Morgunblaðið - 24.02.2007, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 2007 41
MINNINGAR
✝ Pétur ViðarKarlsson fædd-
ist á Skammbeins-
stöðum í Holtum
13. apríl 1941.
Hann lést á heimili
sínu á Selfossi hinn
17. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Kristján
Karl Pétursson
bóndi á Skamm-
beinsstöðum, f. 27.
nóvember 1909, d.
13. desember 1989,
og kona hans Sól-
veig Eysteinsdóttir húsmóðir, f.
20. ágúst 1908, d. 11. maí 1994.
Systir Péturs er Auður, f. 5. nóv-
ember 1938, gift Sveini Andr-
éssyni, f. 16. júlí 1939. Hálf-
bræður hans eru Ottó Eyfjörð og
Elías Eyberg.
Sonur Péturs og Áslaugar
Pálsdóttur er Páll, f. 18. desem-
ber 1959, kvæntur Auði Ottesen,
Karl, f. 31. júlí 1964, kvæntur
Hrafnhildi Guðmundsdóttur, f. 4.
október 1965. Börn þeirra eru
Pétur Viðar, Rúnar, Karen og
Tinna. 3) Hrund, f. 16. júlí 1968,
gift Anders Winckler, f. 16. apríl
1969. Börn þeirra eru Daníel
Freyr, Jonas Thor og Julia Sif. 4)
Hjörtur Leví, f. 23. júní 1975,
kvæntur Ásdísi Aradóttur, f. 3.
febrúar 1984. Sonur þeirra er
Aron Leví.
Pétur ólst upp hjá foreldrum
sínum á Skammbeinsstöðum við
almenn sveitastörf og lauk þaðan
barnaskólanámi. Hann hóf nám í
bifvélavirkjun á Hvolsvelli en út-
skrifaðist sem bifvélavirki frá
Iðnskólanum á Selfossi árið 1964
og starfaði við iðn sína allan sinn
starfsaldur. Hann stofnaði fyr-
irtækið „Bílaþjónusta Péturs“ á
Selfossi árið 1978 og rak það til
dauðadags í samvinnu við syni
sína Kristján og Hjört sem báðir
eru bifvélavirkjar.
Útför Péturs verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
f. 27. apríl 1956.
Börn Páls og Ragn-
heiðar Högnadóttur
af fyrra hjónabandi
eru Áslaug, Guðni
Páll og Fríða Brá.
Sonur Auðar er
Hálfdán Mörður
Gunnarsson. Barna-
börn Páls og Auðar
eru Haukur Bragi
og Sólhildur Sonja.
Hinn 26. desember
1962 kvæntist Pétur
eftirlifandi konu
sinni Brynhildi Tóm-
asdóttur, f. 19. október 1943.
Foreldrar hennar voru Tómas
Guðbrandsson fyrrverandi bóndi
í Skálmholti, f. 8. maí 1897, d. 27.
júní 1984, og kona hans Berg-
þóra Björnsdóttir, f. 20. mars
1910, d. 13. ágúst 1946.
Börn Péturs og Brynhildar
eru: 1) Guðný, f. 23. júlí 1963, d.
30. september 1963. 2) Kristján
Fyrsta minning mín af pabba er
þegar ég var um 10 ára og heimsótti
afa minn og ömmu á Skammbeinsstöð-
um. Ég man hvað ég var spenntur, en
samt svolítið hræddur líka að hitta
pabba minn í fyrsta sinn. Ég stóð við
gluggann uppi á lofti á Skammbeins-
stöðum þegar hann keyrði í hlaðið í
sólskininu á hvítum Bens. Mér fannst
þetta flottasti bíll sem ég hafði nokkru
sinni séð. Við vorum örugglega báðir
jafnstressaðir þegar við hittumst og
vissum ekki alveg hvernig við ættum
að vera, en það var fljótt að breytast
og smátt og smátt urðu samskipti okk-
ar nánari og afslappaðri. Þegar hér
var komið sögu bjó pabbi á Selfossi
ásamt konu sinni Brynhildi, Kristján
bróðir minn var þá 5 ára og skömmu
síðar fæddist Hrund systir. Þarna var
allt í einu komin fjölskylda sem ég átti
hlutdeild í og á komandi árum áttum
við æ fleiri samverustundir.
