Morgunblaðið - 29.04.2007, Blaðsíða 73

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. APRÍL 2007 73
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
✝
Ástvinur okkar,
SVAVAR GUÐMUNDSSON
frá Odda á Seltjarnarnesi,
starfsmaður Vífilfells hf.,
lést á heimili sínu, Seljahlíð, föstudaginn 13. apríl sl.
Útförin fer fram frá Seltjarnarneskirkju mánudaginn
30. apríl kl. 11:00.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Þorgerður Sigurjónsdóttir,
Guðrún Þorgrímsdóttir.
og þér var mikilvægt að okkur liði
vel, þá leið þér vel, en það segir til
um ósérhlífni þína og æðruleysi,
sérstaklega í veikindum þínum, þar
sem þú kvartaðir ekki, né lést aðra
finna einhvern bilbug á þér, og
gerðir okkur því þetta erfiða ferli
auðveldara. Það eru fáir gæddir
þessum eiginleika og hlýju sem
geislaði frá þér í hvert sinn sem við
hittum þig. Við erum þakklát fyrir
að hafa hlotnast sá heiður að hafa
fengið að fylgja þér.
Straum í hjarta sterkan finn,
er stefnir hug á vorið.
Verndi drottinn veginn þinn
og vermi sérhvert sporið
Þú varst hugrökk og sterk kona
með mikinn og einbeittan lífsvilja.
Það er erfitt að lýsa þér með orðum
í raun, þú varst ótrúleg! En ef nota
ætti nokkur lýsingarorð um þig þá
koma upp í hugann eftirfarandi:
Glaðbeitt, dugleg, sanngjörn,
trygg, hugrökk, ábyrg, einbeitt,
ákveðin, heilsteypt, barngóð, gjaf-
mild, hjartahlý, en umfram allt ynd-
isleg mamma, tengdamamma og
amma.
Ástarkveðja,
Lilja, Teitur, Tinna Sif
og Viktor Daði.
Elsku systir okkar ,,æðsti
strumpur“, með þessum sálmi sem
við sungum saman síðustu ævidaga
þína, kveðjum við þig í hinsta sinn,
elskan okkar.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
23. Davíðssálmur.
Margar góðar minningar flúga
um hug og hjörtu okkar og koma
brosi á vör þegar við minnumst
elsku systur, vinkonu og æðsta
strumps okkar systra.
Við erum þakklát fyrir að fá að
njóta tímans vel með þessari stór-
brotnu og kjarkmiklu systur. Hún
reyndist okkur ávallt stoð og stytta
ekki hvað síst er hún vissi að hverju
stefndi í lífi hennar.
Elsku Gummi, Reynir, Lilja,
Nonni og fjölskyldur, megi Guð
styrkja ykkur.
Blessuð sé minning elsku Möggu
okkar.
Þorvaldur, Diljá (mið-
strumpur), Rikki, Erna
(litli strumpur) og Sindri.
Það mildar harm að minnig ljúfa þín
og myndin góðrar konu í hugum lifir.
Er hinsta köllun kæra Margrét mín
kallaði þig landamærin yfir.
Þó dauðinn kæmi óvæginn okkar til
og allra hugur eftir sæti hljóður.
Alltaf kærleiks göfgan geymum yl,
frá góðri ömmu og vel hugsandi móður.
Þín var ætíð lundin ljúf og glöð
og lést þér annt um okkar kjör og hagi.
Varst af fjölskyldunni fremst í röð
að fegra allt og hafa í góðu lagi.
Þín viðkynning að vonum reyndist góð
verið betri gat hún engan veginn.
Okkur gafstu gifturíkan sjóð
geymdan vel uns finnumst hinum megin.
Klökk í anda kæra móðir mín
kveðjum þig og blessum minning þína.
Sömuleiðis barnabörnin þín,
bljúg í anda kveðja ömmu sína.
