Morgunblaðið - 09.10.2008, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 2008 33
✝ Hörður Karls-son fæddist á
Djúpavogi 8. apríl
1930. Hann lést á
heimili sínu 30.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Karl Jakob
Steingrímsson, f. í
Fossgerði á Beru-
fjarðarströnd í S-
Múl. 1877, d. 1963
og Björg Árnadótt-
ir, f. á Hnaukum í
Geithellnahreppi í
S-Múl. 1889, d.
1969. Systkini Harðar eru þrettán.
Þrjú þeirra, Gunnar, Sigríður, Há-
kon, dóu ung. Á legg komust
Steingrímur, f. 1910, d. 1967,
Kjartan, f. 1912, d. 1969, Arnór, f.
1913, d. 1987, Ásbjörn, f. 1917, d.
1987, Sigríður Mekkín, f. 1919, d.
1969, Ásgeir, f. 1923, d. 1955, Eg-
ill, f. 1924, d. 1937, Hjálmar, f.
1926, d. 1985, Katrín
f. 1932 og Már f.
1935.
Eiginkona Harðar
er Ingibjörg Sigrún
Stefánsdóttir f.
1927, börn þeirra
eru tvö. Björg f.
1964, gift Erpi Snæ
Hansen f. 1966, þau
eiga tvö börn, Úlf
Alexander f. 2001 og
Eld Antoníus f. 2004.
Stefán f. 1966, dóttir
hans er Sveinfríður
Sigrún, f. 2006.
Hörður ólst upp á Djúpavogi og
stundaði sjómennsku frá ferm-
ingu, seinna gerðist hann verka-
maður og lauk ævistarfa sínum
með löngum starfsferli í álverinu í
Straumsvík.
Útför Harðar fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Ég kynntist Herði á efri árum sem
tengdaföður og sem afa sona minna.
Minnist ég Harðar helst fyrir hvað
hann var barngóður og gladdist hann
mjög þegar hann loks varð afi, svo
ekki sé minnst á þegar fjölskylda okk-
ar flutti aftur til Íslands eftir nám og
þeir Hörður og Úlfur urðu ágætustu
félagar. Synir mínir báðir, og seinna
einnig sonardóttir, gáfu honum mikla
lífsfyllingu sem og öfugt. Það er mið-
ur að þau fengu ekki að njóta sam-
vista við hann lengur. Ég hafði gaman
af bralli þeirra félaga úr hæfilegri
fjarlægð, en þar má telja óvenju fjöl-
þætta vatnsnotkun við bílaþvott svo
ekki sé minnst á ormaræktunarátakið
sem og önnur pödduverkefni sem Úlf-
ur mun reyndar hafa átt meira frum-
kvæði að. Ég er þess fullviss að Hörð-
ur naut þátttöku sinnar í þessum
samstarfsverkefnum ekki síður en
guttinn.
Ég lýk máli mínu með frásögn af
einu sögufrægasta atviki úr lífi Harð-
ar sem hafði ríka ævintýraþrá sem
ungur maður og fetaði í fótspor föður
síns sem var sigldur maður. Ýkjulítið
má segja að með þessum atburði hafi
12 mílna landhelgisdeilan við Breta
náð hvað hæstum hæðum.
Hinn 2.9. 1958 var Hörður staddur
ásamt átta öðrum starfsmönnum
landhelgisgæslunnar um borð í
breskum togara að nafni Northern
Foam. Aðkallað kemur flaggskip
breska sjóhersins HMS Eastbourne
og voru þaðan sendir 12 sjóliðar um
borð í landhelgisbrjótinn og urðu með
því hlutverkaskipti um borð. Eiríkur
Kristófersson, skipherra Þórs, neitaði
að taka við Herði eða öðrum sínum
mönnum og frábað þeim að njóta allr-
ar aðhlynningar óvinarins, sérstak-
lega í mat. Hörður og félagar voru þá
færðir með vopnavaldi yfir í herskipið
og urðu eðlilega samstundis þjóð-
hetjur. Málalyktir urðu þannig að að
loknu nokkurra daga stríðeldi og
góðri kynningu um borð laumaðist
freigátan ljóslaus í skjóli myrkurs til
Keflavíkur og voru Hörður og hinar
þjóðhetjurnar látnir róa til lands í
samfylgd mótorbáts. Mun ljósanótt
Reykjanesbæjar ekki vera til minn-
ingar um þennan atburð þótt vel væri
við hæfi.
Erpur Snær Hansen.
Ég kynntist Herði Karlssyni náið
þegar við unnum saman í kerskála í
álverinu í Straumsvík á áttunda ára-
tug síðustu aldar. Verkalýðsmál og
pólitík báru oftar en ekki á góma hjá
okkur enda höfðum við brennandi
áhuga á þeim. Hörður – eða Karls-
son eins og við kölluðum hann gjarn-
an – var einkar stéttvís verkamaður.
