Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 63

SKINFAXI
63
iii nenia burt fjárliagsöröugleikana, sem nú liamla
ferðalögum æskumanna. Eg veit, að margir segja, að
þeir hafi ekki tíma til þess að ferðast fótgangandi um
landið, eða jafnvel á hestum eða lijólhestum.
Mikill fjöldi ungra manna og kvenna sækir nú skól-
ana um land allt og dvelur þar vetrarlangt.
Hvers vegna skyldi ekki Iiver ungur maður og ung
kona þá geta tekið sig upp öðru hvoru, þó ekki væri
nema annað livert ár, méðan þau eru ung, svo sem
viku eða hálfsmánaðar tima lil þess að sækja í skaut
náttúrunnar það, sem ekki verður sótt í neinn skóla
eða hók: andleg og líkamleg hreysti.
Eg var i sumar fyrripartinn uppi í öræfum, en seinni
niðri í byggð. Þar sem eg dvaldi síðast, var sundlaug
rétt hjá. Þennan eina sunnudag, sem eg var þar, safn-
aðisl fjöldi ungs fólks saman þar, nokkrir syntu og
aðrir horfðu á. Að þessu loknu var svo farið lieim á
næsta hæ og dansað á túninum fram eftir kvöldinu.
Að vísu minnist eg jiessa dags og kvökls sem eins með
þvi skemmtilegra, sem eg hefi tekið þált í, en betur hefði
eg getað hugsað mér þennan hóp hverfa hurt að laug-
ardagskvöldinu eilthvað inn í óhyggðir, þangað sem
hugann lysti, rétt eins og fuglinn fljúgandi — farfugl-
arnir burt af heimahögunum, af slóðum vanans, inn
í hina hrikalegu islenzku fjallanáltúru.
Eg hefði getað hugsað mér kvöldvöku í einhverju
yfirlætislitlu sæluhúsi langt inni í öræfum, þar sem
félagar úr fjarlægri sveil e. t. v. hefðu komið til móts
við okkur, og svo sunnudeginum eytt í skoðun um-
hverfisins sameiginlega, þar til tími væri kominn lil
að halda heim.
Eg vona og eg veit, að það munu verða Farfuglafé-
lögin, sem heina leiðum islenzkrar æsku inn á þessar
nýju brautir, út af leiðum vanans, venju og takmark-
ana, sem utanaðkomandi áhrif liafa skapað.
Það sýnir hezt, hverjar undirtektir hrevfing þessi