Skinfaxi - 01.07.1926, Qupperneq 18

SKINFAXI
66
anlegum ráðum. ]?að kostar þrek, staðfestu og alvöru,
en því dýrkcyptari, sem sigurinn verSur, þeim mun
meira er í þaS variS, að hafa unnið hann. Alt, sem mesta
fyrirhöfn kostar, er verðmætast.
Allir menn eiga í einhverri baráttu. Baráttan kemur
fram í mörgum myndum. pað er til barátta fyrir lifi,
limum og daglegu brauði og þörfum, barátta við lágar
hvatir og freistingar, sem háð er í þögn og einrúmi og
harátta fyrir áhugamálum og hugsjónum. En sérhver
göfug barátta, sem einstaklingurinn heyir, er tilraun
hans til þess að auka manngildi sitt og veita lífi sinu til-
gang. Enginn getur náð háum, siðferðislegum þroska,
nema með mikilli innri baráttu. Baráttan hefir sama
gildi fyrir andann og erfiðið hefir fyrir líkamann. Hún
stælir kraftana og kennir mönnum að beita þeim. Mér
virðist það því óheilhrigð stefna, ef félög, er starfa á
uppeldislegum grundvelli, gera nokkra tilraun til þess
að létta eða minka baráttu einstaklingsins fyrir mann-
gildi sínu. „Sjalfr leið sjalfan þik“ það er gullvæg regla.
Ef barátla einstaklingsins er hörð, og líf hans „Iævi
blandit“ er hælt við misstignum sporum og mörgum
ósigrum. En það er liið mesta óráð, að láta slíkt á sér
festa með hvaða hætti sem er. Eina ráðið, ef svo fer, er
að byrja á nýjan leik með nýjum lcröftum og varast
alla örvæntingu.
Æskulíf ýmsra manna er einskonar heiðarganga um
hrjóstur andlegrar fátæktar, innihaldslausra skemtana
og nautna. Sumir menn virðast vera fæddir til að leggja
leið sína um slíkar eyðimerkur, aðra hrekur andviðri
lífsins út á þær. Hugsjónir þeirra fölna og deyja smám-
saman, andi þeirra tapar fluginu og uppsprettur sálna
þeirra, sem áttu að vera ferskar, tærar og ávalt hreinar,
gruggast og þorna loks með öllu. En þegar hugsjónirn-
ar eru horfnar, og andinn er orðinn eins og vængbrot-
inn fugl, blasir einskisverð æfi framundan. pessi hnign-