Skinfaxi - 01.11.1940, Blaðsíða 8

88
SKINFAXI
einkennisbúinn hennaður er tákn og fulltrúi erlendrar
frelsisskerðingar í landi voru og erlendrar ágengni á
rétt vorn. Slíku tákni getum vér, sænidar vorra og metn-
aðar vegna, og þeirrar ábyrgðar, sem vér berum gagn-
vart eftirkomöndum vorum, i engu sýnt vinsemd né
bliðu né lillæti. Vér vitum það, að meðal hermann-
anna er margt prúðmenna og góðra drengja, þó að
andstæður þess séu þar einnig, svo sem reynslan hefir
sýnt og vænta má í fjölmenni. Vér gerum þó ráð fyrir,
að prúðmennin séu miklum mun fleiri. Vér mundum
laka þeim mönnum fagnandi sem gestum vorum og
rétta þeim bróðurhönd, ef þeir kæmu til vor í borgara-
húningi sem óliáðir einstaklingar. Reginmunurinn á
þessu tvennu: innrásarhermanni og manni, verður að
vera oss Ijós og má aldrei glevmast oss.
Því miður Iiefir brugðið út af þvi, að gætl hafi verið
nægilega islenzks þjóðarmetnaðar i framkomunni við
setuliðið. Lítill vafi er á, að ýms stjórnarvöld vor hafa
verið því undanlátssöm um of. Ýmsir einstaklingar
liafa veðrað sig upp við það og nuddað sér utan í það.
Allmargar konur Iiafa veitt hermönnum l)líðu sína.
Er það þjóðarsmán, auk þess sem ])að er alvöruefni á
öðru sviði. Eg hefi séð i norðanblaði, að knattspyrnu-
félögin á Akureyri hafa háð kappleiki við brezka lier-
inenn, en knattspyrnumenn i Reykjavík hafa fengið
lúðrasveit úr hernum til að leika á kappleik hjá sér.
Slikt er ósamrímanlegt íslenzkum metnaði. Eg hefi
heyrt, að virðingamenn og vaklamenn, sem trúað er
fyrir að gæta sæmdar þjóðarinnar og metnaðar, liafi
]iegið veizlur af herforingjum Breta. Eg vona, að það
sé ósatt. Hér í borg bafa verið lierforingjadansleikir og
íslenzkar meyjar lotið svo lágt að sækja þá og dansa
við innrásarherforingja. Það er að selja metnað sinn
fyrir baunarétt fánýts gleðskapar.
En u m f r a m a 11 t a n n a ð v e r ð u m v é r a ð
e f 1 a 1 s 1 e n d i n g i n n i s j á 1 f u m o s s, með