Skömmu eftir að ég lauk námi flutti
ég með þáverandi konu minni á Sel-
foss þar sem við keyptum íbúð og
bjuggum í nokkur ár. Á Selfossi fædd-
ist elsta dóttir mín, Áslaug, og þar með
varð hann afi í fyrsta sinn, 42 ára. Við
vorum eins og heimagangar á Víðivöll-
unum hjá þeim pabba, Binnu og
krökkunum; Kristjáni, Hrund og Hirti
Leví og brölluðum margt saman
næstu árin.
Svo kom að því að ég flutti aftur í
Mýrdalinn, og ég held að pabbi hafi
ekki verið alveg sáttur við það, en það
er ekki hægt að sjá framtíðina eða
giska á hvernig hún verður. Skömmu
síðar fékk hann sitt fyrsta hjartaáfall
sem átti eftir að hafa mikil áhrif á líf
hans og fjölskylduna alla og þessi sjúk-
dómur átti eftir að verða honum að
aldurtila að lokum.
Þrátt fyrir sjúkdóm pabba áttum
við margar góðar stundir saman, sum-
arbústaðaferðir, vélsleðaferðir og
hefðbundnar fjölskyldustundir.
Barnabörnin veittu honum mikla gleði
og ánægju og þau höfðu gaman af að
skottast í kringum hann. Börnin mín
þrjú, fjögur hjá Kristjáni, þrjú hjá
Hrund og einn hjá Hirti voru þér mik-
ill fjársjóður og uppspretta margra
gleðistunda. „Svo kom að því að ég
varð afi, og þú langafi, gamli minn“.
Hann fékk að njóta nokkurra mánaða
með þann góða titil, lífið gekk sinn
vanagang, en þá kom reiðarslagið einn
bjartan morgun.
Ég var algerlega óviðbúinn símtal-
inu frá Kristjáni bróður að morgni
laugardagsins 19. febrúar þegar hann
tilkynnti mér lát pabba þá um morg-
uninn. Þrátt fyrir sjúkdóm hans var
einhvern veginn ekki inni í myndinni
hjá okkur að hann myndi deyja, aðeins
tæplega 66 ára að aldri, því að við átt-
um eftir að gera svo margt saman. Við
Auður ætlum að byggja sumarhús í
Merkurlautinni, skammt frá bústaðn-
um þeirra pabba og Binnu, og þá hefði
verið gott að njóta góðra ráða hans.
Við áttum líka alveg eftir að ferðast
saman og njóta samvista við pabba og
Binnu í öðrum löndum sem þau
þekktu svo vel.
Mig langar að lokum að þakka þér,
pabbi, fyrir þann tíma sem við áttum
saman, tæp 40 ár í gegnum súrt og
sætt. Mig langar líka til að þakka þér
hvað þú tókst vel á móti Auði konunni
minni þegar ég kom með hana inn í
fjölskylduna, hún missti góðan vin
þegar þú kvaddir okkur.
Páll Pétursson.
Það er mikið áfall að missa föður og
vinnufélaga síðustu 26 árin. Þau hafa
verið þung sporin í vinnunni þessa
dagana síðan þetta áfall gekk yfir okk-
ur. En það eru svo margar skemmti-
legar stundirnar sem við getum
minnst.
Það er búið að vera ótrúlegt hvað
maður hefur fengið að upplifa með
svona atorkusömum manni eins og
föður mínum. Eins og að eyða frítíma
sínum með honum í vélsleðaferðum
eða veiðiferðum og allar samveru-
stundirnar í Landmannahelli, alveg
einstakt. Svo voru það líka „rólegu“
stundirnar í sumarbústaðnum þar sem
alltaf var líf og fjör og alltaf hafðist
hann eitthvað að. Það hafa líka verið
ófáar pottaferðirnar og næturgisting-
arnar sem börnin mín hafa verið hjá
afa og ömmu.
Mest er ég hissa á hvað svona
ákveðinn maður með fastar skoðanir
gat látið strákinn frekjast með sig, það
kallast sennilega þolinmæði, enda góð-
ur kennari og leiðsögumaður. En ég
held að okkur hafi bara gengið nokkuð
vel að vinna saman og reka saman fyr-
irtæki.