(Angantýr Jónsson)
Þessar ljóðlínur lýsa vel tilfinn-
ingum okkar fjölskyldunnar við frá-
fall tengdamóður minnar. Minning-
ar um góðar og skemmtilegar
stundir eru mér efstar í huga á
þessari stundu. Magga var hress,
hlý og skemmtileg kona og ég er
þakklát fyrir að dætur mínar áttu
hana fyrir ömmu. Þegar ég kom í
fjölskylduna vakti það eftirtekt
mína hversu mikill kærleikur og
hlýja var ríkjandi og þar var Magga
í fararbroddi. Þessum eiginleikum
Möggu kynntist ég einnig í skólan-
um í Grindavík þar sem við Magga
unnum saman um skeið eða þar til
Magga þurfti að láta af störfum
vegna veikinda. Krakkarnir í skól-
anum kunnu vel að meta þessa góðu
kosti Möggu og vissi ég að hún var
vinsæl bæði meðal nemenda og ann-
arra starfsmanna. Magga hafði
smitandi hlátur sem gat hrifið alla
nærstadda. Hún var prakkari í sér
og stríðin en passaði þó ætíð að
særa ekki neinn með stríðni sinni.
Hennar jákvæða og létta lund og
hvernig hún gerði grín að sjálfri sér
hjálpaði okkur fjölskyldu hennar
mikið í veikindum hennar. Hún
sýndi ótrúlegt æðruleysi yfir örlög-
um sínum og manni finnst óskilj-
anlegt hversu mikill styrkur henni
var gefinn.
Elsku dúllan mín, eins og þú
sagðir svo oft við mig, ég þakka þér
fyrir allt það sem þú varst okkur og
gerðir fyrir okkur. Það er erfitt að
hugsa sér lífið án þín en minningin
um yndislega konu lifir í hjörtum
okkar allra.
Þín tengdadóttir
Ásrún.
Þú komst og fórst með ást til alls sem
grætur,
á öllu slíku kunnir mikil skil.
Þú varst líf í ljósi einnar nætur,
það ljós sem þráði bara að vera til.
(Vilhjálmur frá Skáholti.)
Elsku Magga. Það er svo margt
sem kemur upp í huga minn þegar
ég sit og hugsa til þín. Hvað ég var
heppin að eiga þig sem tengda-
mömmu og börnin mín þig sem
ömmu. Verst að litli sólargeislinn
okkar eins og þú kallaðir ,,bumb-
una“ á bara eftir að muna eftir þér
af sögunum sem við eigum eftir að
segja henni. Við munum segja henni
allt um Ömmu Póló. Ég á eftir að
sakna þín mikið og minningin lifir í
hjarta mínu. Takk fyrir allt, elsku
Magga.
Þín tengdadóttir,
Steinunn.
Elsku hjartans Magga mín er dá-
in. Ég hafði eins og flestir gert mér
grein fyrir að hún ætti ekki langt
eftir en þrátt fyrir þá vitneskju gat
ekkert búið okkur undir það mikla
högg sem kom þegar hún kvaddi
okkur. Magga skilur eftir sig stórt
skarð í fjölskyldunni og söknuður-
inn er svo sár.
Í Spámanninum standa þessi orð:
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
Ég á margar góðar minningar um
hana Möggu og fyrir þær er ég
þakklát. Það var alltaf mikið til-
hlökkunarefni þegar von var á
Möggu í sveitina. Komu hennar
fylgdi ávallt mikið fjör og hún kom
alltaf færandi hendi. Ekki var
spenningurinn síðri þegar ferðinni
var heitið til Grindó en þar dekraði
Magga við okkur út í eitt. Þegar ég
lít til baka þá finnst mér eins og
Magga hafi verið til staðar við öll
stærri tímamót í mínu lífi og mér
þykir óendanlega vænt um það.
Hún og Diljá voru potturinn og
pannan í öllu þegar ég fermdist og
hún mætti galvösk þegar ég útskrif-
aðist sem stúdent og samgladdist
okkur. Þegar ég flutti í bæinn þá
voru það þau hjónakornin í Grindó
sem sáu til þess að ég fengi her-
bergi á besta stað í bænum og að
það væri útbúið á sem bestan hátt.
Já, Magga hugsaði svo sannarlega
vel um fólkið sitt.