Stéttvísi og stéttarvitund verka-
fólks! Þessi hugtök eru ekki almennt
notuð lengur og kannski ekki víst að
allir viti hvað við er átt. Enda ekki
von því stéttarvitund verkafólks hef-
ur hrakað mjög á undanförnum ára-
tugum.
Hörður lét óspart í ljós róttækar
skoðanir sínar og það skipti hann
litlu hvort þær nutu almennrar hylli.
Hann hafði skýra lífssýn og sagði
meiningu sína umbúðalaust. Ég þáði
oft góð ráð hjá honum og nýtti í
ræðu og riti enda bjó hann yfir mik-
illi og djúpri lífsreynslu.
Við Hörður unnum saman á þrí-
skiptum vöktum og vorum í sama
vaktahópi. Eitt af helztu baráttu-
málum okkar var að bæta við fimmta
vaktahópnum til að minnka vinnuá-
lagið hjá þeim sem unnu á slíkum
vöktum. Sú barátta skilaði árangri
þó það yrði eftir að ég hætti í ál-
verinu.
Af hálfu okkar, sem unnum í
Straumsvík þá, kom aldrei til greina
að vinna lengur en 8 tíma í senn. Það
er kannski tákn um þverrandi stétt-
arvitund þegar verkamenn biðja um
12 tíma vaktir, einkum þegar haft er
í huga að það kostaði verkalýðs-
hreyfinguna umtalsverða baráttu að
berjast fyrir 8 stunda vinnudegi á
sínum tíma.
Eftir að Hörður hætti störfum í
álverinu mátti jafnan ganga að hon-
um vísum í Kolaportinu um helgar.
Hann kunni vel við sig í mannhafinu
þar og þekkti marga. Þar hitti ég
hann iðulega. Hjá honum var ávallt
sami eldlegi áhuginn á pólitík og
málum er vörðuðu verkalýðsstéttina
sérstaklega. Ég frétti af honum þar
seinustu helgina áður en hann dó og
var ekki annað að sjá en heilsa hans
væri harla góð. Því kom andláts-
fregnin manni í opna skjöldu.
Ég votta aðstandendum Harðar
dýpstu samúð.
Sigurður Jón Ólafsson.
Hörður Karlsson
Anna Ástrós Ólafs-
dóttir, sem við minn-
umst nú, tengdist
fjölskyldu minni á
þann hátt að þegar móðir hennar
veiktist varð að koma fjórum ung-
um börnum í fóstur. Ólafur faðir
þeirra var sjómaður og því lítið
heima. Móðirin lést skömmu síðar.
Þannig varð Anna fósturdóttir
ömmusystur minnar.
Á Litlabæ í Kjós bjuggu þá hjón-
in Guðríður Steinadóttir og Jón
Eyjólfsson. Þau höfðu eignast tvær
dætur; Margréti og Önnu. Nokkr-
um árum áður urðu þau fyrir mikl-
um harmi er Anna yngri dóttir
þeirra lést innan við tvítugt. Anna
Ástrós kom því eins og sólargeisli
inn í líf þeirra aðeins níu ára gömul.
Hjá þeim ólst hún upp til fullorðins
ára umvafin ást og hlýju fósturfor-
eldranna. Átján ára gömul kom
Anna til Reykjavíkur til að mennta
sig í fatasaumi.
Hún kom á heimili foreldra
minna og varð strax móður minni
til aðstoðar bæði við húsverk og
barnagæslu. Þá svipaðist hún og
um eftir námskeiðum í fatasaumi
og komst strax að hjá Sigríði Þor-
steinsdóttur, sem kenndi kjóla-
Anna Ástrós
Ólafsdóttir
✝ Anna ÁstrósÓlafsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. desember 1914.
Hún lést á heimili
sínu, Seljahlíð,
Hjallaseli 55, hinn 1.
október síðastliðinn.
Útför Önnu fór
fram frá Fossvogs-
kapellu 8. okt. sl.
saum í húsi við Æg-
isgötu. Eftir námið
fékkst Anna við fata-
saum á heimilum í
Reykjavík eins og þá
tíðkaðist. Það voru
hennar fyrstu störf í
iðninni. Síðar setti
hún á stofn sauma-
verkstæði og hafði
nokkrar stúlkur sér til
aðstoðar, en mikil
vinna hlóðst upp þeg-
ar af fréttist, enda
Anna afar vandvirk og
áreiðanleg í störfum
sínum.
Þegar Anna bjó á heimili okkar
við Njálsgötuna og gætti okkar
systkinanna varð að samkomulagi á
milli móður minnar og Önnu, að ég
gerðist barnfóstra hjá henni; giftist
hún og eignaðist börn.
Árið 1941 giftist hún Filippusi
Þorvarðarsyni, ættuðum frá Vind-
ási á Rangárvöllum. Eignuðust þau
frumburð sinn Hafstein árið 1942.
