Morgunblaðið - 29.04.2007, Blaðsíða 75

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. APRÍL 2007 75
✝ Ingibjörg Jóns-dóttir fæddist í
Miðkoti í Vestur-
Landeyjum 26. júní
1906. Hún lést á
dvalarheimilinu
Kirkjuhvoli 3. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Jón Tóm-
asson, bóndi í Mið-
koti, f. 8.4. 1877, d.
13.6. 1970, og Elín
Ísaksdóttir, hús-
freyja í Miðkoti, f.
22.8. 1879, d. 7.3.
1964. Systkini Ingibjargar eru:
Ágústa, f. 29.8. 1901, d. 23.11.
1997, Guðlín, f. 4.10. 1903, d. 25.7.
1992, Salvör, f. 2.8. 1912, d. 28.4.
2001, og Jón, f. 13.1. 1920. Hálf-
systir Ingibjargar, samfeðra, var
María, f. 10.6. 1914, d. 28.12. 1981.
Hinn 1.7. 1944 giftist Ingibjörg
Óskari Guðmundssyni, bónda í
Vestra-Fíflholti í Vestur-
Landeyjum, f. 4.9. 1907, d. 23.5.
1987. Foreldrar hans voru Guð-
4.2. 1941. Kona hans er Eygló
Guðsteinsdóttir og búa þau í Kali-
forníu. Synir þeirra eru: 1) Birkir
Brimdal, f. 7.8. 1965, kvæntur
Ingibjörgu Runólfsdóttur og eiga
þau tvær dætur og búa í Kali-
forníu. 2) Sævar Brimdal, f. 28.8.
1968, var kvæntur Joy Hong og
þau eiga tvo syni, þau búa á Flór-
ída.
Ingibjörg ólst upp í Miðkoti við
venjubundin sveitastörf þess tíma
fram til sextán ára aldurs, en þá
fór hún að heiman og stundaði
vinnu í Reykjavík, á Suðurnesjum,
á Siglufirði, í Vestmannaeyjum og
víðar bæði í fiskvinnslu og einnig
var hún eftirsótt saumakona. Árið
1944 hóf hún búskap með manni
sínum í Vestra-Fíflholti og bjuggu
þau þar með hefðbundinn
sveitabúskap. Ingibjörg tók virk-
an þátt í starfi kvenfélagsins
Bergþóru í Vestur-Landeyjum og
var heiðursfélagi þess hin síðari
ár. Árið 1974 brugðu þau Óskar
búi og fluttu á Hvolsvöll. Árið
1990 fluttist Ingibjörg á dval-
arheimilið Kirkjuhvol.
Útför Ingibjargar var gerð frá
Akureyjarkirkju 14. apríl, í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
mundur Guðmunds-
son bóndi, f. 17.11.
1873, d. 16.11. 1957,
og kona hans Guðrún
Þorsteinsdóttir hús-
freyja, f. 8.8. 1886, d.
23.6. 1917. Dóttir
Ingibjargar og Ósk-
ars er Guðrún, f.
21.6. 1947, gift Gunn-
ari Marmundssyni og
búa þau á Hvolsvelli.
Börn þeirra eru: 1)
Brynjar, f. 10.11.
1965, kvæntur Mar-
lene Hörnlund og
eiga þau þrjár dætur og búa í Sví-
þjóð. 2) Karen Huld, f. 25.1. 1971,
hún á einn son og búa þau í Kópa-
vogi. 3) Atli Mar, f. 21.11. 1972,
kvæntur Írisi Dögg Valsdóttur og
eiga þau einn son og búa í Reykja-
vík. 4) Berglind Ósk, f. 19.4. 1975,
sambýlismaður hennar er Enok
Jóhannsson og búa þau á Egils-
stöðum.
Ingibjörg eignaðist fyrir hjóna-
band soninn Róbert Brimdal, f.
Elsku amma og langamma.
Það var alltaf gott og gaman að
koma til ömmu og afa en þar tók
hlýjan og öryggið á móti þeim sem
til þeirra komu. Margs er að minn-
ast þegar horft er til baka. Amma
var ákveðin persóna sem hafði
skoðanir á hlutunum, hún var mjög
dugleg við að styðja mann og
hvetja áfram. Hún lagði mikla
áherslu á það að allt sem maður
tæki sér fyrir hendur ætti maður
að gera vel. Amma var ekki síður
dugleg við að þjálfa sjálfa sig til að
„halda sér á fótum“ eins og hún
orðaði það. Hún gekk mikið um,
þótt um alllangan tíma hafi hún
þurft að nota staf og síðar göngu-
grind sér til stuðnings. Það var að
sjálfsögðu hluti af heimsókn á
æskuslóðirnar að kíkja í heimsókn
til ömmu og ræða aðeins málin við
hana, en það var alveg yndislegt að
koma til hennar og spjalla við hana
því hún hafði svo mikinn áhuga á
öllu sem var að gerast í umhverf-
inu. Það skipti engu máli hvort um-
ræðan var um tölvur nútímans,
byggingarlist, fyrirtækjarekstur,
stóriðju, læknavísindin eða bænda-
samfélagið, hún rökræddi þetta allt
fram og til baka og fór létt með það
að reka mann á gat ef svo bar und-
ir.
