjavík-
urborg, fæddist í
Reykjavík 22. apríl
1923. Hann lést á
líknardeild Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúss á Landa-
koti 7. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Hannes Jónas
Jónsson, fyrrver-
andi kaupmaður, f. á
Þóreyjarnúpi í Línakradal í
Kirkjuhvammshreppi í Vestur-
Húnavatnssýslu 26. maí 1892, d.
21. júlí 1971, og Ólöf Guðrún Stef-
ánsdóttir húsmóðir, f. á Kotleysu
við Stokkseyri 12. maí 1900, d. 23.
júlí 1985. Systkini Stefáns eru
Sveinbjörn, fyrrverandi rekstr-
arstjóri hjá Reykjavíkurborg, f. 30.
nóvember 1921, d. 21. janúar 1998,
Pétur, fyrrverandi deildarstjóri
hjá Reykjavíkurborg, f. 5. maí
1924, d. 27. ágúst 2004, Sesselja,
húsmóðir á Sauðárkróki, f. 6. júní
1925. Ólafur Hannes, prentari í
Reykjavík, f. 7. nóvember 1926,
Steinsmýri í Meðallandi í Vestur-
Skaftafellssýslu, f. 1855, d. 1941,
og Sesselja Sveinbjörnsdóttir frá
Þórarinsstöðum og Kluftum í
Hrunamannahreppi í Árnessýslu,
f. 1859, d. 1952.
Stefán kvæntist 1961 Ásdísi
Jónsdóttur, f. 22.10. 1936, for-
eldrar hennar voru hjónin Jón
Jónsson frá Mýri, bóndi á Fremsta-
felli í Ljósavatnshreppi, f. 5. apríl
1908, d. 17. október 2001, og Frið-
rika Kristjánsdóttir frá Fremsta-
felli, f. 18. júlí 1916, d. 1. nóvember
2003. Þau Ásdís slitu samvistum.
Ásdís átti eina dóttur fyrir, Hildi-
gunni Friðjónsdóttur hjúkr-
unarfræðing, f. 13. júní 1958, gift
Guðlaugi M. Sigmundssyni rekstr-
arfulltrúa, f. 15. nóvember 1951,
börn þeirra eru Árni og Guðni
Hrafn. Börn Stefáns og Ásdísar
eru: 1) Ólöf stjórnarráðsfulltrúi, f.
22. september 1961, í sambúð með
Axeli S. Guðbjörnssyni blikksmið,
f. 19. febrúar 1960, dóttir hennar
er María. 2) Jón Kristján sölustjóri,
f. 25. desember 1962, kvæntur Ásu
Björk Matthíasdóttur grunnskóla-
kennara, f. 16. júlí 1962. Börn
þeirra eru Bryndís Dagmar, Ásdís
Elín og Stefán Matthías.
Útför Stefáns verður gerð frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Andrea Kristín, fyrr-
verandi starfsmaður
hjá Flugmálastjóra í
Reykjavík, f. 9. sept-
ember 1928, Björg-
vin, fyrrverandi
starfsmaður hjá
Flugleiðum í Reykja-
vík, f. 20. júní 1930,
Jóhann, hús-
gagnasmiður í
Reykjavík, f. 20. júní
1930, Jón Stefán,
húsasmíðameistari í
Hafnarfirði, f. 8. jan-
úar 1936, d. 6. janúar
2003, Sigurður Ágúst, stýrimaður í
Reykjavík, f. 17. ágúst 1937, og
Þorbjörg Rósa, húsmóðir í Reykja-
vík, f. 12. febrúar 1939. Hálfsystir
þeirra er Málfríður Hannesdóttir,
fyrrverandi starfsmaður Bún-
aðarbankans í Reykjavík, f. 2.
ágúst 1920, d. 8. mars 2006.
Foreldrar Hannesar voru Jón
Lárus Hansson, bóndi og kaup-
maður, f. í Hvammi í Langadal
1864, d. í Reykjavík1940, og Þor-
björg Sigurðardóttir, f. í Klömbr-
um í Vestur-Hópi 1859, d. í Reykja-
vík 1936. Foreldrar Ólafar voru
hjónin Stefán Ólafsson frá Syðri-
Stefán tengdafaðir minn var ein-
stakur maður. Það er mikil gæfa að fá
að kynnast svona manneskju á lífs-
leiðinni. Undanfarin tuttugu ár höf-
um við átt dagleg samskipti. Við
bjuggum nefnilega í sama húsi, á
Hagamelnum, og deildum jafnt
litlum sem stórum stundum á lífsleið-
inni.
