Morgunblaðið - 29.04.2007, Blaðsíða 84

„Note to self: Ekki drekka
rakspíra áður en maður fer
í rauðvínspartí í menntamála-
ráðuneytinu“ … 86
»
reykjavíkreykjavík
Eftir Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
P
latan sem um ræðir er
afrakstur vinnu sem
hefur farið fram í New
York á undanförnum
árum. Hljómsveitin
Free Range Overground (skamm-
stafað FROG) er skipuð Gunnari
Bjarna Ragnarssyni og þeim Karól-
ínu Helgu Eggertsdóttur (söngur)
og Eddu Tegeder Óskarsdóttur
(gítar). Tónlistin ber sterk höfund-
areinkenni Gunnars Bjarna en lögin
eru leidd áfram af fallegri, draum-
kenndri röddu Karólínu, sem jafnan
er kölluð Karó. Gunnar Bjarni er
annars kunnastur fyrir að vera höf-
uðlagasmiður Jet Black Joe.
„Platan er ekki komin í búðirnar
og það er ekki alveg búið að leggja
línurnar með þetta,“ segir Gunnar.
„Það er erfitt að sig á því hversu
rosalega stórt þetta er … þetta er
svo svakalegt batterí þarna úti.
Platan er tekin upp í Manhattan, í
dýrasta og flottasta umhverfi sem
hægt er að komast í.“
Plata þessi á sér afar langan að-
draganda. Gunnar Bjarni og Karól-
ína byrjuðu að vinna saman árið
1999 og fluttu til Madrid í eitt ár
þar sem þau unnu saman að tónlist.
Þau fluttu svo aftur heim og héldu
áfram að vinna að demóum. Svo
gerist það að Pétur heitinn Krist-
jánsson vill gefa út efnið, og gerist
þar með velgjörðarmaður Gunnars í
annað sinn en það var Pétur sem
átti veg og vanda af því að Jet
Black Joe komst á framfæri á sín-
um tíma. Jet Black Joe gældi á sín-
um tíma við frægð í útlöndum og
voru komnir býsna langt í þeim efn-
um þegar allt sprakk í loft upp.
„Þetta er eins og slönguspil,“
segir Gunnar. „Maður fer í hæstu
hæðir og svo þarf að byrja á öllu
aftur. Maður er aftur kominn inn í
bílskúrinn, slyppur og snauður
þannig.“ Axel Einarsson (sem var
m.a. í Icecross) reyndist nú þeim
Gunnari og Karólínu vel en þau
fengu frí afnot af hljóðveri hans,
Stöðinni, á þessum tíma auk annars
viðurgernings.
Toppar
Demódiskur með Gunnari Bjarna
og Karó slysast síðan til Bandaríkj-
anna og þar kræktu þau fljótlega í
samning.
„Þetta var svona framleiðslu-
samningur („production deal“) við
fyrirtæki sem heitir Iguana Re-
cords sem er til húsa á Manhattan.
Og í hönd fór mikið ferli. Við tókum
upp fjögur lög og fengum strax
plötusamning á borðið, frá sjálfum
Richard Branson, sem gekk þar er-
inda V2 Records. Við vorum á
miklu flakki á milli Manhattan og
Íslands í kjölfarið. Ég var kominn
til EMI og farinn að semja um höf-
undarréttarsamning og það voru
einhverjar milljónir í boði þar.
Þetta var sem í draumi.“
Gunnar segist strax hafa fundið
fyrir því að topparnir þarna úti
voru frekir á að ráða gangi lista-
mannanna – og þar með tónlistar-
innar.
„Það er einfalt að tala um listræn
heilindi en þegar þú stendur
frammi fyrir ákveðnu tilboði verður
þetta flóknara. Og það er alls ekk-
ert víst að þú fáir viðlíka tilboð frá
öðrum risa. Og þá situr maður uppi
með þessa ákvörðun. Og þeir báðu
mig um að búa til það sem þeir
kölluðu „sophisticated female pop“.
Og það var nú alls ekki það sem ég
og Karó ætluðum að gera, tónlistin
okkar var mun súrrealískari yfir
það heila, en þeir voru hrifnastir af
þessum grípandi lögum mínum.“
Gunnar Bjarni var á þessum tíma
að því er virtist kominn í miðpunkt
tónlistarbransans á Manhattan.
Hann fékk tilboð um að vinna fyrir
BMG sem „A&R“-maður (maður
sem leitar uppi nýjar hljómsveitir
og kemur þeim svo á framfæri við
útgáfuna) og átti að aðstoða finnsku
hljómsveitina HIM og fleiri sveitir.
„Það var allt að gerast og Karó
vakti mikla hrifningu þarna úti. En
það sem gerðist svo, í ársbyrjun
2001, er að það varð umbylting á
bransanum. AOL sameinaðist Time
Warner og í gang fór klassísk at-
burðarás sem margir tónlistarmenn
sem eru að reyna að koma sér
áfram kannast við. Yfirmenn voru
linnulaust færðir til sem varð til
þess að ekki náðist að loka þessum
samningum. Þetta er alls ekki í
fyrsta skipti sem hlutirnir springa
svona hjá mér þegar allt er komið.“
Gunnar Bjarni segist nánast hafa
gefist upp við þetta.
