Morgunblaðið - 09.10.2008, Blaðsíða 22

daglegtlíf
|fimmtudagur|9. 10. 2008| mbl.is
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Sem betur fer er orðið minnaum að fólk biðji um að fá aðtala við skósmiðinn þegar égeða Birna erum í afgreiðsl-
unni. Sumir virðast ekki gera ráð fyr-
ir að konur geti verið skósmiðir og
vilja bara tala við eina karlmanninn
sem vinnur hér, sem er Rúnar Magn-
ússon maðurinn minn,“ segir Jónína
Sigurbjörnsdóttir skósmiður og hlær
en hún á og rekur Skóvinnustofu Sig-
urbjörns í Austurveri.
Hún tekur ekki nærri sér þótt fólk
geri ekki ráð fyrir að hún sé skó-
smiður. „Fólk á einfaldlega öðru að
venjast, þetta er jú dæmigert karla-
starf og ég held það sé ekki mikið um
kvenskósmiði í heiminum almennt.
Mér vitanlega erum við ekki nema
þrjár konur hér á Íslandi sem erum
starfandi skósmiðir. Það mundi þá
vera ég og Birna Magnúsdóttir sem
vinnur hér hjá mér og svo ein kona
hjá Össuri sem vinnur við sérsmíði.“
En þær stöllur njóta líka góðs af
því að vera kvenskósmiðir því þær
segja að margir viðskiptavinir komi
til þeirra einmitt vegna þess að þeir
vilja frekar að konur sjái um vinnuna
á skónum en karlar. „Kannski telja
þeir að vinnan okkar sé fíngerðari eða
við vandvirkari. En við tökum líka
mál af konum þegar við erum til
dæmis að víkka skó og þá finnst þeim
þægilegra að konur sinni því verki.
Kannski finnst þeim að við sýnum
þeim almennt meiri skilning.“
Hrósið heldur okkur lifandi
Skóvinnustofan er sannarlega fjöl-
skyldufyrirtæki, því þrenningin sem
þar starfar er vel tengd. Birna er
systir Rúnars, eiginmanns Jónínu, og
sá sem stofnaði fyrirtækið fyrir rúm-
um fimmtíu árum er faðir Jónínu,
Sigurbjörn Þorgeirsson skósmiður.
„Ég var að hluta til alin upp á skó-
smíðaverkstæði og man eftir mér
sem smápeði að dunda mér á verk-
stæðinu með pabba,“ segir Jónína
sem hefur starfað þar undanfarin
þrjátíu ár.
„Það sem heldur okkur lifandi í
þessu starfi er að við fáum svo mikið
hrós frá viðskiptavinum. Það er mjög
hvetjandi þegar fólk er ánægt með
vinnuna okkar og lætur það í ljósi.
Vinnudagurinn er nefnilega stundum
svakalega langur. Við vinnum aldrei
minna en fimmtíu stunda vinnuviku
og þurfum stundum að vinna um
helgar til að skila á réttum tíma, en
hér fá allir skóna sína eftir tvo daga.
Við viljum helst ekki flýta viðgerðum,
heldur gefa okkur þann tíma sem við
þurfum og vera sátt við vinnuna og
verkið sem við skilum af okkur.“
Ömmuskór ganga aftur
Þær segja eina af skemmtilegum
hliðum starfsins vera þá að þau fá að
heyra allskonar reynslusögur frá við-
skiptavinum sínum. „Við erum nánast
trúnaðarvinir sumra sem hingað
koma og ekkert nema gott um það að
segja. Meirihluti fólks sem hingað
kemur er fastir viðskiptavinir. Hing-
að kemur enn fólk með skóna sína í
viðgerð sem kom með skó til pabba
fyrir fimmtíu árum þegar hann var á
Vesturgötunni og þá fylgja gjarnan
sögur af honum og það er mjög
skemmtilegt.“
Þær Jónína og Birna segja að alla
tíð hafi verið mjög mikið að gera á
skóvinnustofunni, hvernig svo sem
árferðið er.
