Morgunblaðið - 10.10.2008, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ ÞorgerðurBergsdóttir
fæddist í Reykjavík
24. maí 1928. Hún
andaðist á Sjúkra-
húsi Akraness 6.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Bergur Ársæll Arn-
björnsson, f. 17.
ágúst 1901, d. 5.
janúar 1993, og
Sara Ólafsdóttir, f.
24. mars 1902, d.
18. desember 1976.
Systkini Þorgerðar eru Ólafur,
f. 1927, d. 2008, Guðrún, f. 1933,
Björn Arnar, f. 1935, og Auður,
f. 1945, d. 1963.
Þorgerður giftist 29. maí 1948
Hannesi Á. Hjartarsyni, f. 8. júní
1924, d. 2. mars 2004. Foreldrar
hans voru Hjörtur Líndal Hann-
esson, f. 18. apríl 1899, d. 12.
nóvember 1978, og Sigríður Ein-
arsdóttir, f. 21. júlí 1896, d. 26.
ágúst 1991. Börn Þorgerðar og
Hannesar eru: 1) Smári, f. 22.
nóvember 1948, kvæntur Gunn-
hildi Júlíu Júlíusdóttur. Dóttir
þeirra er Ásdís Elín. 2) Ólöf, f.
15. mars 1952. Börn Ólafar eru
Þorsteinn Ingi og Erla. 3) Hauk-
ur, f. 17. mars 1953, kvæntur
Sigríði Svavarsdóttur. Börn
þeirra eru Hrannar Örn, Sara
Björk og Maren Ösp. 4) Heiðrún,
f. 3. febrúar 1958, gift Ingólfi
Hafsteinssyni. Börn
þeirra eru Hannes
Ágúst, Lára og
Arnbjörn, hann er
látinn. 5) Þorgerð-
ur Hanna, f. 9. júlí
1959, gift Agli Más-
syni. Börn þeirra
eru Sveinbjörg,
Már og Guðrún
Drífa. 6) Guðni, f.
8. ágúst 1963,
kvæntur Lilju Lín-
dal Aðalsteins-
dóttur. Börn þeirra
eru Vera Líndal,
Bergur Líndal og Þorri Líndal.
Barnabarnabörn Þorgerðar og
Hannesar eru átta.
Þorgerður og Hannes hófu bú-
skap á Jaðarsbraut 13 á Akra-
nesi. Bjuggu þau þar í nokkur ár
en fluttust síðan að Höfðabraut
16 þar sem þau bjuggu í 40 ár.
Síðast áttu þau heimili á Vest-
urgötu 109, en Þorgerður dvaldi
síðast á Dvalarheimilinu Höfða á
Akranesi. Þorgerður var í
barnaskóla og síðan í Gang-
fræðaskóla Akraness. Hún fór
síðan í Húsmæðraskóla á
Varmalandi í Borgarfirði. Hún
starfaði um tíma hjá Artic hf. á
Akranesi og einnig við heim-
ilishjálp. Hennar aðalstarf var
húsmóðir.
Útför Þorgerðar verður gerð
frá Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Þitt bros og blíðlyndi lifir
og bjarma á sporin slær,
það vermir kvöldgöngu veginn,
þú varst okkur stjarna skær.
Þitt hús var sem helgur staður,
hvar hamingjan vonir ól.
Þín ástúð til okkar streymdi
sem ylur frá bjartri sól.
(F.H.)
Þessi orð lýsa þér vel elsku
mamma mín. Þú hefur nú lokið lífs-
göngu þinni eftir langt og erfitt veik-
indastríð. Í lífinu fórnaðir þú þér fyrir
aðra í orðsins fyllstu merkingu. Þú
náðir að koma börnum þínum sex á
legg, það var þitt starf og ekki lítið.
Við geymum í hjarta okkar minningu
um frábæra móður og vin. Þú varst
líka heimsins besta amma. Þú gast
verið ákveðin og vildir ekkert hálf-
kák, nei það átti sko að gera hlutina
almennilega. Sjálf varstu listamann-
eskja í öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur; hannyrðum, matreiðslu,
sápugerð og fleiru og fleiru. Mér ent-
ist ekki tími til að festa á blað allt sem
þú hefur áorkað í lífinu. Það sem
stendur upp úr eru allar samveru-
stundirnar í fjölskyldunni. Við hitt-
umst allur hópurinn á 80 ára afmæli
þínu í maí síðastliðnum. Þú varst sko
ekkert smá glöð. Þannig er svo gott
að muna þig elskuleg. Að leiðarlokum
vil ég þakka þér samveruna. Ég bið
Guð og alla englana að gæta þín og ég
veit að pabbi breiðir brosandi út
faðminn á móti þér. Sofðu rótt elsku
mamma mín. Takk fyrir allt og allt.
