Morgunblaðið - 19.10.2008, Blaðsíða 43

43
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 2008
Elskulegur bróðir,
Sigurjón, hefur kvatt
þennan heim. Það eru eingöngu ljúf-
ar og fallegar minningar sem leita á
hugann er ég minnist hans.
Sigurjón var yfirleitt kallaður
Siggi, hann var glæsilegur, grannur
og myndarlegur maður. Hann var
mikill húmoristi, átti auðvelt með að
slá á létta strengi og sjá spaugilegu
hliðarnar á tilverunni. Það var alltaf
gott að vera í návist Sigurjóns bróð-
ur, hlýtt faðmlagið notalegt og hlát-
urinn hans smitandi.
Sigurjón Ingimarsson
✝ Sigurjón Ingi-marsson sím-
smíðameistari
fæddist í Reykjavík
15. desember 1941.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut fimmtu-
daginn 25. sept-
ember síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Fossvogskirkju
7. október.
Siggi hafði mikla
ánægju af því að
ferðast, og eru fjöl-
skylduferðirnar sem
við fórum í saman
ógleymanlegar. Sér-
staklega er ferðin
okkar til Þýskalands
fyrir nokkrum árum
eftirminnileg, þar
naut hann sín vel,
alltaf að upplifa nýja
staði. Þá fórum við
víða akandi um Suð-
ur-Þýskaland og til
Ítalíu. Bílaáhuga-
maður var hann mikill og vildi eiga
góða bíla, bílarnir hans voru ávallt
nýbónaðir og fínir.
Sigurjón bróðir skilur eftir sig
sáran söknuð í huga nánustu ætt-
ingja.
Börnum hans og fjölskyldum
þeirra sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning þín og hvíl í
friði.
Steinþóra Ingimarsdóttir.
✝ Ingibjörg Þor-steinsdóttir
fæddist á Stafnesi í
Miðneshreppi á
Reykjanesi 13. des-
ember 1925. Hún
lést á dvalarheimil-
inu Hrafnistu í
Hafnafirði 19. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorsteinn
Guðmundsson, sjó-
maður og vitavörð-
ur á Stafnesi, f.
1894, d. 1963, og
Jórunn Guðmundsdóttir, sauma-
kona á Akureyri, f. 1902, d.
1991. Ingibjörg var eina barn
foreldra sinna. Hún fluttist fljót-
lega með móður sinni norður í
land og bjuggu þær mæðgur síð-
an á Akureyri þar til Ingibjörg
varð fullvaxta og fór til útlanda
til náms. Hún lærði kjólasaum af
móður sinni og gekk í Mennta-
skólann á Akureyri.
Elsta barn Ingibjargar er Guð-
mundur Pétursson rafmagns-
verkfræðingur í Reykjavík, f.
1947. Börn Guðmundar og fyrri
konu hans, Rögnu Kemp Guð-
mundsdóttur kennara, eru: 1)
Teitur læknir, f. 1973, maki Lilja
Þórey Guðmundsdóttir tann-
smiður, f. 1971. Börn þeirra eru
Tinna Sif, f. 2002, og Viktor
Daði, f. 2005. Teitur átti fyrir
soninn Maximilian, f. 1999, sem
býr í Þýskalandi. 2) Katrín
Ragna læknir, f. 1981.
Eiginkona Guðmundar er
Hólmfríður Gísla-
dóttir viðskipta-
fræðingur.
Ingibjörg giftist
Guðna Ólafssyni
apótekara árið
1952 en þau slitu
samvistir og áttu
ekki börn saman.
Ingibjörg var síðan
á annan áratug í
sambúð með
Kristni Olsen flug-
stjóra og einum
stofnanda Loft-
leiða. Ingibjörg og
Kristinn áttu saman 2 börn: 1)
Kristin Olsen yngri, f. 1955, lést
1969 af slysförum 2) Guðrúnu
Olsen, f. 1958, búsetta á Suður-
Ítalíu. Guðrún er gift Rocco Pat-
isso og eiga þau 3 uppkomnar
dætur, Claudiu, f. 1976, gifta og
móður, Ginziu, f. 1978, og Carm-
inu, f. 1983.
Ingibjörg var listræn og mál-
aði og teiknaði en lærði á sínum
tíma fatahönnun og var mennt-
aður kjólameistari í Noregi. Við
það vann hún framan af og
stundaði einnig verslunarrekst-
ur, en hún átti um tíma kven-
fataverslun á Skólavörðustíg.