Þegar við Jón, maðurinn minn,
byrjuðum að búa fluttum við á jarð-
hæðina í húsinu hans tengdapabba.
Fljótlega eignuðumst við hana Bryn-
dísi Dagmar, elstu dóttur okkar, og
þá kom fljótt í ljós að hann afi Stefán
hafði einstakt lag á börnum. Rólegt
fas hans og notaleg nærvera gerði
það að verkum að oft hvarf Bryndís
upp til afa og það jafnvel þó vinkonur
hennar væru í heimsókn. Það var afi
sem var í fyrsta sæti hjá henni.
Þegar við stækkuðum við okkur
gripum við tækifærið og keyptum
hæðina og risið fyrir ofan tengda-
pabba. Já við vildum öll vera áfram
sem næst honum.
Síðar komu Ásdís Elín og Stefán
Matthías og það var eins með þau. Afi
Stefán átti sinn fasta sess í fjölskyld-
unni og var auðvitað teiknaður inn á
allar fjölskyldumyndir í leikskólan-
um og skólanum. Ásdís Elín og afi
voru miklir dýravinir og náttúrubörn
og Stefán Matthías og afi fóru saman
í ótal gönguferðir og horfðu saman á
dýralífsþætti. Hann Stefán setti sig
vel inn í áhugamál og hugarheim
barnanna og tók heilshugar þátt í lífi
þeirra. Hann var einfaldlega einn af
okkur.
Stefán var fyrst og fremst maður
verkanna. Hann hafði ekki mörg orð
um ást sína en sýndi hana þeim mun
betur í verki. Hann var einstaklega
nærgætinn og vel gerð manneskja,
mjög vel lesinn og víðsýnn og miðlaði
börnum okkar margs konar fróðleik.
Fjölskyldan hans var honum allt og
við fórum ekki varhluta af því.
Þær voru líka ófáar ferðirnar sem
við fórum saman að útrétta og „gera
góð kaup.“ Hann var alltaf svo þol-
inmóður og rólegur, hann Stefán
minn. Þess vegna var svo gott að vera
með honum. Í annríki dagsins þegar
ég vildi helst gera alla hluti í einu
sagði hann iðulega við mig: „Ása mín
mundu: Fyrst að hugsa, svo að fram-
kvæma.“ Svo brosti hann því hann
hafði nú líka gaman af fjörinu.
Minningarnar eru ótalmargar og
þær geymum við eins og gull í hjört-
um okkar.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir að
hafa fengið að deila öllum þessum ár-
um með Stefáni. Hann verður okkur
og börnum okkar ætíð mjög kær.
Síðustu mánuðina var Stefán á
líknardeild Landakotsspítala og
hlaut þar aðhlynningu einstaks
starfsfólks. Það var yndislegt að sjá
og upplifa hvað starfsfólkið sýndi
honum mikla hlýju og ástúð.Það var
ekki síður fyrir tilstilli þess að honum
leið betur síðustu daga lífs síns.
Ég kveð hann með orðum Stefáns
Matthíasar, nafna hans: „Hann afi er
orðinn fallegur engill sem fylgist með
okkur alla daga og er núna hjá öllu
góða fólkinu sem þótti svo vænt um
hann eins og okkur.“ Guð geymi hann
Stefán alla tíð.
Ása Björk Matthíasdóttir
og fjölskylda.
Elsku afi minn, það er erfitt að
hugsa til þess að ég muni aldrei aftur
geta heimsótt þig. Við vorum alltaf
mjög náin, enda bjóst þú fyrir ofan
mig nánast allt mitt líf. Minningarnar
eru svo margar að það er nær ómögu-
legt að telja þær allar upp. Þegar ég
var yngri kom ég til þín á hverjum
einasta degi eftir skóla, þú tókst allt-
af vel á móti mér, leyfðir mér að sitja í
stólnum þínum og skelltir svo „Önnu
í Grænuhlíð“ í tækið. Um helgar þeg-
ar ég vaknaði var það fyrsta sem ég
gerði að hlaupa upp og heimsækja
afa minn, ég man að mamma þurfti
oft að halda aftur af mér svo þú fengir
smá hvíld, en þú varst samt alltaf jafn
ánægður að sjá mig.