Margt áttum við eftir að gera og
mörg plön voru í bígerð um ferðalög
og fleira. Nú er komið að mínum
skuldadögum og fer ég nú með hug
hans á þá staði sem hann átti eftir að
skoða.
Kristján Karl Pétursson.
Tengdafaðir minn Pétur Viðar sem
borinn er til grafar í dag var happa-
fengur í mínu lífi. Nærvera hans var
góð, hann var kíminn og húmorinn
hans mér var að skapi. Stutt var í hlát-
urinn hvort sem við ræddum fjölskyld-
una, sumarhúsið þeirra Binnu eða með
alvarlegri undirtón um viðhorf okkar
til minnihlutahópa eða stjórnmála. Við
vorum ekki í öllu skoðanasystkini og
Pétur hélt fast í sínar skoðanir og
fylgdi þeim eftir af sannfæringu og
krafti. Rökræður okkar enduðu þó
alltaf í gagnkvæmum skilningi og einni
uppáhellu af kaffi til viðbótar og þegar
hellt var í bollana á ný notuðum við
bæði tækifærið til að skipta um um-
ræðuefni.
Sameiginleg virðing okkar beggja
fyrir náttúrunni, dálæti á góðum mat
og því að njóta dýpkaði vináttuna okk-
ar sem var mér mjög dýrmæt. Er ég
gekk að eiga son hans Pál sátu hann og
Binna kona hans í brúðkaupinu við hlið
foreldra minna. Móður minni heitinni
þótti aldrei mikið varið í rauðvínsgutl
með mat og hún fékk hjá mér sérmeð-
ferð, blandaður sérdrykkur í sveita-
ballastíl var borinn fyrir hana. Pétur
tók eftir þessari einkaþjónustu og
sagði kankvís við þjóninn: Gæti ég
fengið eins og hún. Þetta átti nú vel við
hana vindu, eins og móðir mín orðaði
það síðar þegar hún lýsti dálæti sínu á
Pétri og óskaði mér sérstaklega til
hamingju með hann. En þar sátu sam-
an við borð tvær gæðasálir með svip-
aðan húmor og kunnu báðar að njóta
þess er þær langaði mest í. Tengdafað-
ir minn sem fór svo snöggt er öllum
sem hann þekkti mikill missir. Handa-
hreyfingar og snögg stroka yfir hárið
situr fast í huga mínum og öll hans
góðvild sem ég vil þakka. Ég votta
Binnu mína dýpstu samúð og allri
hans fjölskyldu og vinum.
Auður I. Ottesen.
Fátt er sagt en margt ósagt þegar
minnst er horfinna samferðamanna.
Nú er Pétur mágur minn látinn og
horfinn af sjónarsviðinu á sextugasta
og sjötta aldursári, sem ekki telst hár
aldur nú til dags. Það er mikið áfall
fyrir þá sem næstir standa þegar
dauðinn bregður brandi sínum með
svo snöggum hætti, þótt hann hafi í
leyni beðið færis í 19 ár.
Pétur og Brynhildur systir mín
giftu sig á heimili foreldra hans á
Skammbeinsstöðum á annan í jólum
árið 1962, um leið og Sveinn og Auður
systir hans giftu sig. Þá var hátíð á
Skammbeinsstöðum og rausnarlega
tekið á móti gestum. Framtíðin með
björtum vonum var framundan. Það
var því sár og erfið reynsla fyrir ungu
hjónin að missa fyrsta barnið sitt, Guð-
nýju, aðeins tveggja mánaða gamla,
örin eftir það lifa ávallt í minningunni.
Gæfan fylgdi þeim samt á árunum sem
í hönd fóru með miklu barnaláni,
glæsilegum hópi mannvænlegra af-
komenda.
Pétur var vandaður bifvélavirki og
rak fyrirtæki sitt, Bílaþjónustu Pét-
urs, á Selfossi af dugnaði og árvekni.
