Skinfaxi - 01.11.1940, Blaðsíða 4

84
SIÍINFAXI
átt og viljum eiga við þær vinsamleg viðskipti. Vér unn-
um þeim allrar gæfu og óskum engri þeirra ófarnaðar.
Samkvæmt yfirlýsingum vorum, innræti voru og öllu
eðli erum vér algerlega hlutlausir um gang styrjaldar-
innar, eigi aðeins í verki, heldur og í orði og hugsun.
Sem þjóð erum vér til þess alls ófáanlegir, að veita
öðrum aðila, en halla á hinn. Samúð einstakra manna
hnígur auðvitað silt á hvað, og er það einkamál þeirra
og vítalaust, meðan þeir fremja engar þær athafnir,
er þjóðinni má stafa vandi af. En þessi er aðslaða þjóð-
arheildarinnar. Hitt er annað mál, að einræðisslefna
Þjóðverja og ftala er ekki að íslenzku þjóðarskapi. En
oss kemur ekki við, hvernig þeir skipa einkamálum sín-
um heima fyrir, - fremur en þeim eða öðrum þjóðum
lcemur við, livernig vér skipum vorum málum.
í byrjun styrjaldarinnar vonuðum vér og treystum
'því, að vér fengjum slaðið algerlega utan hildarleiks-
ins, svo sem vér gerðum kröfu til og eigum allan rélt á.
Vér töldum það fullkomið níðingsverk, að heita vopna-
valdi og bolmagni til þess að draga land vort og oss,
saklausa, vopnlausa, varnarlausa og alls nauðuga, inn í
hringiðu þeirra ógna, sem nú þjá liálfan lieim. Vér trúð-
um því ekki að óreyndu, að nein þjóð liefði þá lítil-
mennsku til að hera, að geta ráðizt vopnuð að varnar-
lausuni smælingja. En oss hefir ekki orðið að trú vorri.
Þjóð, sem vér mátum mikils og treysum til góðs -— sú
þjóð, sem segist berjast fyrir lýðræði og rétti smáþjóða,
liefir framið hermdarverkið á oss, traðkað lýðræði voru
og rétti vorum. Land vort er hernumið og þjóð vor
kúguð til að búa við hernám og i sambýli við innrásar-
her. Og vér erum sviknir með kossi. Hernámið er framið
undir yfirskini vinátlu og verndar, þrátt fyrir mótmæli
stjórnar vorrar. Ekkert liggur fyrir um það, að slíkrar
„verndar“ liafi verið liin minnsta þörf vor vegna. Enda
íeljum vér Þjóðverja og Brela eiga jafnmikinn — eða
öllu heldur j a f n-e n g a n — rétt á að koma hér i hern-