Ingibjörg lifði litríku lífi, var
skapmikil og ákveðin, en seinni
hluta ævinnar átti hún við veik-
indi og heilsubrest að stríða.
Ingibjörg var 83 ára þegar hún
lést.
Útför Ingibjargar fór fram
frá Fossvogskapellu 13. októ-
ber.
Hún Ingibjörg frænka mín er
látin. Mín fyrstu kynni af henni
voru endur fyrir löngu, þegar ég
var smástelpa í Skagafirðinum. Þá
höfðum við aldrei sést, en hún
sendi mér gjafir sem í mínum aug-
um voru gull og gersemar. Ég var
stolt af þessari frænku minni,
vegna glæsileika hennar og list-
fengi. Málaralistin var henni í blóð
borin, líka var hún listaskrifari.
Fatahönnun, saumur og allt sem
því fylgir lék í höndum hennar. Að
sjálfsögðu var ekki heiglum hent
að búa yfir slíkri hæfni og nýta
hana vel. Þegar ég fluttist til
Reykjavíkur 6́2 tókum við upp
kynnin að nýju, báðar breyttar
manneskjur, en héldum vináttu allt
til enda. Að sjálfsögðu dreif margt
á daga hennar á langri ævi, en á
hverju sem gekk, reif hún sig alltaf
upp aftur. Nú, þegar húmar að,
haustsins töfrandi litskrúð fölnar
og laufblöð falla, þá lýkur Ingi-
björg göngu sinni um lífsins veg
með reisn. Nú mun hún leita meiri
fegurðar og finna hana. Kæra
frænka, nú ert þú búin til brott-
farar. Þú vindur upp seglin og
heldur á haf út. Stefnan er tekin til
framandi strandar. Guð gefi þér
góðan byr!
Láttu hug þinn aldrei eldast
eða hjartað.
Vinur aftansólar sértu,
sonur morgunroðans vertu.
(Stephan G. Stephansson.)
Hallfríður Kolbeinsdóttir.
Manstu þegar við hlupum um hlaðið
og lékum
í ljósinu frá gluggunum
við fiðrildin hvítu
létum þau falla á ermar okkar
og tifuðum inn
til að skoða þau betur
en þá voru þau orðin að glærum dropum
Þau undur og vonbrigði
En fagrir voru litirnir
í ljósbliki dropans.
(Snorri Hjartarson)
Guðrún Ingibjörg, Lilla, en svo
kölluðum við hana, var frænka mín.
Jórunn móðir hennar var hálfsystir
pabba en faðir hennar Þorsteinn
var vitavörður suður á Reykjanesi.
Þær mæðgur fluttu norður og
bjuggu á Akureyri. Þar sem Jór-
unn var lærð saumakona vann
hún við það. En þær voru oft hjá
okkur í sveitinni á fyrstu árum
Lillu, fyrst í Skógum í Fnjóska-
dal, seinna á Birningsstöðum í
Ljósavatnsskarði. Jórunn var
með kaffisölu í skólahúsinu í
Skógum einhver sumur en Skóg-
ar lágu í alfaraleið þeirra eru fóru
yfir Vaðlaheiði og áningarstaður
margra ferðamanna og eins var
oft fjölmenni í Vaglaskógi sem er
handan Fnjóskár á móti Skógum.
Lilla var eins og ein af okkur
systkinunum og kallaði pabba
alltaf pabba og það fannst okkur
líka sjálfsagt. Anna systir og Lilla
voru jafngamlar og samrýndar.
Þær léku sér mikið að dúkkum
uppi á loftinu heima, stundum
fékk ég að vera með og stundum
ekki en það munaði þremur árum
á okkur í aldri. Seinna fórum við
oft á hestbak á sunnudögum, við
biðum eftir því alla vikuna. Þetta
voru þægir hestar og við fórum
austur að Ljósavatni, það var það
lengsta sem við máttum fara. Þá
eru berjaferðir minnisstæðar,
pabbi fékk alltaf fyrstu berin og
ekki máttu vera grænjaxlar. Síla-
veiðar stunduðum við í Myllut-
jörninni, sem er uppspretta á
milli brekkna, þá fékk ég stund-
um að fara með og varð að vera
tilbúin með hnífinn, sem var
stærðar sjálfskeiðungur sem ég
var látin passa. Það gerðust mörg
ævintýri þessi sumur og við Anna
nutum þess að vera með Lillu,
sem var fróð og skemmtileg.
Ég var líka stundum hjá þeim
mæðgum á Akureyri, Jórunn var
þá að sauma á mig. Lilla var list-
ræn í sér, hún teiknaði og málaði,
hafði mjög fallega rithönd og svo
var hún líka mjög flink sauma-
kona og vann við það um tíma.
