Skinfaxi - 01.11.1940, Blaðsíða 10

90
SKINFAXI
Halldór Kristjánsson:
/?iaðui\
Eg er barinn af veðrum og brenndur af sól,
ég er barn þessa volduga dals,
þar sem gróðurinn angar, um hlíðar og hól
og um hrióstur ins stórgrýtta f jalls.
Ég er tengdur þeim stöðvum, sem flest hafa fært
það, sem fóstraði vit mitt og þrótt,
þar sem bæði að njóta og lifa hef’ ég lært,
þó að lengra ég nám hafi sótt.
Hún er framtíðarland, þessi fallega sveit,
þó að fátæk og strjálbýl sé enn.
Sá, sem trúir á ísland og velferð þess, veit
hér er verk fyrir þjóðholla menn.
Hér er göfugt og veglegt hið græðandi starf,
það er gagnlegt í lengd og í bráð,
skapar menningarskilyrði, menningararf,
verður mannlegrar hamingju sáð.
Þótt ég viti mér auðið að velja þann stig,
þar sem vænna og hóglegra er,
þar sem þó gæti ef til vill munað um mig,
er ég meiri og farsælli hér.
Og þó veit ég af ýmsu, sem ekki er létt,
en sem útheimtir fórnandi þor.
En hver torfæra sannar minn tilverurétt
og ég trúi á erfiðu spor.