Morgunblaðið - 18.02.2007, Blaðsíða 32

ferðalag
32 SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Alþjóðleg fræðsla og samskipti
Er skiptinemadvöl eitthva› fyrir flig?
Fjölmörg lönd í bo›i. Ársdvöl, hálfsársdvöl,
3 mána›a dvöl og 4-6 vikna dvöl. Haf›u samband!
DAGUR 1 – 2
Frá Keflavík yfir Klettafjöllin
Ef menn hafa áhuga á að skoða
markverðustu vestraslóðir kvik-
myndasögunnar á aðgengilegan hátt
vil ég benda á magnaða leið sem flyt-
ur mann á fáeinum dögum á nánast
alla stórbrotnustu og kunnuglegustu
tökustaði stórvestranna. Fyrst af öllu
er að gera grófa ferðaáætlun sem
hægt er að fínpússa frá degi til dags,
vera í góðum félagsskap, hafa traust-
an bíll og þolinmæði, því landflæmið
er víðáttumikið. Ef ferðalangurinn
hefur áhuga á vestrum, fjölbreyttri
náttúrufegurð, framandi mannlífi og
seyðandi upplifunum, þarf engum að
leiðast. Ekki eitt augnablik, heldur
aka á vit eins af þessum alltof fágætu
og heillandi ævintýrum lífsins.
Við Arnaldur Indriðason, vinur
minn, vestramaður og samstarfs-
maður á Morgunblaðinu til langs
tíma við kvikmyndaskrif, lögðum upp
í margáætlaða draumareisu síðla í
maí, 2006. Tímasetningin er mik-
ilvæg, áður en hitamollan og túrism-
ininn ætlar allt að drepa uppi á há-
sléttunni vestan Klettafjallanna. Við
flugum til Baltimore, þar sem við
lentum undir kvöld (að staðartíma)
og gengum snemma til náða, sem
gerði að verkum að við fundum lítið
fyrir tímamuninum.
Tekið var fyrsta flug til Denver í
morgunsárið og vorum við komnir á
áfangastað um hádegisbil. Þar beið
okkar fararskjótinn, spánnýr, silfur-
gljándi Chevrolet Trailblazer, þannig
að við héldum vel ríðandi inn í Villta
vestrið, með fjögurhundruð hross
undir vélarhlífinni. Pike’s Peak, þetta
fræga kennileiti úr landnámssögunni,
ævintýrum bernskuáranna og fjölda
vestra, ber við himinn í hásuðri frá
flugvallasvæðinu og minnti okkur á
að ævintýrið var hafið. Handan Den-
ver, í vestri, gladdi augað langþráð
sjón, sjálf Klettafjöllin og fljótlega
bar okkur á Interstate 70, þessa
frægu hraðbraut sem við áttum eftir
að fylgja næstu tvo dagana.
Áður en lagt var á fjöllin fengum
við okkur hádegisverð hjá þýskætt-
uðum blómarósum, ylhýra málið
vakti óumbeðna athygli, nánast frá
fyrsta viðkomustað til þess síðasta.
Það hafði líka sína kosti. Frá sér
numdar af kátínu yfir því að hafa
augum barið afkomendur víkinga,
sungu þær og trölluðu fyrir okkur Ei-
delweiss og jóðluðu með tilþrifum.
Fyrstu kynni okkar af fólkinu við
þjóðveginn voru frábær og á þau bar
aldrei skugga, öðru nær. Notalegt
viðmót Bandaríkjamanna er ólíkt því
sem maður á að venjast víða í Evr-
ópu, þeim virðist það ósvikið áhuga-
mál að láta gestum sínum líða vel.
Milli okkar í Trailnlazernum var
staðsetningartæki sem reyndist jafn-
vel betra veganesti en söngvaseyður
gengilbeinanna. Þessi þarfaþjónn,
sem hélt okkur á réttri braut með
sinni „hljómfögru rödd“, var um-
svifalaust tekin í manna tölu og skírð
Málfríður.
Gráni skeiðaði með okkur upp
austurhlíðar Klettafjallanna, þung
umferð var á I 70, það var sunnudag-
ur langrar helgar, kenndrar við Me-
morial Day. Farartæki af öllum
stærðum og gerðum brunuðu áfram,
allt frá örsmáum Aveoum upp í
hákrómaða, margra mannhæða háa
dráttarvagna með tröllvaxna
vörugáma í eftirdragi. Þá vakti fjöldi
voldugra húsbíla (einkum
Winnebago), óskipta athygli okkar.
Margir á stærð við einbýlishús að
