Morgunblaðið - 15.06.2008, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 15. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Bjóðum til sölu rekstur sælgætisverslunar. Mjög traustur og hagstæður lei-
gusamningur við húseiganda, sem er Reykjavíkurborg. Söluturninn er þekktur
í hverfinu og rótgróinn. Reksturinn hefur verið í öruggum höndum sömu aðila
í mörg ár. Mánaðarvelta er um 5,0 millj og verðhugmynd er 12,0 millj.
FRÁBÆRT ATVINNUTÆKIFÆRI. STÖÐUG OG TRAUST VELTA.
GÓÐ STAÐSETNING.
NÁNARI UPPLÝSINGAR HJÁ KJÖREIGN.
Söluturn - Langholtsvegur
Ármúla 21 • 108 Reykjavík • Sími 533 4040
kjoreign@kjoreign.is • www.kjoreign.is
Dan V.S. Wiium hdl., lögg. fasteignasali gsm 896 4013
jöreign ehf
Kristinn Valur Wiium Ólafur Guðmundsson
sölumaður s. 896-6913 sölustjóri s. 896-4090
Bergstaðastræti 9A – 101 Rvk.
Opið hús í dag milli kl. 14:00 og 16:00
Berg fasteignasala, Bolholt 4
Sími 588 5530 • Netfang: berg@berg.is
Pétur Pétursson löggiltur fasteigna-, fyrirtækja- og skipasali
Sjarmerandi 91 fm íbúð á neðstu hæð með
sérinngangi. Íbúðin skiptist í 2-3 svefnher-
bergi, endurnýjað baðherbergi, fallegt eld-
hús og rúmgóða stofu. Stór garður í góðri
rækt. Um er að ræða bjarta og fallega íbúð
sem er laus við kaupsamning. V. 24,9
Hagstætt áhvílandi lán frá LSR að upp-
hæð 13,5 milj.
Áhugasamir velkomnir.
M
b
l 1
01
67
50
Glæsilegt og vel staðsett atvinnuhúsnæði í fallegu lyftuhúsnæði. Í dag er húsnæðið
innréttað sem veislusalir og skrifstofur. Um er að ræða samtals 635,6 fm og eru 479,9 fm á
2. hæð en 155,7 fm á 3. hæð. Húsnæðið skiptist m.a. í veislusali, fundasali, skrifstofur,
fatahengi, snyrtingar, eldhús o.fl. Húsið er steinsteypt og byggt árið 1990. Húsnæðið
hentar einkar vel fyrir hverskonar félagsstarfsemi eða sem skrifstofuhúsnæði. Frábær
staðsetning.
Engjateigur – Kiwanishúsið
Síðumúla 21 • 108 Reykjavík • S . 588 9090 • fax 588 9095
www.eignamidlun. is • e ignamidlun@eignamidlun. is
Sverr ir Kr ist insson, löggi ltur fasteignasal i
ÞAÐ er stundum
sagt að maður þyrfti að
flytja að minnsta kosti
á 5 ára fresti til þess að
losa sig við uppsafnað
dót sem enginn notar
lengur. Við erum
örugglega heimsins
duglegasta þjóð í að
kaupa dót. Þeir sem
hafa tekjur af því að flytja inn dót
hafa haft það mjög gott. Það þarf svo
lítið til að telja fólki trú um að nauð-
synlegt sé að eiga hitt og þetta. Sem
betur fer erum við fámenn þjóð því
annars værum við fyrir löngu komin
í þrot með frágang og förgun á rusli.
Undanfarin ár hefur verið flutt inn
mikið af stóru dóti: jeppum, torfæru-
og fjórhjólum, götumótorhjólum,
skemmtibátum, sæþotum og vél-
sleðum. Jafnvel 6 ára börn sem eru
varla búin að ná góðum tökum á að
hjóla geta fengið pínu-torfæruhjól.
Gott og vel að eiga svona dót ef
maður hefur efni á því. En hvar á allt
þetta dót að vera? Torfærukappar
þurfa auðvitað sitt æfingasvæði eins
og allir íþróttamenn.
En þetta virðist ekki
duga mörgum til.
Hugsa sér að láta sér
detta í hug að fá leyfi til
að krossa um hálendið,
jafnvel á einhverjum
kindastígum. Þetta er
auðvitað tóm della. Það
sér hver hugsandi mað-
ur hvernig þróunin
verður: Mikil landspjöll
og fjallakyrrðin fyrir
bí.
Sumir vélsleðamenn
eru fyrir löngu orðnir til vandræða
því þegar loksins snjóar ráða þeir
sér ekki fyrir kæti og bruna um hvar
sem er.
Á friðsælum vötnum geysast sæ-
þotur fram og til baka og stórir vél-
bátar halda sína sýningu á góðviðr-
isdögum. Hvar er kyrrðin, slökunin
og hvíldin sem svo margir sækjast
eftir?
Hér er auðvitað ekki meiningin að
ásaka fólkið sem á þessi afþreying-
artæki almennt. Flestir haga sér vel
og sýna tillitssemi.
Aðalvandamálið er að það er nú
þegar allt of mikið til af þessu dóti og
í raun og veru ekki pláss fyrir þetta
allt. Stjórnvöld hafa verið sofandi
gagnvart óheftum innflutningi allra
þessa tækja og það er ekki til al-
mennileg reglugerð um notkun
þeirra. Þetta er allt meira eða minna
eftirlitslaust. Mörg þeirra tækja eru
óskráð og ótryggð. Aftanívagnar af
öllum stærðum og gerðum þurfa
ekki að fara í skoðun. Það vantar
skýr lög um hámarkshraða og há-
marksdesibel vélbáta á vötnunum.