Ég hef heyrt nokkrar sögur um fund-
vísi hans á dvalarstaði eldri og nú
sjaldgæfari varahluta og hef reyndar
sjálf notið hæfileika hans í að slá tölvu-
leit við í þeim efnum. Það var hagstætt
gleðiefni Péturs að synir hans, Krist-
ján og Hjörtur, lærðu báðir bifvéla-
virkjun og gengu inn í rekstur fyrir-
tækisins með honum, en með menntun
þeirra fluttu þeir nýja tíma og tækni
inn í fyrirtækið svo það urðu framfarir
en ekki hnignun í rekstrinum þótt
heilsu Péturs hrakaði og höfum við
hjónin alltaf haft góð samskipti við þá
feðga þegar eitthvað bjátar á með bíl-
ana okkar.
Pétur var maður gleðinnar og
skemmtilegur í vinahópi. Hann hafði
áhuga á tónlist og ferðalögum, lék ár-
um saman með Lúðrasveit Selfoss og
stundaði fjallaferðir og veiðar á há-
lendinu á sumrin og hafði, ásamt fé-
lögum sínum, aðstöðu við Landmanna-
helli til margra ára. Á seinni árum
beindist áhugi hans í frístundum mest
að því að njóta hvíldar og friðar í sum-
arbústað þeirra. Hann var góður ná-
granni í sumarhúsalífi okkar systr-
anna. Mig langar í lokin að minnast
sérstaklega ógleymanlegrar samveru-
stundar fjölskyldu minnar með Pétri,
Binnu og Ástu systur okkar við útiari-
neld í lautinni milli sumarhúsa okkar
síðastliðið haust.
Binna mín, við Jón og fjölskyldurn-
ar okkar sendum ykkur öllum innileg-
ar samúðarkveðjur.
Hólmfríður Tómasdóttir.
Góður vinur og félagi okkar, Pétur
Karlsson, er fallinn frá. Óvænt fráfall
vinar og samferðamanns í áratugi leið-
ir fram í hugann minningar um fjölda
samverustunda við að rækta vináttuna
og sinna sameiginlegum áhugamálum.
Skömmu eftir að Pétur fluttist á
Selfoss og stofnaði hér heimili með
konu sinni Brynhildi Tómasdóttur
gekk hann til liðs við okkur sem þá
störfuðum í Lúðrasveit Selfoss. Til
þess tíma má rekja upphaf þeirra vina-
tengsla sem hér verður reynt að minn-
ast í nokkrum orðum. Verulegt fé-
lagslíf var í kringum lúðrasveitina,
sem efldi félagsskapinn og vináttu
milli manna sem hélst um ókomin ár.
Þótt Pétur hætti að starfa í lúðra-
sveitinni ræktuðum við félagarnir vin-
skapinn áfram á ýmsan máta. Lengi
tíðkaðist að koma saman kvöld og
kvöld, taka í spil og spjalla að ekki sé
minnst á útgerðarævintýrið góða og
þær uppákomur sem því fylgdu.
Efst í huga eru okkur þó veiðiferð-
irnar óteljandi sem voru farnar í vötn-
in á Holta- og Landmannaafrétti.
Þetta svæði er á margan hátt sérstakt
að náttúrufari og býr yfir einhverjum
töfrum sem seiða mann til sín ár eftir
ár. Þarna við fjallavötnin áttum við
marga unaðsstund. Með tímanum
urðu til hefðir svo sem árleg Veiði-
vatnaferð, sem um langt árabil var
fastur liður, enda vandfundinn annar
eins staður til að efna til vinafagnaðar
og njóta einstæðrar náttúru.
Ferðalögin sem við höfum tekist á
hendur með þeim Pétri og Binnu,
ásamt öðru góðu fólki, eru orðin æði
mörg. Við höfum átt saman góðar
stundir erlendis, bæði á sjó og landi, en
ekki síður á skoðunarferum um okkar
eigið land. Er skemmst að minnast
áængjulegrar ferðar um Austur- og
Suðausturland, síðastliðið sumar.
Við gömlu félagarnir ásamt konum
okkar viljum minnast Péturs þakklát-
um huga í ljósi þess sem hér hefur ver-
ið rifjað upp auk ótal margs annars
sem við hefur borið á langri vegferð.