Hún flutti snemma suður og sam-
gangurinn minnkaði en alltaf
heldum við þó sambandi.
Hún kom til mín í Þverá og
ósköp þótti mér vænt um það. Við
rifjuðum upp minningar frá liðn-
um tímum og ræddum um hvern-
ig lífið hefði farið með okkur.
Gott er að leggjast í lyngið,
sjá lauf glóa, finna kvik
fjaðurmjúk atlot þess, fagna
í fegurð jarðar meðan rauð
og lág sólin lækkar
og lyngbreiðan er ilmgrænt haf
sem ber þig að hljóðri húmströnd
og hylur þig gleymsku.
(Snorri Hjartarson)
Með þakklæti fyrir liðnar
stundir.
Friðrika Jónsdóttir, Þverá.
Ingibjörg
Þorsteinsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐLAUG PÉTURSDÓTTIR KJERÚLF,
áður til heimilis á
Laugarnesvegi 80,
Reykjavík,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
11. október, verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 22. október kl. 13.00.
Þórunn Kjerulf Ivey, David P. Ivey,
Vilborg J. Kjerulf, Jens Nielsen,
Ásta Haraldsdóttir, Hjálmar Sveinsson,
Hafdís Ágústsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BRYNDÍS G. THORARENSEN,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð sunnudaginn
12. október.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 20. október kl. 15.00.
Kristín Thorarensen, Örn Vigfússon,
Guðríður M. Thorarensen, Þórður Ásgeirsson,
Egill Thorarensen, Ásdís Matthíasdóttir,
Guðlaugur Thorarensen, Gloria Thorarensen,
Daníel Thorarensen,
Sigurður Thorarensen, Áslaug Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
FYLKIR ÁGÚSTSSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
21. október kl. 13.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið eða
Sunddeild Vestra á Ísafirði, 0156-05-64742
kt. 430392-2399.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lára J. Haraldsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÁGÚSTA KRISTÍN ÞORVALDSDÓTTIR,
Hraunbæ 40,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 12. október, verður
jarðsungin frá Seljakirkju miðvikudaginn
22. október kl. 13.00.
Ólína Þ. Sigurðardóttir, Friðrik Kristjánsson,
Ástþór Sigurðsson, Helga Oddsdóttir,
Ómar F. Sigurðsson, Elínbjörg Valdórsdóttir,
Geir Sigurðsson, Berglind Elfarsdóttir,
Einar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Með örfáum orðum
langar mig að þakka
henni Svanhvíti sam-
fylgdina á liðnum áratugum.
Ég kynntist henni árið 1967,
sama ár og dóttir mín Sigurrós
fæddist. Sigurrós var hennar
fyrsta barnabarn og hún var
henni frá fyrstu stundu amma í
besta skilningi þess orðs. Þótt það
æxlaðist þannig að ég tengdist
fjölskyldu hennar aðeins í mjög
stuttan tíma breytti hún aldrei
viðhorfi sínu eða framkomu við
mig. Oft hringdi hún í mig til að
spjalla, oftast um barnabarnið sitt
Sigurrós en einnig allt annað milli
himins og jarðar og því hélt hún
Svanhvít Friðriksdóttir
✝ Svanhvít Frið-riksdóttir fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 29. janúar
1925. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð þriðju-
daginn 7. október
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fossvogskapellu
15. október.
áfram löngu eftir að
Sigurrós var orðin
fullorðin. Síðustu ár-
in fór ég stundum
með Sigurrós til
hennar í kaffi og allt-
af átti hún hlýjan
faðm og bros að
bjóða mér. Ég minn-
ist þess líka þegar
Sigurrós bjó hjá
henni tvisvar á árum
áður hvað hún var
henni góð og hve ég
var alltaf velkomin í
heimsókn. Samband
hennar og Sigurrósar varð enn
nánara með árunum, ekki síst eftir
að Svanhvít varð öldruð og þurfti
á aðstoð að halda sem Sigurrós
veitti fúslega. Sýnir það e.t.v. best
hversu vænt Sigurrós þótti um
ömmu sína að hún kom í jarð-
arförina hennar alla leið frá Afr-
íku þar sem hún hefur nú hafið
störf, þrátt fyrir að hún væri ný-
farin út.
Að endingu vil ég þakka góðri
vinkonu alla hennar góðvild,
tryggð og hreinlyndi í minn garð.
Helga Guðjónsdóttir.