Áhugi
„En við ákváðum að gera það
ekki,“ segir hann ákveðinn. „Við
héldum áfram að fara til Manhattan
og reyndum að halda við ein-
hverjum af þessum samböndum
okkar. Við vorum beðin að spila
fyrir Warner árið 2002 og þar
hlýddi á okkur maður sem gerði
samning við Macy Gray. Þetta var
valdamikill maður en svo er allt
morandi í svona litlum „skátum“.
Það var eiginlega þessi áhugi frá
Warner sem hélt okkur gangandi.
Við höfðum það samt ekki … (þögn)
... það þarf bara að hafa allt á
hreinu …“
Gunnar fann engu að síður að
áhuginn fyrir tónlist hans og Karó
lá þarna úti í Bandaríkjunum. Og
loks náðist að landa samningi, og
það var við Wrong Records (sem er
tengt Sony Records), útgefanda
Free Range Overground. Þetta var
í lok árs 2002.
„Og þá hófst undirbúningsferli.
Við leigðum okkur íbúð á Manhatt-
an, og við tóku ótal ferðir til og frá
New York. Svo byrjuðum við að
taka upp og okkur var gefinn mjög
langur tími til að taka upp plötuna.
Hljóðverið sem við fengum til af-
nota var í „penthouse“ (þakíbúð) á
Manhattan og maður hafði aldrei
séð annað eins. Það var bókstaflega
með öllu. Ég fékk sendan tölvupóst
um hvað það væri sem mig vantaði,
og ég bað um ýmsa vandfundna gít-
ara, magnara og svoleiðis. Þegar ég
kom síðan út aftur var þetta allt
saman klárt.“
Gunnar og Karó unnu þarna með
fólki sem á að baki býsna mikil af-
rek í rokkheimum og unnu þau t.d.
með Jeff Tomei, sem var vélamaður
á Siamese Dream, meistaraverki
Smashing Pumpkins. Ron Saint
Germain hljóðblandaði plötu
FROG, en hann hefur unnið með
nöfnum á borð við Tool, Jimi Hend-
rix, Cat Stevens, Soundgarden,
Kraftwerk og fleiri risa. Daniel
Wise tók þá upp og upptökustýrði
en hann hefur unnið með t.d. Scis-
sor Sisters, My Chemical Romance
og Secret Machines.
„Ég gaf yfirmönnum Wrong Re-
cords leyfi til að velja úr þeim lög-
um sem ég hef samið í gegnum tíð-
ina. Ég sé þannig séð ekkert
mikinn mun á þessum lögum mín-
um í dag og þeim sem ég samdi um
1990 og eitthvað. Ég veit ekki hvað
það er … kannski þýðir það að
maður flýr ekkert sjálfan sig. En
þeir voru a.m.k. mjög hrifnir af
þessum lögum og það var ákveðið
að kalla ekki inn neina aðra laga-
smiði. Þegar ég var að vinna með
Iguana Records réð upptökustjór-
inn öllu og dró verkefnið út í þetta
stelpupopp sem ég lýsti áðan. Ég
fékk ekki við neitt ráðið þar sem
hann var stjórinn samkvæmt samn-
ingi. Þetta var bara illt, þegar ég
hugsa til baka. Ég lét setja mig inn
sem meðupptökustjórnanda í þetta
skiptið, enda illa brenndur eftir
þessa fyrri reynslu. Og það gekk
allt saman upp þannig séð.“
Staðan í dag
Gunnar Bjarni lýsir vinnunni við
tónlistina engu að síður sem erfiðu
máli, þetta sé hálfgert „dilemma“,
eins og það er kallað.
„Þetta er útvarpið annars vegar
og gagnrýnendur hins vegar. Gagn-
rýnendurnir verða fúlir ef broddinn
vantar en hann er sniðinn af til að
þóknast útvarpinu. Og það er skilj-
anlegt að menn sem eyða tugum
milljóna í einhver verkefni vilji
klæða þau í einhvern sölubúning.
Það var á þessu stigi málsins sem
ég var farinn að tala annað tungu-
mál en þeir.“
Þetta var árið 2003, og þegar
Gunnar og samstarfsmenn voru að
hljóðblanda síðasta lagið fór raf-
„Fyrst tökum við Manhattan …“
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
Rússíbanaferð Gunnar Bjarni hefur gengið í gegnum súrt á sætt á tónlistarferlinum.
Kill your Idol, plata
hljómsveitarinnar Free
Range Overground,
kom út fyrir stuttu …
en samt ekki. Gunnar
Bjarni Ragnarsson
stendur að baki hljóm-
sveitinni og útskýrði
hann þetta sérkenni-
lega mál fyrir blaða-
manni.
Söngfljóð Edda og Karo hafa unn-
ið með Gunnari Bjarna upp á síð-
kastið.