Skinfaxi - 01.11.1946, Síða 20

72
SKINFAXI
tilraun til að finna form fyrir það, sem verður að nást.
Ef hugsjón þessara laga kæmist í framkvæmd i raun
og veru, teldi ég vel séð fyrir menntunarskilyrðum í
sveitum, svo langt sem það nær. Þá liefðu sveitirnar
öll skilyrði til þess að búa vel að börnum sinum.
En sveitalifið krefst lika mikillar sérþekkingar. Þar
er fyrst verkleg kunnátta fólksins. Við höfum nú bænda-
skóla, garðyrkjuskóla og liúsmæðraskóla. Þeir skólar
eiga að eflast og þróast, svo að frá þeim geti stöðugt
komið fólk með nýjustu þekkingu i sínum greinum.
Auk þess verður öll alþýða sveitanna að lesa að stað-
aldri stéttarblað eða rit, þar sem stöðugt er skýrt frá
nýjungum tímans í því, sem þetta fólk varðar sérstak-
lega. Þetta, auk tilraunabúa og héraðsráðunauta ýmis-
konar, á að sjá fyrir sérþekkingu sveilafólksins, svo
að það sé fært um að vinna lífsstarf sitt, eins og bezt
verður gert. Þetta eru hin ytri skilyrði, sem fræðileg
hlið sveitamenningarinnar þarf.
En sveitirnar þurfa " sína iðnaðarmenn og þeir
eiga að fá sitt nám heima í sveitinni. Húsagerðarmaður
sveitanna hefur betra af því, að læra sína grein við að
byggja hús í sveit, — bæi, hlöður og fjós, — heldur
en dómhallir, kirkjur og kvikmyndahús í Reykjavik,
þó að góðar byggingar séu. Það verður að skipuleggja
iðnnám sveitanna þegar í stað. Verkefnin eru nægileg
úli um land og það er hægðarleikur að tryggja iðnnem-
um aðstöðu til bóknáms síns heima i héraðinu. Það
þyrfti ekki endilega að vera í sveit, þó að margt mæli
með þvi. En hér, eins og annars staðar, mun það sýna
sig, að sveitir og þorp héraðanna eiga margt sameigin-
legt.
Menntunin og námið fer ekki allt fram i skólunum.
Sveitafólkið þarf að hafa skilyrði til bóklesturs og fé-
lagslífs. Víða eru nú að myndast allgóð al])ýðubóka-
söfn í sveitum, og fer þeim yfirleitt vel fram síðan lögin
um skipulega aðstoð rílcis og sveitarfélaga voru sett.