Amma var mikil handverkskona,
og bjó hún til flestar jólagjafir allt
fram á síðustu ár. Einnig gaf hún
vinum og ættingjum ýmsa muni
eftir sig sem eru nú dýrgripir á
heimilum þeirra. Hún var mikið í
handvinnu og föndri nánast fram á
síðasta dag. Amma hugsaði mikið
um fjölskyldu sína, hún var líka
alltaf tiltæk að spjalla og jafnvel
leika sér með litla fólkinu sínu þeg-
ar það kom í heimsókn. Eitt sinn
kom ég langömmustrákurinn þinn
með sveitadótið mitt inn á eldhús-
borð til þín alveg í vandræðum og
bað þig að hjálpa mér við að laga
girðinguna, og að sjálfsögðu lög-
uðum við girðinguna í sameiningu.
Enn þann dag í dag er þetta
augnabilk mér í fersku minni þótt
ég hafi verið aðeins tveggja ára
gamall. Sælt er að minnast eins af
dýrmætustu dögunum með ömmu
en það er afmælisdagurinn hennar
fyrir tæpu ári, en þá hélt hún upp á
hundrað ára afmæli sitt. Hún bað
mig um að snyrta sig og greiða fyr-
ir veisluna, sem var auðvitað sjálf-
sagt, en þegar ég taldi að ég væri
búin ætlaði ég að rétta ömmu speg-
il svo hún gæti skoðað, en hún var
fljótari til og spurði „er ég nokkuð
bleik?“ Ég leit á ömmu og þá fór-
um við báðar að skellihlæja, svo
kom hjá ömmu „ég vil ekki vera
bleik“, og ég sagði henni að hún
væri ekkert bleik, hún væri mjög
fín. Það var dásamlegt að fá að
taka þátt í þessum skemmtilega
degi með ömmu. Þær eru margar
ógleymanlegar og yndislegar
stundirnar sem við höfum átt með
þér elsku amma, og verða þær
geymdar áfram í gullnámu minn-
inganna hjá okkur. Þú hvíslaðir að
okkur mörgum góðum ráðum sem
oft hafa komið sér vel og verða
áfram geymd í huga okkar. Elsku
amma ég mun aldrei gleyma því
þegar ég kom til þín eitt sinn og þú
varst örlítið döpur en við fórum að
spjalla saman, svo sagðir þú við
mig „þú ert alltaf svo hlý“. Þessi
orð eru mér svo dýrmæt af því þau
komu frá þér, bestu þakkir fyrir
það. Faðmlagið þitt sem við feng-
um að njóta í hvert skipti sem við
hittum þig var svo hlýtt. Elsku
amma og langamma, það er ómet-
anleg lífsgjöf að fá að hafa fyr-
irmynd eins og þig með sér í gegn-
um lífið og því er söknuðurinn sár.
Bestu þakkir fyrir yndislegar
stundir með þér.
Guð geymi þig.
Þín dótturdóttir og langömmust-
rákurinn
Karen Huld og Gunnar Þór.
Elsku amma mín.
Mig langar til að skrifa nokkur
orð til þín og þakka þér fyrir allt
og minnast allra góðu stundanna
sem þú gafst mér. Mér finnst nú
ekkert svo langt síðan ég var lítil
stelpa og kom skokkandi yfir
garðana til þín til að vera hjá þér
og afa yfir daginn. Það var svo gott
að vera hjá þér, það var alltaf svo
rólegt og notalegt að koma til
ömmu og afa á Hvolsveginum.