„Þegar það er uppgangur og mikil
skósala í verslunum þá er líka mikið
að gera hjá okkur, vegna þess að oft
lætur fólk setja þunna slitsóla undir
nýja skó og við gerum mikið af því að
víkka ný stígvél eða þrengja. Þegar
fólk hefur meira á milli handa kaupir
það dýrari skó en þá hugsar það líka
vel um þá og lætur gera strax við þá
ef eitthvað er að.“
Þær segjast ekki enn vera farnar
að finna fyrir því að fólk flykkist til
þeirra á krepputíma með skóna sína í
viðgerð og spari sér að kaupa nýja
skó. „En það má vissulega búast við
því að aukning verði í skóviðgerðum.
Þá skiptir máli að fólk komi tíman-
lega með skóna sína í viðgerð, áður en
þeir verða nánast ónýtir, því annars
fer svo mikill tími í að gera við þá og
þá kostar það meira. Okkur finnst
skemmtilegt að undanfarin ár hafa
ungar stelpur mikið verið að koma
með skó af ömmum sínum og láta
laga þá og það er til fyrirmyndar og
sannarlega tilvalið á krepputímum að
draga fram ömmuskóna.“
Smíðaði brúðarskóna
Sjálfar segjast Jónína og Birna
vera þó nokkuð veikar fyrir skóm.
„Við nýtum vissulega okkar eigin skó
rosalega vel, því við erum í góðri að-
stöðu til að gera við þá. En við erum
kannski aðeins of duglegar að henda
skónum okkar. Ég sé svolítið eftir að
hafa hent brúðarskónum mínum sem
ég smíðaði sjálf. Ég gifti mig í upp-
hlut og fannst tilvalið að smíða skó
sem pössuðu vel við. Ég notaði þá
rosalega mikið á sínum tíma,“ segir
Jónína og Birna tekur undir að hún
sjái líka svolítið eftir að hafa hent
ýmsum skóm í gegnum tíðina sem
hafi verið sérstakir.
Á skóvinnustofunni er ekki aðeins
gert við skó, þar er líka móttaka fyrir
efnalaug og þar fást yfir 300 tegundir
af skóreimum. Þar eru líka tösku-
viðgerðir og settar smellur á úlpur
svo fátt eitt sé nefnt.
„Við höfum stundum fengið til okk-
ar allsérstök verkefni. Eftirminnilegt
er þegar við þurftum að sérsmíða
ákveðna leðurpúða undir spil á skipi
austur á landi. Skipið gat ekki farið út
á sjó fyrr en við vorum búnar að
smíða púðana.“
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Samstiga Þær Jónína og Birna eru klárar í slaginn þar sem þær standa vaskar í brúnni.
Stígvél Þau hanga í löngum röðum og bíða eftir að verða sótt.
Skipulag Fullar hillur af merktum skópörum í pokum.
Margskonar Skór eru misjafnir í laginu rétt eins og fætur fólks.
Er skósmiðurinn við?
Þær eru tvær af þremur starfandi kvenskósmiðum á Íslandi og segja hrósyrði
frá viðskiptavinum vera mestu hvatninguna.
Eini karlinn Rúnar kann vel við sig í
vinnunni með konunum tveimur.
Heillandi Allskonar sérhönnuð tæki eru á skóvinnustofunni.
 Miklu skiptir fyrir leðrið í
skónum að eigandinn sé dug-
legur að bera á þá. Það skal
gera strax í byrjun þegar þeir
eru nýir og halda því mjúku
með góðum skóáburði, ekki
fljótandi skyndiáburði.
 Nota vatnsvörn á skó, tvær
umferðir í byrjun og svo alltaf
öðru hverju.
 Fara með skó strax í við-
gerð ef eitthvað bjátar á, því
þá er hægt að gera við þá á
fallegan máta og fyrir vikið á
fólk skóna lengur nýja.
 Gott er að vera með 2-3 pör
af skóm í notkun í senn, því þá
fær hvert skópar vissa hvíld
og þornar vel.
Góð skóráð