flatarmáli, með jeppling á
afturhjólunum í eftirdragi og einn og
einn með hraðbát á toppnum. Enginn
skortur á akreinum og umferðin
gekk gegnumsneitt vandræðalaust
fyrir sig, enginn að böðlast fram úr,
engir drollarar til armæðu.
Eftir klukkustundarakstur frá
Denver vorum við komnir að munna
Eisenhower ganganna, sem eru þau
hæstu á jarðríki, í rösklega 3400
metra hæð og skaflar sátu í brekkum.
Síðan fór að halla vesturundan, við
geystumst framhjá
skíðaparadísunum og niður í
Glenwoodgljúfrið, þar sem við fórum
í fyrsta skipti yfir heillandi Colorado
fljótið. Vegarlagningin í gljúfrinu var
verkfræðilegt afrek en ekki tókst að
ljúka við þennan 25 km langa tálma
fyrr en 1992 og var hann síðasti
kaflinn í gjörvöllu hraðbrautakerfi
landsins. Í nokkur skipti krossar
vegurinn fljótið, sem enn er
tiltölulega sakleysislegt. Hraðbrautin
hangir víða utan í gljúfurbörmunum
og hámarkshraðinn aðeins 50 mílur
og enn minni þar sem beygjur eru
krappastar. Á þessu flöskuðu margir
ökumenn; Glenwoodgljúfrið var eina
Blönduósgildran, allt til San
Fransisco, þar sem við sáum
lögregluna stöðva ökutæki fyrir að
virða ekki hraðatakmörkin.
Eftir fjórar stundir og 250 mílur,
komum við í fyrsta áningastað, bæinn
Grand Junction, miðstöð blómlegs
landbúnaðarhéraðs sem nýtur
skjólsins af Klettafjöllunum. Svæðið
er rómað fyrir náttúrufegurð,
vínrækt, golfvelli og er innan tíguls
þar sen fundist hafa veigamestu
jarðvistarleifar risaeðla og er eitt
stæsta uppgraftrarsvæðið rétt við
bæjarmörkin. Yfir honum gnæfir
Colorado National Monument,
óvenju formfagurt fjall úr rauðgulum
sandsteini mótuðum af mikilli kúnst
af veðrum og vindi. Við komum okkur
fyrir á huggulegu Double Tree hóteli,
sem hafði m.a. á sínum snærum
frábæran dyravörð, Phil, fyrrum
kalifornískan eplabónda sem lóðsaði
okkur á límósínu um bæinn um
kvöldið. Sem endaði á besta
matsölustaðnum á svæðinu, í gamalli
slökkvistöð.
DAGUR 3
Á kúrekaslóðum í Moab, Utah
Í býtið á mánudeginum, eftir
viðkomu í óguðlega freistandi
morgunverðarsölum Double Tree,
gölluðum við og birgðum okkur upp í
The Mesa Mall. Áður en lagt var á I
70 ókum við á fjallið og nutum
tignarlegs útsýnis til allra átta í
sumarblíðunni. Malbikaður
hringvegur þræðir eggjarnar og
liggur lengst af á blábrúninni, er
lofthræddum bent á að aka réttsælis.
Komið var fram á miðjan dag
þegar við héldum aftur út á
hraðbrautina og stefnan tekin á
næsta áfangastað, bæinn Moab í
Utah. Dagleið var stutt, röskir 200
km með útúrdúrum. Af og til var
Coloradofljótið á vegi okkar og fór
Á vestraslóðum
Vestrar voru feikivinsæl afþreying og risu í
hæstu hæðir um og eftir miðja síðustu öld. Eftir
því sem nær dró aldamótum dofnaði yfir þessari
skemmtilegu kvikmyndagrein, sem er örlítið að
rétta úr kútnum upp á síðkastið. Öðrum fremur
voru það tveir menn, John Ford og John Wayne,
sem settu svip á vestrann svo og Monument
Valley-dalurinn frægi á mörkum Utah og
Arizona. Sæbjörn Valdimarsson fór á fornfrægar
slóðir og rifjar upp kynnin af Jónunum tveimur,
kúrekum og indjánum.

 '



 

  "()$
*!#
"
( +,  


#  

$%%
 " #  


  ! " # 
$ % " &

  
"# "
'((
)*+
, - .   - / 0 " ! 0 1  , "
 


"

0

!
,
0
"
2 
3 

-*456
3
4

%'  




#
4
& *7) 
&,*%%
+ & 
+
!
#
-./
-0-
12


  
Fögur West Mitten Butt, ein fegursta hamraborgin í dalnum.
Á 50 ára afmæli The Searchers var
tímabært að halda í pílagrímsferð
um Villta vestrið.