Vorið 1943, þegar skóla lauk,
réðst ég í mína fyrstu vinnu hjá
þeim hjónum. Gætti ég Hafsteins
sonar þeirra og síðar dótturinnar
Sólveigar. Oft fór ég í snúninga fyr-
ir Önnu, m.a. á Laugaveginn til að
kaupa ýmislegt tilheyrandi sauma-
skapnum. Þetta voru skemmtiferðir
fyrir mig og segi ég að vera mín hjá
Önnu hafi verið skemmtilegur leik-
ur. Sæi hún fallegt efni í búðar-
glugga, átti hún til að kaupa það í
flík á mig, sauma úr því og gefa mér
þótt mánaðarlaun mín væru með
þeim hæstu við barnagæslustörf.
Anna Ástrós var háttprúð kona,
trygg, örlát, orðvör, afar smekkleg
og vandvirk og góður vinur, sem
gott var að leita til.
Fósturforeldrunum launaði hún
fóstrið ríkulega; heimsótti þau oft,
hjálpaði þeim við bústörfin, saum-
aði og létti undir með þeim á ýmsan
hátt. Enginn vafi leikur á því að
rætur hennar voru í Kjósinni.
Síðustu árin átti Anna við van-
heilsu að stríða. Hún var orðin
þreytt og saknaði mikið Svanhvítar
systur sinnar, en lát Svanhvítar á
síðastliðnu ári hafði sett sitt mark á
hana. Þrátt fyrir veikindin átti
Anna fallegt ævikvöld. Filippus,
Sólveig og dótturdæturnar Svala og
Linda gerðu henni lífið ánægjulegt
með indælum samverustundum.
Anna var södd lífdaga þegar kallið
kom.
Á kveðjustund er okkur systkin-
um af Njálsgötunni þakklæti og
söknuður efst í huga. Blessuð veri
minning Önnu Ástrósar.
Guðfinna Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
MARTA GUNNLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Markholti,
Mosfellsbæ,
til heimilis í Hlaðhömrum,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
10. október kl. 15.00.
Lára Haraldsdóttir, Sigurður E. Sigurðsson,
Hilmar Haraldsson, Helga Jónsdóttir,
Ragnar Ingi Haraldsson,
Guðjón Haraldsson, Nína H. Leifsdóttir Schjetne,
Kolfinna Snæbjörg Haraldsdóttir,
Friðþjófur Haraldsson, Sigríður Ármannsdóttir,
Guðmundur Birgir Haraldsson, Margrét Jóhannsdóttir,
Garðar Haraldsson, Sólveig Ástvaldsdóttir,
Helga Haraldsdóttir,
Jón Sveinbjörn Haraldsson, Sigrún A. Kröyer
og ömmubörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÁRNA I. MAGNÚSSONAR,
Nönnugötu 16,
Reykjavík,
sem jarðsunginn var frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þann 18. september.
Guðfinna Gissurardóttir,
Jón Arnar Árnason og fjölskylda,
Halla Margrét Árnadóttir og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför okkar
elskulegu móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JÓHÖNNU KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Ólafsvík.
Jenný Guðmundsdóttir, Jónas Gunnarsson,
Bára Guðmundsdóttir,
Kristín E. Guðmundsdóttir, Pétur F. Karlsson,
Metta S. Guðmundsdóttir, Sigurður P. Jónsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
SVERRIR GUÐJÓNSSON,
áður Miðtúni 42,
lést í New York miðvikudaginn 1. október.
Systkinin.
✝
Okkar ástkæra
ÞÓRDÍS SIGURÐARDÓTTIR
ljósmóðir,
Merki,
Borgarfirði eystra,
lést fimmtudaginn 2. október á Sjúkrahúsinu
Egilsstöðum.
Útför hennar fer fram frá Egilsstaðakirkju
föstudaginn 10. október kl. 12.00.
Kveðjustund verður í Bakkagerðiskirkju kl. 14.30
og jarðsett í Bakkagerðiskirkjugarði.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Sjúkrahúsið Egilsstöðum.
Unnar Heimir Sigursteinsson, Sigurborg Sigurðardóttir,
Jón Þór Sigursteinsson, Svava Herdís Jónsdóttir,
Einar Sigurður Sigursteinsson, Sigrún Birna Grímsdóttir,
Grétar Smári Sigursteinsson, Gunnhildur Imsland,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
STEFÁNS EYSTEINS SIGURÐSSONAR
bifvélavirkjameistara,
Steinagerði 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins
Skjóls fyrir góða umönnun.
Sigurður Mar Stefánsson, Soffía Helga Magnúsdóttir,
Guðmundur Skúli Stefánsson,
Gunnar Helgi Stefánsson, Sæunn Halldórsdóttir,
Guðrún Margrét Stefánsdóttir, Paul Siemelink,
Andri Stefánsson, Harpa María Örlygsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.