Magga var næstum eins og önnur
útgáfa af mömmu minni, bara að-
eins eldri. Að komast í faðminn
hennar jafnaðist alveg hreint á við
að komast í mömmu faðm. Magga
var ein yndislegasta manneskja
sem ég hef á ævi minni kynnst, hún
var einstaklega skemmtileg og svo
hjartahlý og góð. Það er svo sárt að
vita til þess að hún verður ekki til
staðar í framtíðinni með faðminn
sinn, frábæran húmorinn og smit-
andi hláturinn. Ég er ofsalega
þakklát fyrir að hafa átt Möggu að
og minning hennar mun alltaf lifa
sterkt.
Blessuð sé minning Möggu
frænku.
Elsku Gummi, Reynir, Lilja,
Nonni og fjölskyldur og elsku
amma mín á Grund, hugur minn er
hjá ykkur.
Jórunn Íris Sindradóttir.
Með tár á auga, trega í hjarta
tilneyddur kveð um stund,
en veit þú ert komin í veröld bjarta
við hin bláu sund.
ÓAS
Þannig farast mér orð í byrjun, er
ég minnist Möggu, móðursystur
minnar, fáeinum orðum. Raunar var
hún mér meira en móðursystir; hún
var líka góður vinur.
Grundarfólkið, með Sigurlilju
ömmu á Grund í fararbroddi og
Möggu sem fyrsta stýrimann, hefur
alla tíð, síðan ég man eftir, verið
einstaklega samheldin og náin fjöl-
skylda. Á stundum líkust ítalskri
mafíósafjölskyldu, að undanskildu
öllu nema kærleikanum.
Magga frænka er í minningu
minni ætíð glöð og hlæjandi, með
spaugsyrði á vörum. Þannig var hún
til hinstu stundar. Örfáum vikum
fyrir andlátið þegar ég hitti hana
síðast, var af henni dregið, en samt
var húmorinn enn til staðar.
Þegar ég var að alast upp á Breið
voru heimsóknir Möggu og Gumma
fastir liðir. Alltaf færðu þær heim-
sóknir með sér eitthvað spennandi
fyrir sveitabörnin og gleði og glaum
á heimilið. Þegar yngsta systir mín
fæddist létu þær Magga og amma á
Grund sig ekki muna um að vera
ráðskonur á heimilinu í mánuð. Þar
var henni rétt lýst, alltaf tilbúin að
hjálpa öðrum og það munaði um
handtökin hennar á heimilinu.
Margar skemmtilegar minningar
á ég um okkur Möggu. Mest held ég
þó upp á minninguna um tvítugs-
afmælið hans Nonna frænda. Ég
var 16 ára, fór með flugvél suður og
nánast beint í veisluna. Í veislunni
var boðið upp á bollu, með kokteil-
ávöxtum. Mér varð það á, blautur á
bak við eyrun, að leggja megin-
áherslu á kokteilávextina, með
fremur leiðinlegum afleiðingum.
Reynir frændi keyrði mig heim,
Magga stumraði yfir litla frænda og
háttaði hann ofan í rúm, lagði blaut-
an þvottapoka á ennið o.s.frv. Alveg
er ég viss um að hún hefur haft
lúmskt gaman af, þó umhyggjan
væri ósvikin.
Best kynntist ég þó Möggu þegar
ég dvaldi hjá þeim hjónum um
nokkurra vikna skeið þegar verkfall
framhaldsskólakennara stóð yfir
árið 1995. Þá fór ég á „vertíð“ suður
og þótti mikil upphefð. Dyrnar á
Staðarhrauni 14 stóðu opnar og hjá
Möggu og Gumma átti ég yndisleg-
an tíma. Vann með Möggu í salthúsi
í bænum og stundum var skroppið á
pöbbinn.
Skarð er höggvið í fjölskylduna
en það sem upp úr stendur í minn-
ingunni er myndin af lífsglaðri,
skemmtilegri og traustri konu sem
alltaf var tilbúin að létta öðrum lífið
og tilveruna.
Amma mín á Grund, Gummi,
Reynir, Lilja, Nonni og fjölskyldur,
minningin um hana Möggu lifir
áfram í huga okkar.
Óli Atli.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
– en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
(Þýð. Þorsteinn Gíslason)
Elsku Magga frænka.
