Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 65

SKINFAXI
65
Emil Ásgeirsson:
Haukadalsskólinn.
Þegar íþróttaskólinn í Haukadal hatði lokið störfum á þess-
um vetri, tók skólastjórinn þar, hinn alkunni íþróttamaður
Sigurður Greipsson, sér ferð á hendur með nemöndum sín-
um og heimsótti nokkur ungmennafélög i Héraðssambandinu
Skarphéðni. Sýndu nemendur Sigurðar þar leikfimi og glím-
ur undir stjórn hans.
Það hefði verið ósanngjarnt, að gera fyrirfram miklar kröf-
ur til leikni og kunnáttu þessara pilta, eftir 3—4 mánaða nám
i Haukadal, og vita, að flestir þeirra munu varla hafa séð
leikfimi, þegar í skólann kemur.
En allir, sem horfðu á iþróttasýningar þeirra Haukdæla,
munu viðurkenna, að undravert sé, hve miklum árangri þeir
hafa náð á svo skömmum tíma. Og á það einkum við um
leikfimina, bæði staðæfingarnar og stökkin.
Einna mesta athygli manna mun hafa vakið, hve mikill
léttleiki og mýkt var yfir hreyfingum og æfingum piltanna.
Og veldur þar mestu um lipurð þeirra, og svo hitt, hvernig
Sigurður raðar æfingum sínum niður. Hann fellir þær hverja
við aðra, svo að þær renna saman í eina heild, — sterka
cn mjúka, — eins og voldugt og þróttmikið ljóð eða lag.
Leikfimissýning með þessu móti verður samfelldari og á-
hrifameiri, heldur en ef kerfið er hútað í sundur og hver
æfing kemur algerlega út af fyrir sig.
Um glímuna er sama að segja og um leikfimina. Hún var
létt og fjaðurmögnuð, enda glimd meira af forsjá en kappi.
En áberandi var það, hve glímumennirnir, svo þaulæfðir, sem
þeir þó voru, beittu minna lágbrögðum en hábrögðum. Og
yfirleitt virðist svo, sem lágbrögðin séu að hverfa úr glím-
unni, nema þá helzt liælkrókurinn.
En sé það svo, sem fullt útlit er fyrir, að handvörnin sé
að útrýma lágbrögðunum, þá þyrfti að taka til athugunar,
hvort ekki væri rétt að breyta gildandi glímureglum i sam-
ræmi við það.
Tilgangur Sigurðar Greipssonar með þessari för, sem hér
er nefnd, mun hafa verið sá, að vekja áhuga ungmennafé-
laga á íþróttum og eggja þau til aukins starfs á því sviði.
Sigurður hvetur alla til að iðka íþróttir, sjálfs sín vegna,
og vegna þeirrar hollustu, sem því fylgir fyrir líkama og sál.