Það voru nú ófá skipti sem þú fórst
með okkur Bryndísi frænku í Kola-
portið og sýndir okkur allan þann
fjársjóð sem þar var falinn, við gátum
labbað þar á milli bása svo klukku-
tímum skipti og þú sagðir okkur sög-
ur í kringum hlutina þar, oft sögur
um barnæsku þína sem okkur þótti
ótrúlega spennandi.
Þú varst alltaf tilbúinn að hjálpa
mér, og öllum barnabörnunum þín-
um, ef eitthvað bjátaði á og þá er það
mér efst í huga þegar ég braut styttu
sem þú hafðir gefið mér, mér þótti
það óskaplega sorglegt, en þú varst
jafn rólegur og venjulega, og röltir
með mér út í búð þar sem þú keyptir
lím og límdir svo molana saman af
mikilli nákvæmni og þolinmæði
Stefán Hannesson
42 FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Marólína Arn-heiður Magn-
úsdóttir fæddist 24.
júlí 1942. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 6. nóvember
síðastliðinn. Mar-
ólína er dóttir
hjónanna Elínar
Svövu Sigurð-
ardóttur húsmóður,
f. 7.8. 1920, og
Magnúsar Berg-
steinssonar húsa-
smíðameistara, f.
14.1. 1915, d. 10.3. 1999. Systkini
Marólínu eru Bergsteinn Ragn-
ar, f. 31.3. 1941, Ragnhildur, f.
29.12. 1947, Sigrún, f. 4.2. 1950,
Magnús Svavar, f. 6.1. 1954 og
Margrét Halla, f. 9.12. 1954.
Marólína átti einn hálfbróður
samfeðra, Ragnar, f. 1937, d.
2005, hann bjó alla tíð í Noregi.
Marólína giftist 2.11. 1963
Boga Sigurðssyni vélvirkjameist-
ara, f. á Akranesi 12.3. 1941.
Hann er sonur hjónanna Guð-
finnu Svavarsdóttur, húsmóður
frá Heimaskaga, f. 3.4. 1918, d.
6.9. 1999, og Sigurðar B. Sig-
urðssonar frá Leirdal, Akranesi,
f. 5.10. 1915. Marólína og Bogi
eiga tvo syni og fjögur barna-
börn: 1) Sigurður blikksmiður, f.
á Akranesi 27.3. 1964, kona hans
er Hanna Guðrún Sigurjóns-
dóttir þroskaþjálfi, f. í Reykjavík
11.12. 1963. Börn þeirra eru
Bogi Arnar, f. á
Akranesi 11.1.
1994, Sigurjón
Andri, f. í Reykja-
vík 19.7. 1997 og
Þóranna Vigdís, f. í
Reykjavík 20.8.
2001. 2) Magnús
verslunarstjóri, f. á
Akranesi 15.10.
1965. Dóttir hans
og Jónu Kristínar
Bjarnadóttur, f. í
Haga á Barða-
strönd 6.2. 1962, er
Arnheiður Björg, f.
í Reykjavík 2.6. 1998.
Marólína var fædd og uppalin
í Reykjavík og tók virkan þátt í
íþróttum. Hún var mikil Vals-
kona og varð m.a. Íslandsmeist-
ari í handbolta með liði sínu.
Giftist 21 árs og fluttist þá til
Akraness þar sem hún og maður
hennar bjuggu í 9 ár og eign-
uðust tvo syni. Þá fluttu þau til
Reykjavíkur og bjuggu þar síð-
an. Marólína stundaði verslunar-
og skrifstofustörf alla tíð og
lengst af í Reykjavíkurapóteki.
Hún var mjög virk í sínu stétt-
arfélagi, sat þar í trúnaðarráði
og sat marga ársfundi í Land-
sambandi íslenskra versl-
unarmanna og einnig þing og
ársfundi ASÍ. Hún starfaði síðast
í Árbæjarapóteki.
Útför Marólínu verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Í dag kveðjum við með trega og
söknuði ástkæra dóttur, systur,
frænku og mágkonu Marólínu Arn-
heiði, eða Möllu, eins og hún var
ávallt kölluð.