Ég þakka starfsfólki og vinum
mömmu á Dvalarheimilinu Höfða fyr-
ir allt og allt. Samstarfsfólki mínu á
A-deild Sjúkrahússins hér á Akranesi
þakka ég af öllu hjarta fyrir að hafa
létt móður minni síðustu ævisporin.
Þessi tími hefur verið erfiður, en fært
mig nær því að sjá þvílíkur mannauð-
ur þarna býr. Það verður seint full-
þakkað. Ég bið Guð að gæta okkar
allra sem stóðum mömmu nær.
Þín
Ólöf.
Það sem kemur fyrst upp í hugann
þegar hugsað er til samveru við Stellu
er umhyggja hennar, réttvísi og svo
hvað það var alltaf stutt í stúlkuna í
henni. Henni féll aldrei verk úr hendi
en samt var aldrei mikið að gera hjá
henni. Hún hafði alltaf tíma fyrir sína
nánustu – og hennar nánustu voru
margir því hún sýndi öllum sem hún
umgekkst mikla umhyggju. Hún var
sem sagt ein af þeim sem gættu
náunga síns, jafnt í orði sem á borði.
Réttvísi var einnig afar rík í Stellu.
Þegar skrafað var um menn og mál-
efni dagsins myndaði hún sér ætíð
sína eigin sjálfstæðu skoðun sem allt-
af byggðist á sterkri réttlætistilfinn-
ingu. Hún gat verið ströng og fylgin
sér en réttvísi hennar grundvallaðist
alltaf á kærleika og umhyggju. Og
svo þegar minnst varði datt henni
eitthvað sniðugt í hug, eða hún heyrði
eitthvað skemmtilegt og þá kom
glettnisglampi í augu hennar og allt í
einu stóð stúlkan Stella ljóslifandi
fyrir framan mann. Rétt rúmlega ný-
fermd kankvís stelpa sem geislaði af
lífsgleði.
Stella var afar lánsöm kona. Hún
giftist manni sem hún elskaði og sem
elskaði hana. Og hún átti 6 myndar-
leg börn sem hún ól upp í alsnægtum
ástar og umhyggju. Með harðfylgni
og eljusemi sá hún til þess að fjöl-
skylduna skorti ekkert, þótt efnisleg-
ar tekjur á verkamannsheimili væru
oft af skornum skammti. Ég var svo
heppinn að fá Stellu sem tengdamóð-
ur. Það er víst óhætt að segja að
tengdabörnin nytu mikils atlætis hjá
henni – jafnvel svo að börnum hennar
þótti stundum nóg um. Og það þarf
varla að taka fram að barnabörnin og
barnabarnabörnin áttu sér ávallt
öruggt skjól í hjarta hennar og húsi.
Eftir fyrstu heimsókn mína á heim-
ili Stellu og Hannesar lýsti ég því sem
járnbrautarstöð. Það voru alltaf ein-
hverjir að koma og fara. Og þrátt fyr-
ir mikla annsemi sem hefur fylgt því
að reka heimilið, var í gangi stöðug
framleiðsla á lopapeysum, vettling-
um, barnafötum og alls kyns hlýjum
varningi sem naut stöðugra vinsælda
hjá vinum og vandamönnum á öllum
aldri. Hjá þessum hópi hafa Stellu-
vettlingar öðlast varanlegan sess – en
þeir vettlingar eru fallegir og hlýir og
óskaplega vel gerðir og lýsa eiginlega
skapara sínum best.
Ég mun ávallt minnast Stellu með
þakklæti fyrir allt sem hún svo ríku-
lega gaf mér og mínum. Ég sé hana
nú fyrir mér við hlið síns heittelskaða
Hannesar. Hann brýtur endalausa
bréfbáta með sínum túkallsfingrum
og Stella leggur ótal stykkja púsluspil
með bros á vör og glettnisglampa í
auga.
Egill Másson.
Elsku amma, ég get varla útskýrt
það hversu erfitt það er að missa þig.