Það vantar að skilgreina betur hvað
telst til utanvegaaksturs og hvaða
viðurlög verði beitt ef lögunum er
ekki hlýtt. Hér er verkefni fyrir um-
hverfisráðuneytið að vinna sem er
mjög aðkallandi ef ekki hreint og
fagurt land heyrir bráðum sögunni
til. Að leyfa óheftan innflutning og
sölu auk takmarkalausrar notkunar
alls þessa dóts hefur ekkert með
frelsi að gera. Frelsið nær nefnilega
bara það langt að réttur og öryggi
annarra verði ekki skert.
Hvar á allt dótið að vera?
Úrsúla Jünemann
skrifar um ofgnótt
af dóti
» Stjórnvöld hafa verið
sofandi gagnvart
óheftum innflutningi
allra þessara tækja...
Úrsúla Jünemann
Höfundur er kennari og leið-
sögumaður.
Á NORÐURLÖND-
UM má fólk tjá sig um
flest sem því dettur í
hug. Helsti fyrirvari í
þessu efni er að aðgát
skal höfð í nærveru sál-
ar. Á Norðurlöndum
teikna menn myndir af
þekktum og óþekktum,
forsetum og konungum
og guðum líka og þykir
það ekkert merkilegra en tilefnið. Við
Íslendingar þurftum að færa fórnir
til að þóknast trúarhöfðingjum. Það
þurftu þó margir að fórna miklu
meiru en við í þeirri þóknun. Bar-
áttan gegn þessari nauðung varð til
þess að við sem lifum nú, höfum öðl-
ast þann rétt sem svo margir músl-
ímar vilja sækja til Norðurlanda í
dag. En samt vilja þeir draga hingað
til okkar úreltan draug. Við sem hér
höfum þraukað um aldir höfum ekki
bara rétt heldur skyldu til að hafna
fólki sem vill taka frá okkur andlega
sigra forfeðra okkar og frelsi.
Arabískur uppvakningur
Danir eru spaugsamir, frjálslyndir
og umburðarlyndir og gera sér litla
rellu af því þó að einhverjir hafi aðra
skoðun en þeir, enda er þar skoð-
unarfrelsi eins og annarstaðar á
Norðurlöndum. Mér hefði því getað
hugkvæmst að teikna mynd af hinum
löngu dauða Múhameð eins og hinum
þróttmikla Þór. Hef ég þó ekki hug-
mynd um hvernig þeir
litu út þessir karlar,
enda mjög langt síðan
að Þór var uppi og svo
er bannað að teikna
mynd af Múhameð en
það má þó skrifa um
hann. Það er skrítið!
Lýsing með orðum eða
mynd, hver er mun-
urinn? Múslímar tala
um að Vesturlandabúar
líti niður á þá. Enga
hugmynd hef ég um,
hvernig því hefur verið
háttað hér til en aldeilis er ljóst að
ekki hafa ýmsir atburðir síðustu ára
orðið til að auka þeim virðingu.
Klömbruð trúarbrögð
Trúarbrögð voru stjórnkerfi sam-
félaga á löngu þróunarskeiði manna
og þau þróuðust með þjóðinni. En
seinna urðu til einskonar heimasmíð-
uð trúarbrögð eða samsafns- trúar-
brögð, þar sem safnað var saman
allri visku sem mönnum á að koma
við um alla tíma. Þessi sannleikur er
geymdur í bókum krotuðum af ein-
hverjum körlum og textinn sagður
hinn eini sannleikur og þar með heil-
agur. Sá virðist vera eiginleiki text-
anna í þessum skruddum að prestar
eða dómarar þessara trúarbragða
virðast geta túlkað þá rétt eins og að
textinn breytist eftir því hver les.
Hranalegir dómar öfgafulls réttar-
fars í nafni trúar, sem síðar hafa
sannast vera rangir staðfesta þetta.
Þar má svo augljóslega nefna galdra-
brennur, drekkingar vegna barn-
eigna og höfnun á staðreyndum um
sólkerfið.
Froðufellandi kolbítar
Hér er trúfrelsi en pólitísk kjörin
stjórnvöld eru meginleggur sam-
félagsins og hafa því tekið við upp-
runalegu hlutverki trúarbragða.
Mönnum er því heimilt að vera eins
auðtrúa eða vantrúa og þeim hentar
sjálfum. Það kemur þó í ljós að
þroskinn og skilningurinn í sand-
kassanum er ekki allur eins. Teikn-
ing á blaði vekur upp drauga forn-
aldar í líki froðufellandi kolbíta sem
eyðileggja allt. Hús verða að rústum,
fólk slasast og deyr og lífláts hót-
unum og dómum rignir um allt. Svo
mikill er atgangurinn og björt sam-
viska dómaranna að það lítur út fyrir
að við séum aftur kominn inn í trúar-
rugl miðalda. Í þeirri draugaveröld
þar sem ekkert er heilagt nema
trúarskruddan, draugurinn og hinir
hrokafullu dómarar, þar er mikil þörf
á að skilja að þeir eru öflugir heimsk-
ingjar. Af nefndum ástæðum er rétt
að hafa í huga að trú er bara trú og
því ekki endilega raunveruleiki, þó
hún geti verið það.
Trú eða raunveruleiki
Hrólfur Hraundal
skrifar um trú fyrr
og nú
»Mönnum er því
heimilt að vera eins
auðtrúa eða vantrúa og
þeim hentar sjálfum.
Hrólfur Hraundal
Höfundur rekur vélsmiðju á lands-
byggðinni.
@