Manstu að við byrjuðum alltaf dag-
inn á því að ég las svolítið fyrir þig
og svo fórum við kannski niður í
búð eða þá að ég var eitthvað að
skottast í kringum þig. Heimsókn-
irnar voru margar og góðu stund-
irnar óteljandi sem við eyddum
saman. Ég man svo vel eftir því
þegar ég fékk hjá þér nýtt hvítt og
mjúkt brauð með miklu smjöri og
osti og mjólkurglas, það er svo ljós-
lifandi í minningunni að það hefði
allt eins getað verið í gær. Svo
mátti ég alltaf fara í kexkassann til
að fá mér gott kex en þar voru allt-
af til svo margar tegundir af kexi,
bæði kremkex og súkkulaðikex. Já
og svo voru alltaf til „molar“ í
ömmu og afa húsi, afi var nú með
umsjónina með molunum en þú
læddir því oft að mér að athuga
hvort afi ætti ekki mola handa mér.
Eftir að þú fluttir á Kirkjuhvol var
líka mikið gott að koma til þín
amma mín, þá sátum við saman og
röbbuðum um allt milli himins og
jarðar. Mikið var gaman að koma
til þín og ræða um hlutina og svo
að fá að hlusta á þig segja frá
gamla tímanum og forfeðrum okk-
ar. Þú fylgdist líka svo vel með öllu
sem við ömmubörnin þín tókum
okkur fyrir hendur. Alltaf varstu
tilbúin að ræða alla hluti og oftar
en ekki varst það þú sem rakst mig
á gat með spekúleringum og vanga-
veltum um það sem var að gerast í
þjóðfélaginu, hvort sem það varðaði
nýjustu tæknina, stjórnmálin eða
hvað annað sem upp kom í spjallinu
okkar, það var alveg einstakt hvað
þú varst vel heima í öllu sem var að
gerast. Svo sýndir þú mér handa-
vinnuna sem þú varst að vinna að
og myndirnar og hlutina sem þú út-
bjóst og gafst mér þykir mér sér-
staklega vænt um.
Elsku amma, mig langar að
þakka þér fyrir allar ógleymanlegu
og yndislegu stundirnar sem þú
gafst mér og þær mun ég ávallt
geyma með mér sem mína dýrmæt-
ustu eign. Ég sakna þín amma en
veit að nú eruð þið afi saman á ný.
Guð geymi þig.
Þín dótturdóttir,
Berglind Ósk.
Kvödd hefur verið í kyrrþey
Ingibjörg Jónsdóttir, en hún var
elsti íbúi Rangárþings. Kona sem
lifði tímana tvenna og þær mestu
breytingar sem hafa átt sér stað Ís-
landi á öllum tímum. Kona sem
þurfti að berjast fyrir lífinu, var öll-
um staðfastari og gafst aldrei upp.
Ég varð bæði stoltur og glaður
þegar þessi aldna vinkona mín boð-
aði mig á stefnumót skömmu fyrir
aldarafmæli sitt á síðasta ári. Er-
indið sem hún átt við mig var að
biðja mig um að safna saman
nokkrum söngvinum, körlum sem
hafa sungið og spilað fyrir íbúa
Dvalarheimilisins Kirkjuhvols
reglulega í nokkur ár. Hún vildi fá
okkur til þess að syngja og spila í
100 ára afmæli sínu sem hún var
ákveðin að halda uppá. Á Kirkju-
hvoli hefur Ingibjörg dvalið frá því
að hún flutti úr húsi sínu á Hvols-
velli sem hún og eiginmaður henn-
ar Óskar Guðmundsson byggðu
fyrir allmörgum árum. Óskar lést
árið 1987. Skilaboð Ingibjargar til
mín voru skýr, eins og allt sem frá
þessari sterku og mætu konu kom.
„Þið megið alls ekki syngja eitt-
hvert ástarbreim og ekki drykkju-
söngva. Lögin eiga að verða þjóð-
leg og hressileg“. Ég hringdi strax
í vin minn Tómas Grétar Ólason
sem er konsertmeistari hópsins og
ákveðið var með mikilli gleði að
verða við ósk Ingibjargar. Þess má
geta að í hópnum var bróðir Ingi-
bjargar, Jón í Hvítanesi, sem fædd-
ur er árið 1920 en hann syngur og
raddar eins og engill. Aldarafmælið
var sérstaklega velheppnað og
skemmtilegt, Ingibjörg var eins og
drottning, en Guðrún dóttir Ingi-
bjargar og Gunnar tengdasonur
hennar og börn þeirra áttu veg og
vanda af undirbúningi þess. Þetta
var ógleymanleg stund.
