Skinfaxi - 01.04.1939, Blaðsíða 4

4
SIÍINFAXl
tækifæri. Var á ölln
auðséð, að Sviar voru
að minuast manns, sem
iþejir töldu einn af
landsins mestu sonum.
Og hver var svo þessi
Arthur Hazelius? Jú,
það var sænskur
menntaskólakennari,
sem varði langri elju-
jg atorkuæfi í þrot-
lausa haráttu til þess
að bjarga minjum
sænskrar sveitamenn-
ingar og atvinnuhátta
og varðveila þær ó-
komnum tímum; mað-
ur, [sem ferðaðist um
flestar byggðir Skan-
dínaviu og safnaði kollum og kyrnum, amhoð-
um og öðrum búsáhöldum, klæðum og skæð-
um, og grundvallaði Nordiska Museet, liið mikla
þjóðmenjasafn, sem nú er orðin sjálfstæð vísindastofn-
un með tveimur prófessorum og mörgum docentum,
er rannsaka þjóðlíf og þjóðhætti Svía. Það er maðurinn,
sem lét flytja heila bóndabæi, kirkjur, selkofa og göm-
ui kaupstaðahús til Stokkhólms og stofnaði Skansinn,
hið lieimsfræga útisafn, sem er lifandi mynd af þjóð-
háttum Svia, eins og þeir voru allt fram undir síðustu
aldamót. Með réttmætu stolti segja Svíarnir: „Skansen
ár párlan i Malardrottningens krona“. Það væri meir
en efni í langa ritgerð, að skýi-a nánar frá Skansinum
og menningarlegri þýðingu lians fyrir Stokkhólm og
Svíþjóð alla, en eg mun ekki víkja að því í þetta sinn.
En við áðurnefnda minningarathöfn mun í fyrsta skipti
hafa vaknað hjá mér i fullri alvöru sú spurning, sem