Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 32

32
SKINFAXI
hverjum gesti, hverjum ungmennafélaga — allir eitt í
því, að vera glaðir á góðri stund. Það var ekki hrópað
upp, það var ekki skapað með augnahliksáhrifum
alkohols; það kom frjálst, óþvingað og hressandi —
bjartur geisli frá íslenzkri, heilbrigðri sveitasál. Það
var hátíð að Sólvangi.
— — — Eg vildi segja Skinfaxa frá „Laxdælinga-
deginum“ okkar, ef ske kynni, að fleiri ungmennafél.
vildu reyna einn slíkan dag í sinni sveit — einn dag,
þar sem hvorki væri um selda né keypta gleði að ræða,
einn dag, þar sem hlátur og gleði æskunnar á öllum
aldri fær að brjótast út — einn dag, þar sem allir sveit-
ungar ættu þess kost, að gista að Sólvangi sannrar gleði,
Vormenn fslands! Athugið heitið, sem ykkur var
gefið; athugið stefnuna, sem i nafninu felst! Myndi
það ekki færa ykkur feti nær markinu, kannske á fleiri
en einn liátt, að rctta sveitungum ykkar þannig ykkar
hlýju vormannshönd?
Jón Jónsson frá Ljárskógum:
Sólvongs minni.
Nú htær við aupm heiður gleðidagur
og hlýr við röðli brosir okkar sveit
og sumarblærinn svífur hlýr og fagur
á svanavæng um hjartans innsta reit.
í dag er liorft með auknum æskuvonum
og efldum þrótti fram mót nýrri tíð
— og Laxárdalnum, dætrum hans og' sonum,
skal dagsins minning kær um ár og síð.
Vort félag liefur átt um tugi ára
við erfið lífskjör, þrotlaust reynslustríð,
— þau svíða ennþá, örin margra sára
frá ýmsri regin-kaldri norðanhríð.