Ég kynntist Ingibjörgu fyrst
þegar ég var sveitarstjóri á Hvols-
velli. Hún hringdi stundum í mig
og benti mér á hluti sem betur
máttu fara. Ég kappkostaði að
verða við óskum hennar eftir því
sem hægt var, því þær voru allar í
því fólgnar að bæta og fegra um-
hverfið. Þetta varð til þess að milli
okkar myndaðist góður vinskapur
sem ég naut góðs af síðar í mínu
pólitíska vafstri. Mér þótt ákaflega
vænt um þegar Ingibjörg kom upp
tröppurnar að húsi mínu til þess að
segja mér að hún ætlaði svo sann-
arlega að styðja mig til kjörs á Al-
þingi, þó að hún hefði nú aldrei
stutt Framsóknarflokkinn fyrr. Síð-
ar gaf Ingibjörg mér góð ráð sem
þingmanni og sagði gjarnan við
mig: „Ég vona að kollurinn á þér
verði eins skýr og minn þegar þú
verður gamall, Gylfi minn!“ Eitt er
víst að svo verður ekki, því að
minni Ingibjargar var einstakt og
hún hafði upplifað ólíklegustu hluti
á langri ævi. Til marks um breytta
tíma og langa ævi hennar má nefna
að hún var þrjá sólarhringa á leið-
inni þegar hún fór fyrst til Reykja-
víkur sem lítil stúlka, þá gekk hún
yfir brúna sem var yfir lækinn í
Lækjargötunni, en líklega eru ekki
margir á lífi í dag sem það hafa
gert. Hún var ein af þeim fyrstu
sem fóru í mjaðmaskipaaðgerð og
var það fyrir 37 árum og þá var
skipt um báða mjaðmaliði í einni
svæfingu og dugði sú aðgerð vel.
Eitt af mörgu sem við yngra fólkið
getum lært af Ingibjörgu er stað-
festan. Það var með ólíkindum að
fylgjast með hvað hún var dugleg
að hreyfa sig reglulega og gera æf-
ingar til þess að halda líkama sín-
um við svo hún gæti komist ferða
sinna. Að leiðarlokum votta ég
börnum, tengdabörnum og afkom-
endum Ingibjargar mína dýpstu
samúð. Fallegi krossinn sem Ingi-
björg gerði og er yfir hjónarúminu
mínu á Hvolsvelli er falleg minning
um þessa öldnu, staðföstu og verk-
lagnu vinkonu mína. Guð blessi
minningu hennar.
Ísólfur Gylfi Pálmason.
Ingibjörg Jónsdóttir
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
HÓLMFRÍÐAR EINARSDÓTTUR
fyrrverandi kaupmanns,
Goðalandi 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar Landa-
kots fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Kristjana Jónsdóttir,
Ásbjörn Jónsson, Sif Thorlacius,
Gylfi Jón Ásbjörnsson,
Ragnhildur Kristjana Ásbjörnsdóttir.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem með
faðmlögum, blómum, kertum, nærveru og góðum
kveðjum hafa stutt okkur í veikindum og við andlát
okkar ástkæru,
GRÉTU SÆDÍSAR JÓHANNSDÓTTUR,
Vallarbraut 5,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til þeirra sem önnuðust hana í
veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Hrólfur Ragnarsson,
Hildur Hrólfsdóttir, Ragnar Þór Emilsson,
Smári Hrólfsson, Elísabet Hrund Salvarsdóttir,
Sunna Rut Ragnarsdóttir,
Fannar Þór Ragnarsson
og systkini Grétu.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs sambýlismanns míns,
stjúpföður, afa, langafa og bróður,
ÞÓRIS ÞORLÁKSSONAR
frá Veiðileysu,
Frostafold 57.
Sérstakar þakkir sendum við til allra þeirra sem
önnuðust hann í veikindum hans og þá sér-
staklega til starfsfólks öldrunarteymis Landspítala við Hringbraut.
Þórunn Þorgeirsdóttir,
Bogi Eggertsson,
Guðmundur Eggertsson,
Hólmfríður Eggertsdóttir, Helgi Helgason,
Stefanía Eggertsdóttir, Garry Hurst,
barnabörn, barnabarnabörn,
systkini og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
GUÐMUNDUR EINARSSON
verkfræðingur,
Gimli
við Álftanesveg,
sem lést þriðjudaginn 24. apríl, verður jarðsunginn
frá Hallgrímskirkju mánudaginn 30. apríl kl. 15.00.
Jón Guðmundsson,
Einar Guðmundsson, Hulda Jóhannesdóttir,
Karólína Guðmundsdóttir, Guðmundur Elías Níelsson,
Guðmundur Guðmundsson, Ruth Sigurðardóttir,
Guðlaug Guðmundsdóttir, Brynjólfur Sigurðsson,
Sævar Leifsson,
barnabörn, systkini
og aðrir aðstandendur.