Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
þessir búskaparhættir þó að falla i fyrnsku, og þeir
nmnu fáir íslenzbir unglingar nú, er setið hafa yfir
rollum. Enn er þó fæi-t frá á nokkrum hæjum á Hóls-
fjöllum og á minnsla kosti einum bæ við Arnarfjörð.
Trostansfirði, og e. t. v. viðar þar vestra. En ekki munu
þau mörg, árin, þar til síðustu færikvíarnar feyskna
niður. Væri nú ekki þcss vert, að senda einhvern á
stúfana með kvikmyndavél og taka stutta kvikmynd
og safna gögnum um þenna búskaraliátt? Svo mörgum
kynslóðum liefir þó sauðamjólldn haldið liftórunni í og
svo marga skapliöfn hefir rolluyfirsetan mótað í
þessu landi. En jietta má ekki lengi dragast.
Fram á síðustu ár var meltekja ærið þýðingarmikil
búbót í ýmsum byggðum Skaptafellssýslu og var mel-
kornið sem kmmugt er notað til brauðgerðar. Nú mun
meltekja liklega lögð niður á öllum bæjum austur þar,
en ennþá finnst margt fóllc, er frá henni kann að greina,
og enn má sjálfsagt ná í mölunarkvarnir, þreskitæki.
Væri allt þetta vel verl nánari rannsóknar, því e. t. v. er
meltekjan beinn arftaki hinnar gömlu kornræktar og
befir máske varðvcilt einhverjar gamlar venjur og að-
ferðir þar að lútandi.
Sú var tið, og eigi löngu liðin, að hákarlaveiðar voru
mjög þýðingarmikil atvinnugrein nyrðra, einkum við
Eyjafjörð. Hefir ýmislegt fróðlegt verið um veiði þessa
skrifað, en engum hefir hugkvæmzt að bjargafrátýnslu
hákarlavað, og væri þó fróðlegt að sjá slíkan hlut.
Mætti eflaust finna gamlan hákarlavað í einhverjum
lijalli nyrðra þar.
Eg læt þessi dæmi nægja í brað, til að sýna, að margt
er það, sem varðveita bæri og að ekki má draga það til
lengdar, ef það á ekki með öllu að týnast.
En við höfum þó Þjóðmenjasafn, munu margir segja.
Satt er það, við eigum þjóðmenjasafn og það injög
merkilegt safn um margt, og foi’stöðumenn þess hafa