Malla var næst elst af okkur systk-
inunum og eins og oft er í stórum fjöl-
skyldum þurfti hún að gegna hlut-
verki foringja þegar hóa þurfti saman
fjölskyldunni og taka ákvarðanir þeg-
ar eitthvað var um að vera. Hún var
einstök fjölskyldumanneskja og var
ávallt boðin og búin til að hjálpa og
bjarga málum hvað svo sem gera
þurfti sem sýndi sig best í þeirri ástúð
og umhyggju sem hún bar fyrir móð-
ur okkar fram á síðustu stundu. Malla
og Bogi áttu að baki 43 ára farsælt
hjónaband og voru í okkar augum
sem ein heild. Það var þung raun er
hún greindist með illvígan sjúkdóm
sem hún barðist við af einstöku hug-
rekki, æðruleysi og krafti sem seint
mun líða okkur úr minni. Fram á síð-
ustu stundu var jákvæðni hennar sem
ljós í myrkri og ávallt var stutt í bros-
ið þegar hún leitaðist við að hug-
hreysta okkur hin.
Elsku Malla mamma,við systkinin
og fjölskyldur okkar þökkum þér fyr-
ir allt sem þú varst okkur og við vit-
um að þú ert nú heil heilsu í faðmi föð-
ur okkar og bróður og þeirra ástvina
sem á undan eru farnir. Við vitum að
við munum hittast aftur. Megi Guðs
blessun vaka yfir þér.
Elsku Bogi, við þökkum þér af al-
hug þá ástúð og umhyggju sem þú
sýndir Möllu í umönnun þinni fram á
síðasta dag. Við biðjum algóðan guð
að styrkja þig, drengina og fjölskyld-
ur þeirra í ykkar miklu sorg.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Mamma, systkini og fjölskyldur.
Elsku amma, núna ert þú farin en
við vitum að þú ert ennþá með okkur.
Þú lofaðir að fylgjast með okkur og
það er mjög góð tilfinning.
Sigurjón Andri saknar bestu
hjónabandssælunnar, Þórönnu Vig-
dísi finnst Guð ansi frekur að ætla að
hafa þig alltaf hjá sér. Bogi Arnar
saknar margs eins og að þú passir
upp á að honum líði vel. Við söknum
þín og hugsum til þín á hverjum degi.
Hafðu það gott á nýja staðnum.
Bogi Arnar, Sigurjón Andri
og Þóranna Vigdís.
Elsku amma mín, ég sakna þín svo
mikið þú varst alltaf svo góð við mig
og mér fannst alltaf svo gaman að
koma í Staðarselið til ykkar afa, þá
fengum við ís hjá þér og súkku-
laðikúlur hjá afa.
Elsku amma mín, ég ætla að reyna
að passa afa fyrir þig og heimsækja
hann oft svo að honum leiðist ekki.
Þessa bæn fórum við oft með þegar
ég gisti hjá ykkur afa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ég vona og veit að þú ert einn af
þessum englum núna og passar mig
og leiðir í gegnum lífið.
Mér líður samt vel að vita að þú ert
hjá guði og að þér líður ekki illa leng-
ur.
Þín ömmustelpa
Arnheiður Björg.
Marólína Arnheiður Magnúsdóttir
eða Malla eins og hún var kölluð er
látin langt fyrir aldur fram.
Við munum eins og gerst hefði í
gær þegar Bogi bróðir kom með
Möllu að heimili fjölskyldu okkar á
Vesturgötu 144 á Akranesi, sennilega
árið 1962. Glæsileg stelpa með eld-
rautt hár og kynnti Bogi hana sem
kærustu sína. Við vorum nú ekki al-
veg vissir bræðurnir um að framtíðin
myndi verða hjá Möllu og Boga sem
kærustupari eða hjónum, en svo
sannarlega hefur hún verið þeirra.
Enda bæði með svipaðan grunn fyrir
lífið, bæði mikið fyrir félagsmál og
íþróttir, Malla spilaði t.d. lengi með
Val í handbolta og varð Íslandsmeist-
ari í meistaraflokki oftar en einu
sinni, og eftir að hún flutti á Akranes
tók hún þátt í þeirri íþrótt þar. Auk
þess söng hún með Kirkjukór Akra-
ness. Bogi lék líka knattspyrnu með
öllum flokkum ÍA og náði þar góðum
árangri. Þá hafði Malla mikinn áhuga
á skátastarfinu á Akranesi og tók þar
virkan þátt, fór árlega í ferðalög
þeirra í því starfi og eignaðist þar
góða vini sem hún var afar þakklát
fyrir. Það er enginn efi í okkar huga
um að þessi grunnur þeirra var eitt af
þeim atriðum sem gerðu hjónaband
þeirra svo gott.