Sem samferðamaður var hann áræð-
inn og úrræðagóður á hverju sem
gekk. Hann var glaðlyndur að eðlisfari
og naut þess ríkulega að blanda geði
við annað fólk á góðum stundum. Þá
var því oft slegið á létta strengi, glös-
um lyft, raulaðir lagstúfar og spjallað
um málefni líðandi stundar.
Pétur lagði mikinn metnað í að
byggja upp eigið fyrirtæki og búa
þannig sér og sínum sjálfstæði og ör-
yggi. Það tókst þrátt fyrir áföll vegna
alvarlegra veikinda enda stóð fjöl-
skyldan einhuga að því verkefni. Einn-
ig hafa þau hjónin lagt mikla vinnu í að
rækta upp sælureit við sumarbústað-
inn í Merkurlautinni. Þar höfum við
átt með þeim góðar stundir og notið
gestrisni. Þótt líkamlegt þrek Péturs
hafi minnkað í kjölfar veikindanna lét
hann engan bilbug á sér finna og virt-
ist ákveðinn í að lifa lífinu lifandi þar til
yfir lyki, sem hann vissulega gerði. Við
flytjum Binnu og börnunum Páli,
Kristjáni, Hund og Hirti og fjölskyld-
um þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Helgi, María, Sverrir og Lillian.
Pétur Viðar Karlsson
✝ Guðjón Berg-mann Guð-
mundsson frá
Emmubergi fæddist
á Hörðubóli 6. maí
1949. Hann lést á
heimili sínu, Selja-
landi í Hörðudal, 11.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðríður Friðlaug
Guðjónsdóttir, f. 1.
nóv. 1926, og Guð-
mundur Jónsson, f.
2. sept. 1925, frá
Emmubergi á Skóg-
arströnd. Guðjón var elstur sex
systkina. Hin eru Kristín Sigríður,
f. 4. apríl 1951, dóttir hennar og
Skúla Jónssonar er Sigríður Huld;
Sigríður Kolbrún, f. 16. ág. 1952,
d. 20. júní 2004; Ingibjörg Emma,
f. 14. jan. 1957; Kristjana Eygló, f.
29. apríl 1958, börn hennar með
Bjarka Jónassyni
eru Birgir Már, Jón-
as Rafn, Guðmundur
Bergmann og Guð-
veig Lilja, barn
hennar með Ólafi
Jónssyni er Bergrós
Ýr; Guðmundur
Flosi, f. 29. maí 1965.
Hinn 12. apríl
2005 kvæntist Guð-
jón eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Guð-
rúnu Jónu
Gunnarsdóttur, f. 6.
okt. 1957.
Guðjón ólst upp á Emmubergi
og vann að bústörfum þar til síðla
sumars árið 2005 en þá flutti hann
að Seljalandi í Hörðudal og var
þar til dánardægurs.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Kvennabrekkukirkju í Miðdölum í
dag og hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku drengurinn okkar. Við
hugsum til þín með söknuði og
biðjum Guð að varðveita þig.
Blessuð sé minnig þín.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga’og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pétursson)
Mamma og pabbi.
Elsku Daddi. Það er erfið stund
að þurfa að sjá á eftir þér á þenn-
an hátt og þurfa að lifa við það.
Þú sem varst nýbúinn að finna
ástina í lífi þínu, hefðir átt að vera
svo hamingjusamur og horfa björt-
um augum til framtíðar. En því
miður sást þú bara hyldýpi fram-
undan, kvíða og svartnætti. Fráfall
þitt er sorg fyrir okkur öll, en
sorgin er líka hluti af lífinu og
ákvarðanir verða seint teknar fyrir
aðra.
Við sumum spurningum fást líka
aldrei nein svör.
En við eigum líka svo margar
góðar minningar um þig, sem við
getum minnst og glaðst yfir.
Elsku bróðir, mágur og
frændi. Við minnumst þín með
söknuði og biðjum Guð að varð-
veita þig. Blessuð sé minning
þín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól
láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni,
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn, réttu sorgmæddri sál
svala líknar hönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér kær,
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Kristjana, Ólafur, Birgir
Már, Jónas Rafn, Guð-
mundur Bergmann, Guð-
veig Lilja og Bergrós Ýr.
Guðjón Bergmann
Guðmundsson