Skinfaxi - 01.11.1940, Blaðsíða 32

112
SKLNFAXI
þótt ekki sé lengra farið. Ég hefi aöeins látitS þetta eina
-orS leiöa mig þá götuna, sem þaS vildi helzt fara að þessu
sinni. ÞaS leiöir mig sennilega um svipaSar sló'öir næstu
árin. Og ég er viss um, aS ef ég á eítir aS lifa önnur merk
tímamót í félaginu mínu, þá verSur ekkert ofar í huga
mínum, en einmitt þetta litla, einfalda, en innihaldsríka
orS : manstu . . . ?
Halldór Kristjánsson:
Um tóbakstízku og ung-
mennafélög.
(SkrifaS vegna greinar Bjartmars GuSmundssonar í síS-
asta Skinfaxa.)
Ungmennfélögin vilja kenna okkur aS nota tækifæri lít's
• okkar, og þaS sem bezt. Öll fáum viS margvísleg tækifæri
til aS verSa dugandi liSsmenn i menningarsókn þjóSar okk-
ar. Hver tómstund er tækifæri til góSs. Hver eyrir, sem
•okkur áskotnast, sömuleiSis. Allir möguleikar okkar til
sigra og árangurs liggja í því, aS nota tækifæri okkar. Ekk-
ert veganesti er verra og sárara en vitnesekjan sú. aS hafa
átt auS glataSra tækifæra.
ViS höfum e. t. v. einhverja hneigS til aS fyrirlíta pen-
inga, meSan viS erum ung. ViS vitum svo glöggt, aS gildi
manna og sæla fer ekki eftir auraráSum þeirra. En viS
eigum samt aS sjá þaS, aS hver peningur er möguleiki til
góSs, — vel notaSur peningur er menningarlegur sigur, —
misnotaSur eyrir er glataS tækifæri. Þetta sjónarmiS gef-
ur okkur tilhlýSilega virSingu fyrir fjármunum og vekur
skömm á gálausri sóun þeirra.
Þetta er ein ástæSa þess, hvaSa afstöSu viS tökurn gagn-
vart tóbaksnautn. Ekki þó nema ein, því aS viS hlytum aS
skipa okkur gegn tóbaki, þó aS þaS kostaSi ekki neitt. Eg
rek hér ekki hin alkunnu rök þess. ASeins bendi ég á ýms-
ar þær torfærur, sem eru á vegi slikrar starfsemi. Tóbaks-
nautn er svo geysilega útbreidd, aS hver einasti maSur hef-
ir ótal tækifæri til aS dragast aS þessum ósiS. Tóbaksvörur
eru milcill tekjuliSur ríkissjóSs og ýmsra verzlana og því