Malla varð fljótlega vinur okkar
allra systkina Boga og með árunum
sem liðu var hún nær því að vera eins
og eitt af okkar systkinum frekar en
mágkona, hún tók virkan þátt í gleði
okkar og sorg. Okkur langar með
þessum fáu orðum að þakka Möllu
samferðina sem varð allt of stutt, fyr-
ir allt það góða sem hún hefur gert
fyrir okkar stóru fjölskyldu hvort
sem það var á heimili þeirra Boga, í
Skátaskálanum í Skorradal eða í
þeirri umhyggju og ástúð sem hún
hefur sýnt okkur öllum systkinunum,
mökum, börnum og barnabörnum.
Við biðjum góðan Guð að blessa og
styrkja Boga bróður okkar og fjöl-
skyldu hans í þeirra miklu sorg, sömu
blessunar biðjum við aldraðri móður
Möllu og systkinum hennar og þeirra
fjölskyldum.
Gunnar Sigurðsson,
Svavar Sigurðsson.
Kæra Malla frænka, þegar við
systkinin fréttum hversu alvarlega
veik þú værir ákváðum við að gera
okkur ferð að hitta þig. Ekki mátti
það seinna vera því það var eins og
við værum það síðasta ókláraða á
tékklistanum þínum. Okkur datt ekki
í hug þegar við sátum við rúmstokk-
inn þinn á föstudaginn að svona stutt
væri eftir. Ákváðum við að hittast aft-
ur daginn eftir með strákunum ykkar
Boga, þeim Sigga og Magga. Þegar
við svo mættum sagði Bogi okkur að
um nóttina hefði þér versnað veru-
lega. Tók hann á móti okkur að nið-
urlotum kominn eftir erfiða nótt svo
að ekkert meira varð úr en stutt
spjall við þig. Sátum við svo smá-
stund í eldhúsinu hjá Boga og spjöll-
uðum við hann og bróður hans yfir
kaffisopa og kandís. Við dáðumst að
því hversu vel og eðlilega honum
fórst að sinna þér heima. Þú hafðir á
orði að hann hefði tekið vel eftir þín-
um töktum við húsverkin í gegnum
árin því þeim sinnti hann jafn vel og
þú hafðir gert. Hann væri yfirleitt bú-
inn að þurrka af og vökva blómin áður
en þú baðst hann um það. Að áeggjan
Boga var ákveðið að fara saman út að
borða með Sigga og Magga um kvöld-
ið. Áttum við góðar stundir saman
enda fagnaðarfundir og var þá sam-
þykkt að stofna félag frændsystkina
með þann eina tilgangi að hittast ár-
lega til skiptis á Íslandi og í Svíþjóð.
Þannig mun okkur takast að halda
sambandi áfram og ætlum við að hitt-
ast næst að ári í Svíþjóð. Þá munum
við heiðra minningu þína um leið.
Í gegnum árin varst það þú sem
hélst uppi sambandi við okkur systk-
inin, börn Steina bróður þíns. For-
eldrar okkar skildu þegar við vorum
ung og eins og gerist féllu samskiptin
við föðurfjölskylduna niður að mestu
leyti. Pabbi varð þá eftir í Svíþjóð og
fórum við eftir að við fluttum hingað
heim aftur oftast þangað í fríum. Þeg-
ar við svo fórum að stálpast fórum við
sjálf að banka upp á hjá afa og ömmu
á Snorrabrautinni og hittum við þá
ykkur hin þar af og til líka.
Þegar við systkinin fórum að eiga
börnin okkar fóru gjafir að berast frá
ykkur föðurfólkinu til þeirra. Við
vissum að þú áttir allt frumkvæði að
því. Öll höfum við búið okkar fullorð-
insár langt í burtu, þrjú í Svíþjóð og
eitt á Egilsstöðum. Urðu því sam-
skiptin mun minni en annars hefði
sennilega orðið. Þó urðu stundirnar
eftirminnilegar og sl. áratugi áttum
við oft góða fundi saman. Þá rifjaðir
Marólína Arnheiður
Magnúsdóttir