Þú ert búin að vera svo sterk í baráttu
þinni við krabbameinið. Innst inni
vonaði ég alltaf að kraftaverkið
myndi gerast og að þér myndi batna,
því ef einhver átti það skilið, þá varst
það þú.
Þó minningarnar sem ég á um þig
séu svo ótal margar þá er svo erfitt að
sætta sig við það að þær verða ekki
fleiri. Mér eru svo minnisstæð öll
skiptin sem við systkinin komum til
þín eftir að hafa farið í sund. Ávallt
beið okkar þvílíkt góðgæti, þar á með-
al heimsins bestu pönnsur, sem þú
varst búin að taka til fyrir okkur. Svo
þegar eitthvað bjátaði á, þá kysstir þú
mig og knúsaðir og svo fékk ég að
stinga hendinni ofaní stóru krúsina
og fá mér kandís. Allir göngutúrarnir
á Langasandi þar sem við tíndum
skeljar og fallega steina. Einnig var
það svo yndislegt, amma, þegar ég fór
með nokkrum vinum á írska daga á
Skaganum fyrir nokkrum árum. Bíll-
inn bilaði, svo að við vorum föst í
grenjandi rigningu á tjaldsvæðinu
þangað til við ákváðum að rölta yfir til
þín. Þú varst alltaf svo gestrisin og þó
að við höfðum ekki gert boð á undan
okkur þá tókst þú okkur öll inn til þín
og hitaðir kakó og meðlætið var því-
líkt. Síðan allir vettlingarnir og ull-
arsokkarnir sem þú hefur prjónað á
mig í gegnum tíðina. Þó svo að ég
kæmi stundum heim með aðeins ann-
an vettlinginn eða hafði týnt hosun-
um, þá skammaðirðu mig aldrei held-
ur prjónaðir bara nýtt sett á mig.
Þegar ég hugsa um það, þá held ég að
þú hafir ekki einu sinni skammað mig
þrátt fyrir þó nokkur prakkarastrikin
þegar ég var krakki. Ég á eftir að
sakna þess svo að kíkja til þín í heim-
sókn upp á Skaga og ég get varla
kyngt því að ég fái ekki fleiri daga
með þér. En nú ertu komin á betri
stað, með afa þér við hlið og laus við
allar þjáningarnar. Ég vona að þú
munir fylgjast með mér og allri fjöl-
skyldunni þinni og passa okkur.
Þannig get ég allavega látið sem þú
sért ekki raunverulega farin.
Hvar sem þú ferð um lög og láð
þar liggur leiðin þín
þar ljómar allt af birtu og yl
ó, elsku amma mín.
Þá bæn ég ber í brjósti mér
þá er ég minnist þín
að Guð hann ætíð verndi þig
og blessi, amma mín.
(Sig. Óskars.)
Ég er svo heppin að hafa átt þig að,
elsku amma. Ég elska þig og sakna
meira en þessi fátæklegu orð mín fá
lýst.
Þín
Guðrún Drífa.
Í dag kveð ég ástkæra ömmu mína,
Þorgerði Bergsdóttur, eða Stellu eins
og hún var ávallt kölluð. Amma var
svo sannarlega einstök kona. Ávallt
ríkti gleði í augum hennar og brosi,
þótt maður átti sig á því þegar maður
eldist að eflaust hefur líf hennar ekki
alltaf verið auðvelt.
Amma og afi áttu fallegt heimili
þar sem ævinlega var mikill gesta-
gangur. Ávallt var gott að koma á
heimili þeirra þar sem hlýja og ástúð
mætti manni ætíð. Það er mér ofar-
lega í huga hversu vel amma hugaði
að sínum. Hún og afi sinntu sinni
stóru fjölskyldu vel og alltaf var tekið
vel á móti nýjum einstaklingum. Þeg-
ar heilsu afa tók að hraka var aðdáun-
arvert að horfa á hversu vel amma
hugsaði um hann, þótt það hafi ef til
vill ekki verið auðvelt. Alltaf stóð hún
upp úr og gætti þess að hinum liði vel.
Ég á þér margt að þakka elsku
amma mín, þú hefur kennt mér
margt sem ég mun búa að alla mína
ævi. Það er erfitt að kveðja þig elsku
amma, en ég veit þó að einhvers stað-
ar bíður hann afi minn brosandi eftir
þér með opinn faðminn. Hann verður
glaður að sjá þig.
