Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 8

8
SKINFAXl
oflausl unnið gott inenningastarf. En einn maður kann
ekki í öll horn að líta. Þjóðmenjasafnið skortir og mjög
húsrúm, og starfsvið þess er alltof takmarkað og þröngt.
Þangað hefir einkum verið safnað hlutum, sem hal'a
lireint fagurfræðilegt gildi, kirkjulegri list, svo sem alt-
aristöflum, kaleikum, kirkjustjökum og öðru slíku,
ýmsum veglegum skrautmunum, svo sem úlskornum
kistlum og stokkum, skartklæðum og skartteppum
svo og munum, er fuiidizt hafa í haugum og rústum.
En það vantar nær alveg þá deild safnsins — eða, ef
f-’vo vill, sérstakt safn, er lýsi hinni verklegu menningu
og atvinnuháttum þjóðarinnar, amboð og önnur bús-
áhöld. Þar sjást ekki orf og hrífur, taðkvarnir eða torf-
ljáir og væri þeir Iilutir þó eigi síður til skilningsauka
á liögum og menningu liðinnar kynslóða, en prjóna-
stokkar og höfðaletursfjalir, að þessum lilutum ólöst-
uðum.
Eg vil sízl draga úr gildi hinna kirkjulegu minja.
iín þær sýna þó aðeins lítið brot okkar menningar og
ekki alltaf hið þjóðlegasta. Það er stórgaman, að skoða
,.kirkjuna“ svokölluðu á Þjóðmenjasafninu. En ]>að
væri og vissulega gaman, ef til væri þar skennna með
öllum þeim amboðum og öðru dóti, er fundust í skemmu
á vel setnum sveitabæ, látum okkur segja um síðustu
aldamót. Og þótt höklar og messuklæði séu merkilegir
hlutir, þætti mér engu síður merkilegt, ef til væri i
safninu ekta islenzk skinnklæði, sjóklæði, svo sem áð-
ur voru notuð af vermönnum.
Þótt eg kunni að meta yfirhurði vélknúinna báta
vfír árabáta, ]iá vildi eg gjarnan að einhverjum breið-
firzkum tíæring yrði forðað frá fúa í naustum og svo
Iiygg eg að mörgum muni finnast er þekkja, af sjón
eða sögu, gamla breiðfirzka sjógarpa. — 1 Þjóðmenja-
safninu er til einn bátur, en það er grænlenzkur húð-
keipi —• kajak.