Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 20

20
SKINFAXI
Ungmennafélagar iðka glimu.
Fullorðinn maður og ung stúlka eru á ferð yfir erf-
iðan fjallveg. Þau fara villur vegar í liríð og náttmyrkri.
Maðurinn leitar eftir leiðarmerkjum, en verður við það
viðskila við stúlkuna, sem ein stendur eftir í hríðinni
l.«já liestunum. Alla hina löngu vetrarnótt stendur húu
þorna og versl ásókn dauðans með þreki og hetjulund.
Ekki missir hún kjarkinn.og ekki lætur hún svefn-
inn yfirhuga sig. Þessi saga er sönn. Þið þekkið hana
mörg betur en eg. Hún gerðist hér á Fróðárheiði i
fyrra vetur. — Þetla er stúlka, fædd og uppalin i þessu
liéraði. — Þetta var ein af dætrum samlíðarinnar.
Eg vil nefna annað dæmi. Tveir ungir menn austur
i Skaftafellssýslu eru í fjái’leitum. Þeir leggja leið sína
yfir jökulhungu i hrattri fjallshlíð. Snjóflóð hreppir
þá. Annar þeirra sleppur, en hinn berst með flóðinu
mikla vegalengd. Hann er grafinn lifandi undir jökul-
urð og hefir litla von um hjörgun. Hann missir þö ekki
kjarkinn. Hann syngur veraldleg Ijóð og sálma og
hugsar með ró og hugprýði um það liver muni verða
afdrif sin. Þessi piltur var 18 ára. — Þegar heim kom,
reit liann frásögn um athurðinn á þróttmiklu máli, sem