Að lokum vil ég þakka þér þessi ár
sem ég hef fengið að njóta með þér,
þau eru mér ómetanleg. Hvíl í friði
elsku amma mín.
Þín
Erla.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín mágkona og vinkona,
Þóra Stefánsdóttir.
Mig langar að minnast frænku
minnar hennar Stellu sem var mér og
minni fjölskyldu mjög kær.
Stella bjó alla tíð á Akranesi en það
gerðu afi og amma líka, foreldrar
hennar. Þegar farið var upp á Akra-
nes var Stella heimsótt. Kærleiksrík-
ara heimili var vart hægt að finna.
Margar minningar vara að eilífu um
heimsóknir til Stellu og Hannesar.
Hannes sprellaði við okkur börnin og
kallaði okkur fallegum nöfnum. Fal-
legri lýsingarorð yfir lítil börn hef ég
ekki heyrt frá nokkurri manneskju.
Son minn kallaði hann m.a. ljúfling
eða ljósagull.
Í minningunni fyllti pönnukökuilm-
urinn vit okkar áður en við komum.
Þær voru alltaf á borðum Stellu og
bestar í heimi. Það var ekki eingöngu
gnægtaborðið í eldhúsinu sem ég
minnist með þakklæti. Minningar
sem ég geymi um þau sæmdarhjón
hafa gert mig að betri manneskju.
Heimsókn til Stellu var aldrei stutt,
það var ekki rokið inn og út í ein-
hverjum flýti. Þar var gott að dvelja
og þar kom til gestrisni sem nærði
okkur á fleiri vegu en magafyllir.
Heimilið og heimilisandinn bar merki
um að gestgjafar töldu mikilvægt að
gefa sig að gestum sínum. Maður var
og er manns gaman. Þar var ekkert
sem truflaði og oft bar fleiri gesti að
garði sem ánægjulegt var að hitta
enda frændgarðurinn stór. Ég er
þakklát þeim hjónum fyrir að gefa
mér góða fyrirmynd af fallegu líferni
þar sem alvöru gæði eru í hávegum
höfð. Gildi þess að þjóna vel sam-
ferðafólki sínu og gefa af gæsku
hjartans. Gildi þess að lifa samkvæmt
lífsskoðunum sínum hvernig sem ár-
ar. Gildi þess að menntast til máttar
og skapa með eigin kröftum gott líf.
Fyrir það vil ég þakka.
Stella frænka mín var okkur öllum
kær og við kveðjum hana með þakk-
læti fyrir svo ótal margt sem hún gaf
okkur. Ríkidæmi hennar er mikið
þegar hún kveður þennan heim. Ég
votta fjölskyldu Stellu og öllum þeim
sem hana elska mína innilegustu
samúð.
Minningin lifir.
Sólrún (Solla frænka).
Kær mágkona og vinkona hefur
kvatt, sátt við allt og alla og er nú laus
við verki og veikindi. Stella andaðist
6. október á sjúkrahúsinu á Akranesi,
umvafin börnum sínum öllum, sem
viku ekki frá henni og hugsuðu um
hana eins vel og þau gátu á dánar-
beðnum.
Hannes, stóri bróðir minn, flutti til
Akraness úr sveitinni árið 1946. Hann
leigði sér herbergi á Jaðarsbraut 13
og flutti ekki þaðan fyrr en mörgum
árum og mörgum börnum síðar því
hann krækti í heimasætuna og þann-
ig varð Stella mágkona mín fyrir
rúmum 60 árum. Stella hafði margt
sérstakt við sig. Hún var gáfuð, heið-
arleg, úrræðagóð og dugleg. Allt lék í
höndunum á henni, eldamennska,
bakstur, saumar og prjón. Allt fór svo
vel og varð svo flott hjá henni. Þessir
kostir hennar komu sér vel því Hann-
es og Stella komu sér upp stórum og
mannvænlegum barnahópi. Ég var
eins og grár köttur á nýja heimilinu
hjá stóra bróður og Stellu og mátti
borða þegar ég vildi, ég man best eft-
ir kjötbollunum og svo var allt svo
framandi fyrir litla sveitastelpu.