Það er svo margt sem ég get sagt
um þig. Þú varst svo einstök mann-
eskja í alla staði, sérstaklega ljúf,
kærleiksrík og einstaklega gjaf-
mild. Sama hvað á bjátaði, það var
eins og þú skynjaðir þegar ég þurfti
á hjálp að halda, hvort sem það var
faðmlag eða eitthvað annað. Þér leið
vel þegar öðrum í kringum þig leið
vel. Þegar ég var lítil stelpa léstu
auka jólapakka undir jólatréð vegna
þess að föðurfjölskyldan bjó svo
langt í burtu. Ég elskaði að koma í
heimsókn til þín og Gumma í
Grindavík, það var svo gott að vera
hjá ykkur. Takk, Magga mín, fyrir
hjálpina við ferminguna hans Ar-
ons, ég er svo þakklát fyrir hana.
Það snerti mig svo þegar þú lagðir
það á þig, sárþjáð, að koma og skoða
nýja heimilið okkar. Það skein úr
fallegu brúnu augunum þínum
hversu glöð þú varst fyrir mína
hönd.
Það er svo sárt að kveðja þig
frænka mín en ég á margar góðar
og hlýar minningar um þig sem ég
mun varðveita í hjarta mínu. Ég
hugsa til þín í hvert sinn er ég horfi
á fallegu kveðjugjöfina þína af engl-
inum sem vakir yfir okkur.
Elsku Gummi minn, missir þinn
er mikill en hugur minn er hjá þér.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur til
systkinabarna minna og fjölskyldna
þeirra.
Eins og ég sagði svo oft við þig á
spítalanum frænka mín „bless sæt-
ust“ og þú brostir svo blítt, þá kveð
ég þig með þeim orðum í hinsta
sinn.
Bless sætust,
Þín frænka
Rosemary.
Okkur langar að minnast elsku-
legrar og einstakrar vinkonu okkar
Möggu eins og hún var ávallt kölluð.
Við urðum þeirrar ánægju aðnjót-
andi að kynnast henni gegnum
mann hennar, Guðmund, eftir að
hún flutti til Grindavíkur fyrir 36
árum að Staðarhrauni 14, en öll vor-
um við að byggja okkar fyrstu hús
þar, númer 13, 14, 15. Þau kynni
þróuðust í órjúfanlegan vinskap
sem hefur haldist æ síðan. Nutum
við þess og ekki síður börnin okkar
að alltaf var opið hús og faðmur hjá
Möggu og Gumma. Það var okkur
mikið áfall þegar Magga greindist
með krabbamein. Það var aðdáun-
arvert hvernig hún tók á þeim mál-
um. Hún var hörkudugleg, sam-
viskusöm, hjálpfús og eftirsótt til
vinnu. Mottóið hjá Möggu var að
betra er að gefa en þiggja. Mátti
hún ekkert aumt sjá. Magga var
ákaflega vinamörg kona, trygg og
trú og hélt vel utan um sína fjöl-
skyldu, hvort sem voru ungir eða
aldnir. Það er margt búið að bralla
um dagana í Staðarhrauninu og víð-
ar. Mikið erum við búin að ferðast
saman. Hún var mikill náttúruunn-
andi, sá allt mögulegt út úr lands-
laginu sem aðrir sáu ekki. Það var
mikil ánægja þegar þau eignuðust
húsbíl og naut hún þess innilega að
vera í honum og aðdáunarvert
hversu dugleg hún var í fyrrasumar
að njóta þess að vera í bílnum, þó
sárþjáð væri. En aldrei kvartaði
hún. Laðaðist að þeim hjónum fólk
úr öllum áttum, vegna glaðværðar,
gestrisni og góðvildar. Hér hefur
aðeins verið stiklað á stóru, minn-
ingarnar gætu fyllt heila bók.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sætt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Að lokum biðjum við og okkar
fjölskyldur algóðan Guð að vernda
og styrkja þig, Guðmundur, og þína
fjölskyldu.
Hvíl í friði.
Sigurbjörg og Hörður,
Svava og Benóný
 Fleiri minningargreinar um Pál-
ínu Margréti Reynisdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.