Stella var traust og trygg, bar
mikla umhyggju fyrir foreldrum og
ættingjum, einnig tengdaforeldrum
og tengdafjölskyldu. Þau Hannes og
Stella komu oftast í sunnudagskaffi á
Vesturgötu 109 ásamt fleirum og þá
var nú glatt á hjalla. Elsku Smári,
Ólöf, Haukur, Heiðrún, Hanna, Guðni
og fjölskyldur. Það er vont og sárt að
missa en gott og gaman að eiga góðar
minningar sem enginn tekur frá okk-
ur. Munið eftir kærleikanum og hald-
ið vel hvert utan um annað.
Samúðarkveðjur frá okkur Badda,
Siggu og Steinu til ykkar allra. Guð
geymi ykkur.
Ása Hjartardóttir.
Þegar móðir mín hringdi og sagði
mér að Stella hefði fengið hvíldina þá
var það bæði sorg og þakklæti sem ég
fann til. Sorg yfir því að farin er frá
okkur vinkona sem haldið hefur vin-
skap við foreldra mína frá fyrstu
kynnum og sett mark sitt á mig og
mín systkini frá því við munum eftir
okkur. Þakklæti yfir því að hafa feng-
ið að kynnast manneskju sem leit
nánast á okkur systkinin sem sín
börn þótt hún ætti sjálf stóran barna-
hóp.
Stella var þannig manneskja að
þótt hún hefði ekki úr miklu að spila
gaf hún okkur gjafir á afmælum er
við vorum lítil og hún meira að segja
færði börnum okkar systkinanna
gjafir. Stella fylgdist alltaf með því
hvað við systkinin og okkar börn vor-
um að gera. Þar sem ég veit að það er
ekki í anda Stellu að halda langar lof-
ræður, þótt hún ætti það skilið, ætla
ég ekki að hafa þetta miklu lengra.
Stella var búin að vera mikið veik
undanfarið og því er ákveðinn léttir
að hún fékk sína hvíld.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka Stellu fyrir þá ósviknu vináttu
sem hún sýndi foreldrum mínum og
afkomendum þeirra. Börnum, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
Stellu sendi ég samúðarkveðjur og
vona að minningin um hana lifi með
þeim um ókomin ár.
Einar Brandsson.
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast hennar Stellu frænku minnar,
systur hans pabba. Hún og hennar
fjölskylda voru einu skyldmenni okk-
ar á Akranesi þegar ég var að alast
þar upp. Það var mikill samgangur á
milli heimilanna og fannst mér mikið
fjör og gaman að fara yfir á Höfða-
braut 16, því þau systkinin, börn
Hannesar og Stellu eru sex og það
var því líflegt á heimilinu.
Hannes lést fyrir rúmum fjórum
árum og var það mikill missir. Þau
hjón voru afar samrýmd og það var
sérlega notalegt í kringum þau.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
sem flest búa á Akranesi sóttu mikið í
afa sinn og ömmu.
Stella var ofurmamma sem eldaði,
bakaði, prjónaði og saumaði allt
handa þessari stóru fjölskyldu. Hún
var mjög lagin í höndunum og hennar
prjónaafurðir eru í hæsta gæðaflokki.
Hún prjónaði líka oft eitthvað fallegt
handa okkur í stórfjölskyldunni. Mér
fannst frænkur mínar og vinkonur,
Heiðrún og Hanna, alltaf í svo flottum
fötum og stundum fékk ég lánaða hjá
þeim eina og eina flík. Stellu fannst
það algjör óþarfi en hún hefur nú trú-
lega áttað sig á aðdáun minni á öllu
því sem hún bjó til eða hannaði. Stella
var alltaf sérlega góð við okkur öll
systkinin og þau hjónin, hún og
Hannes, tóku alla tíð vel á móti okkur
þegar við komum upp á Akranes.
Núna hafa pabbi og Dúna misst
systur sína og Óli frændi, bróðir
þeirra, lést í sumar. Margar fallegar
og skemmtilegar minningar eigum
við og þær verða ekki frá okkur tekn-
ar.
Elsku Stella mín, ég sé þig fyrir
mér með Hannesi þínum á nýjum
stað þar sem er friður og ró. Ég og
mín fjölskylda þökkum fyrir allt og
allt.
Kæru frændsystkinum mínum,
fjölskyldum þeirra og öðrum ástvin-
um votta ég samúð mína í sorginni.
Sesselja.
Þorgerður Bergsdóttir
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur J. Hallgrímsson.)
Hvíl í friði, elsku Stella
mín.
Inga Birna Björnsdóttir.
HINSTA KVEÐJA